Richard Olney – Wikipedia, wolna encyklopedia

Richard Olney

Data i miejsce urodzenia	15 września 1835 Oxford
Data i miejsce śmierci	8 kwietnia 1917 Boston
sekretarz stanu USA
Okres	od czerwca 1895 do marca 1897
Przynależność polityczna	Partia Demokratyczna
Poprzednik	Walter Q. Gresham
Następca	John Sherman
prokurator generalny USA
Okres	od marca 1893 do czerwca 1895
Poprzednik	William H.H. Miller
Następca	Judson Harmon
Multimedia w Wikimedia Commons

Richard Olney (ur. 15 września 1835 w Oxfordzie, zm. 8 kwietnia 1917 w Bostonie) – amerykański polityk.

Urodził się 15 września 1835 w Oxfordzie^[1]. Ukończył studia na Uniwersytecie Browna w 1856 roku, a dwa lata później Harvard Law School^[2]. Po studiach otworzył prywatną praktykę prawniczą i zaangażował się w działalność Partii Demokratycznej^[2]. W pierwszej połowie lat 70. XIX wieku zasiadał w legislaturze stanowej Massachusetts^[1]. W 1893 roku prezydent Grover Cleveland mianował go na stanowisko prokuratora generalnego, które zajmował przez dwa lata^[2]. W czasie strajku kolejarzy w Pullman Company w 1894 roku, Olney uzyskał nakaz sądowy nakazujący powstrzymanie strajkujących od aktów przemocy, ustanawiając w ten sposób nowy precedens^[1]. Wysłał także oddziały wojskowe, by spacyfikowały strajk i zatrzymały protestujących, w tym Eugene’a Debsa^[1]. Rok później, Sąd Najwyższy podtrzymał jego decyzję^[1]. W wyniku śmierci Waltera Greshama Cleveland zaproponował Olneyowi stanowisko sekretarza stanu^[2]. Po objęciu urzędu stanął przed problemem rozwiązania sporu pomiędzy Wenezuelą a Wielką Brytanią dotyczącego Gujany^[1]. Olney wystosował agresywną notatkę, domagając się, aby Brytyjczycy, zgodnie z doktryną Monroego, rozstrzygnęli spór unikając wojny i zapewniając suwerenność Stanów Zjednoczonych na zachodniej półkuli^[1]. Po zakończeniu urzędowania w gabinecie federalnym, powrócił do praktykowania prawa. Zmarł 8 kwietnia 1917 roku w Bostonie^[1].