Roman Sabiński – Wikipedia, wolna encyklopedia

Roman Sabiński

Data i miejsce urodzenia	28 grudnia 1908 Lwów
Data i miejsce śmierci	28 czerwca 1978 Manchester
Dorobek medalowy
odznaczenia
Multimedia w Wikimedia Commons

Roman Sabiński (ur. 28 grudnia 1908 we Lwowie, zm. 28 czerwca 1978 w Manchesterze) – polski piłkarz, hokeista, olimpijczyk z Lake Placid 1932.

U kresu I wojny światowej w listopadzie 1918 uczestniczył w obronie Lwowa podczas wojny polsko-ukraińskiej, za co otrzymał Krzyż Obrony Lwowa^[1].

Był reprezentantem Lwowskiego Towarzystwa Łyżwiarskiego i Pogoni Lwów. W reprezentacji Polski rozegrał 35 spotkań. W 1933 zdobył mistrzostwo Polski. Na igrzyskach olimpijskich w 1932 zajął 4 miejsce.

W 1937 był kierownikiem sekcji tenisowej LKS Pogoń Lwów^[2].

Podczas II wojny światowej był oficerem 9 Batalionu Strzelców Flandryjskich^[1].

Zmarł 28 czerwca 1978 w Manchesterze^[1].

• Polski Komitet Olimpijski: Roman Sabiński – sylwetka w portalu www.olimpijski.pl. www.olimpijski.pl. [dostęp 2014-12-21]. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-03-29)]. (pol.).
• Roman Sabiński Biography and Olympic Results [online], Sports-Reference.com [dostęp 2011-03-31] [zarchiwizowane z adresu 2012-10-10]  (ang.).
• Bogdan Tuszyński, Henryk Kurzyński: Od Chamonix do Vancouver. Leksykon olimpijczyków polskich 1924-2010. Warszawa: Fundacja Dobrej Książki, 2010, s. 138–139. ISBN 978-83-86320-01-1.