Rogatka (zapora drogowa) – Wikipedia, wolna encyklopedia

Rogatka – zapora drogowa^[1], najczęściej występująca jako zespół urządzeń złożony z napędu rogatkowego i drąga rogatkowego zamykający ruch drogowy na przejeździe kolejowo-drogowym lub przejściu^[2].

Przejazd taki oznaczany jest w Europie charakterystycznym ostrzegawczym znakiem drogowym z symbolem odcinka płotu (wersja tego znaku używana w Polsce nosi oznaczenie A-9).

Również każde inne przegrodzenie drogi szlabanem nazywane bywa rogatką i oznaczane charakterystycznym znakiem zakazu (w Polsce oznaczenie B-32) w postaci białej tarczy z czerwonym obramowaniem, z grubą poziomą czarną linią pośrodku, nad i pod którą znajduje się napis (czasem dwujęzyczny) wyjaśniający, jaki rodzaj rogatki znajduje się za znakiem; najczęściej spotykane to: cło/zoll (na granicach państwowych) i pobór opłat (przed płatnymi odcinkami dróg). Spotyka się też czasem znak B-32 z napisem rogatka uszkodzona, ustawiany przez pracowników kolei na tych przejazdach kolejowo-drogowych, na których z różnych przyczyn szlabany są uszkodzone.


Znak zakazu B-32b stój – rogatka uszkodzona	Znak drogowy ostrzegający przed przejazdem kolejowo-drogowym wyposażonym w rogatki.	Oznaczenie rogatki przed wjazdem na płatny odcinek drogi we Włoszech

Przypisy

↑ Rogatka. sjp.pwn.pl. [dostęp 2015-04-05].
↑ Rozporządzenie Ministra Infrastruktury i Rozwoju z dnia 20 października 2015 r. w sprawie warunków technicznych, jakim powinny odpowiadać skrzyżowania linii kolejowych oraz bocznic kolejowych z drogami i ich usytuowanie (Dz.U. z 2015 r. poz. 1744).

[1] Rogatka. sjp.pwn.pl. [dostęp 2015-04-05].

[2] Rozporządzenie Ministra Infrastruktury i Rozwoju z dnia 20 października 2015 r. w sprawie warunków technicznych, jakim powinny odpowiadać skrzyżowania linii kolejowych oraz bocznic kolejowych z drogami i ich usytuowanie (Dz.U. z 2015 r. poz. 1744).

[1]

[2]