French
DeutschRobert Mroziewicz – Wikipedia, wolna encyklopedia
| Państwo działania | |
|---|---|
| Data i miejsce urodzenia | |
| Data śmierci | |
| Doktor habilitowany nauk humanistycznych | |
| Specjalność: historia powszechna | |
| Alma Mater | |
| Doktorat | 1970 – historia |
| Habilitacja | 1984 – historia |
| Wykładowca, naukowiec | |
| Jednostka | PAN |
| Stały Przedstawiciel RP przy ONZ w Nowym Jorku | |
| Okres spraw. | 1991–1992 |
| Poprzednik | |
| Następca | |
| Podsekretarz Stanu w MSZ | |
| Okres spraw. | 1992–1997 |
| Odznaczenia | |
 | |
Robert Eustachy Mroziewicz (ur. 20 września 1942 w Warszawie, zm. 15 czerwca 2008) – polski dyplomata i historyk, profesor Centrum Studiów Latynoamerykańskich UW (CESLA) i Collegium Civitas, działacz opozycji demokratycznej, członek PZPR[1], po 1989 wiceminister spraw zagranicznych i obrony narodowej.
Życiorys
[edytuj | edytuj kod]W młodości był członkiem „walterowców”, kierowanej przez Jacka Kuronia drużyny harcerskiej, organizowanych w okresie odwilży według sowieckiego wzorca organizacji pionierskich. Na studiach na Uniwersytecie Warszawskim związał się z „komandosami” – grupą opozycyjnej młodzieży. Został wyrzucony z uniwersytetu po wydarzeniach marcowych, ale w 1965 ukończył studia historyczne na UW. Tamże doktoryzował się w 1970[2]. Współpracował z Komitetem Obrony Robotników, był zastępcą redaktora naczelnego podziemnego kwartalnika „Krytyka”. W 1980 został członkiem NSZZ „Solidarność”. W 1985 więziony za działalność opozycyjną[2].
W latach 1965–1968 był doktorantem i asystentem na UW. Od 1968 pracował w Polskim Instytucie Spraw Międzynarodowych, a od 1971 do 1989 w Instytucie Historii Polskiej Akademii Nauk[2]. W latach 1977–1978 był stypendystą Fulbrighta na Uniwersytecie w Georgetown (Washington DC) oraz na Uniwersytecie Teksańskim w Austin. W 1984 habilitował się w Instytucie Historii PAN.
W latach 1991–1992 pełnił funkcję stałego przedstawiciela Polski przy ONZ, kierował też Radą Gospodarczo-Społeczną (ECOSOC) tej organizacji. W latach 1992–1997 obejmował stanowisko podsekretarza stanu w Ministerstwie Spraw Zagranicznych. W rządzie Jerzego Buzka był wiceministrem obrony narodowej (1997–1999), zajmował się integracją Polski z NATO.
Autor licznych publikacji naukowych, w tym m.in. „Rewolucja meksykańska 1910–1917: zarys historii politycznej”, „Armie w Ameryce Łacińskiej: historia i dzień dzisiejszy” (wspólnie z Waldemarem Rommlem) „Dyplomacja USA wobec Ameryki centralnej – 1822–1850” (Warszawa, 1997).
14 czerwca 2000 sąd uznał, że Mroziewicz był kłamcą lustracyjnym, ponieważ nie ujawnił kontaktów z wywiadem i kontrwywiadem PRL podczas pobytu za granicą w latach 70. i 80.[3] W 2002 Sąd Najwyższy uwzględnił jego skargę kasacyjną, a w 2007 proces o kłamstwo lustracyjne umorzono. Zarazem jednak sąd uznał, że obiektywnie była to współpraca w rozumieniu ustawy, ponieważ zachowało się kilka dokumentów sporządzonych przez Mroziewicza dla SB.[4]
W 2007 roku Sąd Lustracyjny umorzył proces Mroziewicza podejrzanego o „kłamstwo lustracyjne”. Sąd uznał, że choć nie przyznał się on do współpracy z SB z lat 70. i 80., to działał w wyniku usprawiedliwionego błędu, sądząc, że dopuszczenie go do tajemnic państwowych oznacza, iż nie był agentem[5].
W 1995 został odznaczony Krzyżem Komandorskim Orderu Odrodzenia Polski[6]. Był członkiem Polskiego Towarzystwa Historycznego.
Ojciec dwóch synów[2].
Pochowany na cmentarzu Powązkowskim w Warszawie (pod murem ul. Tatarskiej, grób 325/326)[7].
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ Spętana akademia, Polska Akademia Nauk w dokumentach władz PRL, materiały Służby Bezpieczeństwa (1967–1987), wybór, wstęp i opracowanie: Patryk Pleskot, Tadeusz Paweł Rutkowski, t. I, Warszawa 2009, s. 254.
- ↑ a b c d Kierownictwo Ministerstwa Obrony Narodowej. Podsekretarz Stanu w MON - dr hab Robert Mroziewicz [online], wp.mil.pl [dostęp 2021-11-20] [zarchiwizowane z adresu 1998-02-09].
- ↑ Artykuł na stronie Rzecznika Interesu Publicznego
- ↑ D. Kania, J. Targalski, M. Marosz, Resortowe Dzieci. Politycy, 2016.
- ↑ Przedstawiciel Polski przy ONZ nie żyje – WP Wiadomości [online], wiadomosci.wp.pl [dostęp 2017-11-26] (pol.).
- ↑ Postanowienie Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 20 grudnia 1995 r. o nadaniu orderów (M.P. z 1996 r. nr 15, poz. 197).
- ↑ Cmentarz Stare Powązki: KAROL ANTOSIEWICZ, [w:] Warszawskie Zabytkowe Pomniki Nagrobne [dostęp 2020-01-20].
Bibliografia
[edytuj | edytuj kod]- Tadeusz Kosobudzki: MSZ od A do Z. Ludzie i sprawy Ministerstwa Spraw zagranicznych w latach 1990–1995. Warszawa: Wydawnictwo'69, 1997, s. 158–163. ISBN 83-86244-09-7.
Linki zewnętrzne
[edytuj | edytuj kod]- Dr hab. Robert Mroziewicz, [w:] baza „Ludzie nauki” portalu Nauka Polska (OPI PIB) [dostęp 2007-08-22].