Rocko Schamoni – Wikipedia, wolna encyklopedia

Rocko Schamoni
Imię i nazwisko	Tobias Albrecht
Data i miejsce urodzenia	8 maja 1966 ; Lütjenburg
Gatunki	fun punk, post punk
Zawód	muzyk, pisarz, aktor
Aktywność	od 1988
	Strona internetowa

Rocko Schamoni (właśc. Tobias Albrecht, inne pseudonimy Roddy Dangerblood^[1], King Rocko Schamoni^[1]) (ur. 8 maja 1966 w Lütjenburgu w Szlezwiku-Holsztynie) – niemiecki pisarz, muzyk, aktor, stały członek grupy komików Studio Braun, współwłaściciel klubu Golden Pudel Club w Hamburgu.

Życiorys

W latach 1981–1982 grał w zespole Fun-Punkowym Warhead, który następnie zmienił nazwę na Public Enemy^[2] a później na Die Götter^[3]. Uczestniczył w trasach koncertowych razem z grupami Die Toten Hosen i Die Goldenen Zitronen, występując w Niemczech, Austrii i Szwajcarii^[3]. Członek zespołów Connection Point i Motion^[3].

Pierwszy singiel wydał w 1988^[1]. W latach 1990–1992 zagrał główną rolę w dwóch filmach krótkometrażowych Rollo Aller!^[3]. Skomponował muzykę do spektaklu Elfriede Jelinek Ein Sportstück^[3]. W 2000 i 2002 produkował muzykę do spektakli Schorscha Kameruna w teatrze Schauspielhaus Pfauen w Zurychu, a w 2004 stworzył oprawę muzyczną do sztuki Oscara Wilde’a Bunbury dla wiedeńskiego Burgtheater^[3].

W 2000 zadebiutował powieścią Risiko des Ruhms^[3]. W 2004 ukazała się jego druga książka Dorfpunks, w której zawarł wspomnienia z okresu dorastania na przełomie lat 70. i 80. XX wieku^[3]. W 2007 opublikował trzecią powieść Sternstunden der Bedeutungslosigkeit – historię Michaela Sonntaga, samotnego bezrobotnego w Hamburgu^[3]. Michael Sonntag powraca w kolejnej powieści Tag der geschlossenen Tür (2011).

Od końca lat 80. XX wieku współtworzy trio komiczne Studio Braun – wraz z Heinzem Strunkiem (właśc. Mathias Halfpape) i z Jakiem Palmingerem (właśc. Heiner Ebber)^[4].

Na początku lat 90. XX wieku Schamoni wraz z przyjaciółmi, m.in. Schorschem Kamerunem, założył w Hamburgu Pudel Klub, gdzie występowali m.in. Tocotronic, Das neue Brot, Cat Power czy Evan Dando. Po zamknięciu klubu, Schamoni i Kamerun założyli Golden Pudel Club^[5].

Dyskografia

Albumy

1988: Vision (LP, Weser Label)
1990: Jeans und Elektronik
1991: Disco
1993: Ex-Leben (z Motion)(CD, What’s so funny about)
1995: Galerie Tolerance
1996: Die frühen Werke des Monsieur 70 Volt
1999: Showtime
2002: Der Schwere Duft von Anarchie (CD, Virgin)
2003: The Best of Rocko Schamoni (DoCD/LP, Trikont)
2007: Rocko Schamoni & Little Machine (CD, Trikont; LP, Nobistor)

Albumy ze Studio Braun

1998: Gespräche (CD, Mercury)
1999: Gespräche 2 (CD, Ariola)
2000: Jeans Gags (CD, Ariola)
2001: FC St. Pauli & TSC Studio Braun – 1:1:0 am Millerntor (CD, Freizeit/Universal)
2002: Fear of a Gag Planet (CD, Ariola)
2004: Ein Kessel Braunes (CD, Trikont)

Single

1987: Liebe kann man sich nicht kaufen (7“-Weser Label)
1990: Ich will Liebe (7“-Vinyl, Weser Label; Maxi-CD/12“-Vinyl, Polydor)
1990: Was kostet Liebe (7“-Vinyl, Polydor)
1990: Mendocino (Duett mit Michael Holm)
1991: Nackt in Las Vegas (7“-Vinyl/Maxi-CD, Polydor)
1999: Showtime Remixe (12“-Vinyl, Trikont)
2002: Geld ist eine Droge (Maxi-CD, Virgin)
2002: Heart of Plastic (12“-Vinyl/Maxi-CD, Virgin)
2005: Mauern (Maxi-CD, Trikont; 7“-Vinyl, Nobistor)
2006: Muster (Maxi-CD, Trikont; 7“-Vinyl, Nobistor)

Single ze Studio Braun

Die andere Realität/ Joy (7“-Vinyl, Nobistor)
Bierchen/Mariacron/Bier-Hypochonder (7“-Vinyl, Nobistor)

Twórczość literacka

2000: Risiko des Ruhms
2004: Dorfpunks
2007: Risiko des Ruhms: Director's Cut
2007: Sternstunden der Bedeutungslosigkeit
2011: Tag der geschlossenen Tür

Filmografia

1988: Ballhaus Barmbek
1990: Rollo Aller!
1992: Rollo Aller! 2
1993: Die Ratte
2004: Jazzclub – Der frühe Vogel fängt den Wurm
2005: Wir waren niemals hier
2005: Am Tag als Bobby Ewing starb
2007: 20.000 Jahre Studio Braun – Ein Jubiläum feiert Geburtstag (DVD)
2008: Fleisch ist mein Gemüse
2008: Rollo Aller! 4
2009: Dorfpunks

Przypisy

↑ ^a ^b ^c ^d Andreas Fanizadeh. „Rocko Schamoni, das klingt nach Welt”. „Die Tageszeitung”, 27.09.2008. [dostęp 2010-08-29]. (niem.).
↑ Die Toten Hosen: DTH/Freunde: Interview mit Rocko Schamoni, Entertainer (im Mai 2000). [dostęp 2010-08-29]. [zarchiwizowane z tego adresu (2013-06-25)]. (niem.).
↑ ^a ^b ^c ^d ^e ^f ^g ^h ⁱ 3Sat: Rocko Schamoni ist ein Entertainer. [dostęp 2010-08-29]. (niem.).
↑ Frank Schäfer: Rocko Schamoni (Rolling Stone Januar 2008). styczeń 2008. [dostęp 2010-08-29]. (niem.).
↑ Rolf Hosfeld: Kulturverführer Hamburg 2006: Clubs, Theater, Museen, Kinos, Galerien, Events, Szene. Helmut Metz Verlag, 2005, s. 91. ISBN 3-937742-10-7. [dostęp 2010-08-29]. (niem.).

Linki zewnętrzne

Carsten Heidböhmer. Rocko Schamoni im Interview: „Es geht nur um geile Weiber und fette Autos”. „Stern”, 27 kwietnia 2009. [dostęp 2010-08-29]. (niem.).

[taz-1] Andreas Fanizadeh. „Rocko Schamoni, das klingt nach Welt”. „Die Tageszeitung”, 27.09.2008. [dostęp 2010-08-29]. (niem.).

[DTH-2] Die Toten Hosen: DTH/Freunde: Interview mit Rocko Schamoni, Entertainer (im Mai 2000). [dostęp 2010-08-29]. [zarchiwizowane z tego adresu (2013-06-25)]. (niem.).

[3sat-3] ↑ ^a ^b ^c ^d ^e ^f ^g ^h ⁱ 3Sat: Rocko Schamoni ist ein Entertainer. [dostęp 2010-08-29]. (niem.).

[Trikont-4] Frank Schäfer: Rocko Schamoni (Rolling Stone Januar 2008). styczeń 2008. [dostęp 2010-08-29]. (niem.).

[Hosfeld-5] Rolf Hosfeld: Kulturverführer Hamburg 2006: Clubs, Theater, Museen, Kinos, Galerien, Events, Szene. Helmut Metz Verlag, 2005, s. 91. ISBN 3-937742-10-7. [dostęp 2010-08-29]. (niem.).

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]


Imię i nazwisko	Tobias Albrecht
Data i miejsce urodzenia	8 maja 1966 Lütjenburg
Gatunki	fun punk, post punk
Zawód	muzyk, pisarz, aktor
Aktywność	od 1988^[1]
Strona internetowa