Ropień – Wikipedia, wolna encyklopedia

Ropień
Ropień podśluzówkowy
Ropień przyzębny

Ropień (łac. abscessus) – ostro odgraniczone zbiorowisko ropy w przestrzeni tkankowej, dające objawy bólowe.

Rodzaje ropni

[edytuj | edytuj kod]

Ropień może powstać zarówno w tkankach miękkich, jak i w kościach. Specyficzne lokalizacje i rodzaje ropni:

Przyczyny

[edytuj | edytuj kod]

Przyczyną ropnia jest zakażenie mieszane spowodowane gronkowcami i beztlenowcami. Ropa powstaje na skutek rozpuszczenia mas martwiczych oraz bakterii przez granulocyty i makrofagi, które następnie same ulegają lizie doprowadzając do uwolnienia do otoczenia aktywnych form enzymów proteolitycznych.

Objawy

[edytuj | edytuj kod]

Gdy znajduje się w pobliżu powłok ciała rozpoznaje się go po bólu, zaczerwienieniu i uciepleniu a także po objawie chełbotania (wyczuwa się pod palcami przesuwanie się płynu).

Leczenie

[edytuj | edytuj kod]

Samoistne wyleczenie ropnia należy do rzadkości. Może on opróżnić się samoistnie na zewnątrz przez martwiczy odcinek skóry bądź błony śluzowej lub do światła jelita w przypadku ropnia brzucha. Zasadniczym leczeniem ropnia jest nacięcie i założenie drenów i sączka by umożliwić odpływ ropy. Niekiedy podawanie jednocześnie leków przeciwbakteryjnych (np. pochodnych penicyliny i metronidazolu) może prowadzić do wyleczenia ropnia.

Zobacz też

[edytuj | edytuj kod]

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]
  • Wojciech Noszczyk: Chirurgia repetytorium. Warszawa: PZWL, 2009. ISBN 978-83-200-3843-9.
  • Jan Fibak (red.): Chirurgia. Warszawa: PZWL, 1996. ISBN 83-200-2012-3.