Rodrigo Prieto (piłkarz) – Wikipedia, wolna encyklopedia

Rodrigo Prieto

Pełne imię i nazwisko	Rodrigo Prieto Aubert
Data i miejsce urodzenia	8 lutego 1983 Guadalajara
Wzrost	182 cm
Pozycja	napastnik
Informacje klubowe
Klub	Necaxa
Numer w klubie	9
Kariera juniorska
Lata Klub 2000–2001 Guadalajara 2001 Heerenveen 2002 Midtjylland 2002 Watford 2003 Brunei DPMM
Kariera seniorska[a]
Lata Klub Wyst. Gole 2003–2008 Morelia 10 (0) 2004 → Venados (wyp.) 22 (9) 2005 → Venados (wyp.) 19 (9) 2005 → Trotamundos (wyp.) 1 (0) 2006 → Cruz Azul (wyp.) 1 (0) 2007 → Puebla (wyp.) 20 (7) 2007–2008 → Venados (wyp.) 23 (8) 2008 → Carabobo (wyp.) 15 (8) 2009–2010 Caracas 36 (6) 2011 Dorados 18 (6) 2011–2013 Neza 66 (26) 2013–2014 Delfines 32 (12) 2014–2015 Dorados 30 (7) 2015– Necaxa 38 (15) W sumie: 331 (113)
↑ Aktualne na: 1 lipca 2016. Uwzględniono wyłącznie rozgrywki ligowe.

Rodrigo Prieto Aubert (ur. 8 lutego 1983 w Guadalajarze) – meksykański piłkarz pochodzenia francuskiego występujący na pozycji napastnika, obecnie zawodnik Necaxy.

Prieto pochodzi z Guadalajary, wychowywał się w piłkarskiej rodzinie – profesjonalnymi graczami byli jego ojciec Max Prieto oraz stryjowie Gerónimo Prieto, Anastasio Prieto oraz Fausto Prieto^[1]. Posiada obywatelstwo francuskie ze względu na pochodzenie rodziny matki. Treningi piłkarskie rozpoczynał w juniorskiej drużynie o nazwie Delfines, lecz w późniejszym czasie został przyjęty do akademii młodzieżowej lokalnego giganta – klubu Chivas de Guadalajara, z którym byli związani wszyscy członkowie jego rodziny. Podczas jednego z turniejów juniorskich w Europie został zauważony przez skautów z Holandii i jako osiemnastolatek dołączył do klubu SC Heerenveen^[2]. Tam spędził pół roku, po czym zanotował również kilkumiesięczne epizody kolejno w duńskim FC Midtjylland, angielskim Watford FC i malezyjskim Brunei DPMM FC^[3].

W wieku dwudziestu lat Prieto powrócił do Meksyku, gdzie podpisał umowę z drużyną Monarcas Morelia. Tam, za kadencji szkoleniowca Rubéna Omara Romano, pierwszy mecz rozegrał w kwietniu 2003 z amerykańskim Columbus Crew (0:2) w ćwierćfinale Pucharu Mistrzów CONCACAF, zaś w meksykańskiej Primera División zadebiutował 3 sierpnia tego samego roku w zremisowanym 1:1 spotkaniu z Irapuato. Nie potrafił sobie jednak wywalczyć miejsca w wyjściowym składzie, pozostając wyłącznie głębokim rezerwowym dla czołowych napastników ligi, takich jak Carlos Pavón, Reinaldo Navia, Rafael Márquez Lugo czy Luis Gabriel Rey. Udane występy notował za to w drugoligowych rezerwach Morelii – ekipie Mérida FC, dokąd był dwukrotnie wypożyczany na okres sześciu miesięcy. W lipcu 2005 udał się na wypożyczenie do innego drugoligowca – Trotamundos de Tijuana, gdzie również spędził pół roku, lecz z powodu kontuzji zanotował tylko jeden występ. Bezpośrednio po tym powrócił do pierwszej ligi, na zasadzie wypożyczenia zasilając Cruz Azul ze stołecznego miasta Meksyk, w którego barwach także wystąpił zaledwie raz.

W późniejszym czasie Prieto, nie mogąc znaleźć klubu, przebywał na testach w kilku drużynach z Niemiec, Cypru i Izraela, a po pół roku na zasadzie wypożyczenia dołączył ostatecznie do drugoligowego zespołu Puebla FC. Na koniec rozgrywek 2006/2007 jako jeden z ważniejszych graczy wywalczył z nim awans do najwyższy szczebel. Bezpośrednio po tym po raz trzeci został wypożyczony do drugoligowego Mérida FC, gdzie spędził rok bez poważniejszych osiągnięć. W późniejszym czasie udał się na wypożyczenie już po raz siódmy – tym razem do wenezuelskiego Carabobo FC z miasta Valencia, zostając tym samym pierwszym Meksykaninem w historii tamtejszej ligi^[3]. W wenezuelskiej Primera División zadebiutował 23 sierpnia 2008 w zremisowanej 1:1 konfrontacji z Zulią, zaś premierowego gola strzelił już pięć dni później w wygranym 2:0 meczu z Atlético El Vigía. W tym samym roku został królem strzelców krajowego pucharu (Copa Venezuela), zdobywając pięć goli. Barwy Carabobo reprezentował przez sześć miesięcy, będąc najjaśniejszym punktem walczącego o utrzymanie zespołu.

Wiosną 2009 Prieto przeszedł do najbardziej utytułowanego klubu z Wenezueli – stołecznego Caracas FC. Tam już w pierwszym sezonie – 2008/2009 – wywalczył z ekipą prowadzoną przez Noela Sanvicente tytuł mistrza kraju, a także wygrał puchar Wenezueli. W sezonie 2009/2010 zdobył z Caracas drugie z rzędu mistrzostwo Wenezueli, a ogółem w tej drużynie występował przez półtora roku, notując jednak średnio udane występy w rozgrywkach ligowych, gdyż bardziej skuteczni byli przeważnie inni napastnicy klubu – Rafael Castellín, Zamir Valoyes i Fernando Aristeguieta. Po odejściu z Caracas powrócił do ojczyzny, gdzie przez kilka tygodni trenował z drugoligowym CF La Piedad; ostatecznie nie znalazł tam jednak zatrudnienia i przez pół roku pozostawał bez klubu.

W styczniu 2011 Prieto jako wolny zawodnik podpisał umowę z drugoligowym Dorados de Sinaloa z siedzibą w Culiacán, skąd po udanych sześciu miesiącach przeniósł się do innego drugoligowca – nowo założonego klubu Neza FC z miasta Nezahualcóyotl. Tam z miejsca wywalczył sobie niepodważalną pozycję w formacji ofensywnej, tworząc skuteczny duet atakujących najpierw z Luciano Emílio, a następnie z Everem Guzmánem. W jesiennym sezonie Apertura 2012 został królem strzelców drugiej ligi meksykańskiej, notując jedenaście trafień (ex aequo z Víctorem Lojero, zaś pół roku później, podczas wiosennych rozgrywek Clausura 2013, triumfował z Nezą w Ascenso MX. Wobec porażki w decydującym dwumeczu barażowym nie zaowocowało to jednak awansem do pierwszej ligi, a bezpośrednio po tym klub został rozwiązany. Sam zawodnik pozostaje najskuteczniejszym piłkarzem w krótkiej, dwuletniej historii klubu (dwadzieścia siedem bramek we wszystkich rozgrywkach).

Latem 2013 Prieto – wraz z resztą kolegów z zespołu – zasilił drugoligowy zespół Delfines del Carmen, któremu władze Nezy sprzedały swoją licencję. Tam spędził rok jako najlepszy strzelec ekipy, lecz nie odniósł żadnych osiągnięć drużynowych, a po sezonie jego klub przestał istnieć. On sam powrócił wówczas do Dorados de Sinaloa, z którym w sezonie Clausura 2015 – występując w duecie napastników z Roberto Nurse – wygrał rozgrywki Ascenso MX i awansował do najwyższej klasy rozgrywkowej. On sam pozostał jednak na drugim szczeblu rozgrywek i bezpośrednio po promocji podpisał kontrakt z zespołem Club Necaxa z miasta Aguascalientes. Jako gwiazda swojej drużyny i całej ligi, w sezonie Clausura 2016 już po raz trzeci w karierze triumfował w Ascenso MX, awansując z Necaxą do pierwszej ligi. W tym samym sezonie dotarł również do finału pucharu Meksyku – Copa MX.

Klub	Sezon	Kraj	Rozgrywki		Liga			Puchar kraju			Międzynarodowe				Ogółem
					Mecze	Gole		Mecze	Gole		Rozgrywki	Mecze	Gole		Mecze	Gole
Morelia	2002–2003		Liga MX		0	0		—			LMC	2	1		2	1
	2003–2004				5	0		—			—				5	0
Mérida			Ascenso MX		22	9		—			—				22	9
Morelia	2004–2005		Liga MX		4	0		—			—				4	0
Mérida			Ascenso MX		19	9		—			—				19	9
Trotamundos	2005–2006				1	0		—			—				1	0
Cruz Azul			Liga MX		1	0		—			—				1	0
Puebla	2006–2007		Ascenso MX		20	7		—			—				20	7
Morelia	2007–2008		Liga MX		1	0		—			—				1	0
Mérida			Ascenso MX		23	8		—			—				23	8
Carabobo	2008–2009		Primera División		15	8		6	5		—				21	13
Caracas					12	4		—			CL	10	1		22	5
	2009–2010				24	2		4	4		CL	5	0		33	6
Dorados	2010–2011		Ascenso MX		18	6		—			—				18	6
Neza	2011–2012				30	10		—			—				30	10
	2012–2013				36	16		13	1		—				49	17
Delfines	2013–2014				32	12		2	0		—				34	12
Dorados	2014–2015				30	7		7	2		—				37	9
Necaxa	2015–2016				38	15		4	2		—				42	17
	2016–2017		Liga MX		0	0		—			—				0	0
Ogółem
	Meksyk				280	99		26	5		LMC	2	1		308	105
	Wenezuela				51	14		10	9		CL	15	1		76	24
Ogółem					331	113		36	14		LMC + CL	17	2		384	129

• Rodrigo Prieto, [w:] baza Transfermarkt (zawodnicy) [dostęp 2020-11-26] .
• R. Prieto, [w:] baza Soccerway (zawodnicy) [dostęp 2021-01-02] .