Roman Konik – Wikipedia, wolna encyklopedia

Roman Konik (ur. 1968) – polski filozof, historyk idei, estetyk, pisarz i publicysta,

Profesor Uniwersytetu Wrocławskiego, kieruje Zakładem Estetyki w Instytucie Filozofii. Współzałożyciel i redaktor kwartalnika filozoficznego Studia Philosophica Wratislaviensia, prezes stowarzyszenia Polskie Forum Filozoficzne.

• W obronie Świętej Inkwizycji, Warszawa 2002, „Te Deum”, Wrocław 2004, „Wektory”.
• Bitwa o umysł, wyd. Wektory, 2003 (współautor).
• Eco-logia kultury masowej, Oficyna Wydawnicza Arboretum, Wrocław 2003, ISBN 83-86308-83-4.
• Pod Włos, wyd. Ostoja, Krzeszowice 2005.
• Czarna legenda generała, wyd. Ostoja, Krzeszowice 2005.
• Matematyka, filozofia, sztuka, Oficyna Wydawnicza „Atut”, Wrocław 2009 (red.).
• Chinlandia, wyd. Wektory, Wrocław 2010 (z Damianem Leszczyńskim).
• Ischariot (powieść), wyd. Wektory, Wrocław 2010.
• Percepcja. Między estetyką a epistemologią, Wrocław 2010, Oficyna Wydawnicza „Atut” (z Damianem Leszczyńskim).
• Znamię na potylicy. Opowieść o rotmistrzu Pileckim, Warszawa 2013, Poznań 2013, Zysk i S-ka.
• Między przedmiotem i przedstawieniem, Wrocław 2013, Oficyna Wydawnicza „Atut”.
• Myślenie kamieniem. Stanisław Horno-Popławski,Wrocław 2015, Oficyna Wydawnicza „Atut”
• Łowca światła. Rzecz o Leonie Wyczółkowskim (II tomy), Bydgoszcz 2019, Wydawnictwo Take Care^{[potrzebny przypis]}
• Wstęga Möbiusa, Poznań 2020, Wydawnictwo Replika,

• Dr hab. Roman Konik, [w:] baza „Ludzie nauki” portalu Nauka Polska (OPI PIB) [dostęp 2012-04-21] .