Rowan Varty – Wikipedia, wolna encyklopedia

Rowan Varty
Ilustracja
Varty w trakcie meczu reprezentacji 15-osobowej (2017)
Data i miejsce urodzenia

20 marca 1986
Londyn

Wzrost

172 cm[1]

Masa ciała

82 kg[1]

Rugby union
Pozycja

skrzydłowy, obrońca

Kariera juniorska
Lata Zespół
DeA Tigers
Kariera seniorska
Lata Zespół Wyst. (Pkt.)
–2010 DeA Tigers
2008 Esher
2010–2011 Toyota Industries Shuttles[2][3] 8 (10)
2011–2014 DeA Tigers
2014–2017 Hong Kong Cricket Club
Reprezentacja narodowa
rugby union
Lata Reprezentacja Wyst. (Pkt.)
 Hongkong U-14
 Hongkong U-16
2003  Hongkong U-19
2004–2017  Hongkong 43 (115)
rugby 7
Lata Reprezentacja Turn. (Pkt.)
2003–2017  Hongkong[a][1] (105)
Multimedia w Wikimedia Commons

Rowan Varty (chiń. 華路雲, ur. 20 marca 1986 r. w Londynie) – hongkoński rugbysta, wielokrotny reprezentant regionu na arenie międzynarodowej zarówno w odmianie siedmio- jak i piętnastoosobowej. Medalista igrzysk azjatyckich i wschodnioazjatyckich, uczestnik pucharu świata w rugby 7 i World Games, drużynowy mistrz Azji w rugby 7, w 2015 roku wybrany przez kibiców najlepszym zawodnikiem miejscowej reprezentacji siedmioosobowej w historii[4].

Młodość

[edytuj | edytuj kod]

Rowan wychowywał się w Hongkongu, uczęszczał do tamtejszych szkół: Beacon Hill School, a następnie King George V School[5][6]. W KGV odznaczał się wybitnymi wynikami nie tylko naukowymi, ale także sportowymi[7]. Na gali Bauhinia Bowl Awards w 2003 roku zdobył tytuł najlepszego w Hongkongu młodzieżowego sportowca roku (2003 Sportsboy of the year)[8], a podczas kolejnej edycji otrzymał nagrodę dla wyróżniającego się sportowca w kategorii rugby chłopców[9].

Na pierwszy trening mini rugby trafił w wieku dziewięciu lat, po tym jak rodzice zabrali go na trybuny podczas turnieju Hong Kong Sevens[10]. Umiejętności sportowe rozwijał w klubie DeA Tigers, skąd trafił do reprezentacji Hongkongu do lat 14 i 16[6].

W styczniu 2003 roku 16-letni Varty zadebiutował w kadrze do lat 19 i w swoim pierwszym spotkaniu, ze Sri Lanką zdobył hattrick przyłożeń[6]. Mimo iż drużyna awansowała na Mistrzostwa Świata U-19, Varty jako zbyt młody nie został dopuszczony do udziału w turnieju[11].

Przebieg kariery

[edytuj | edytuj kod]

Do 2008

[edytuj | edytuj kod]

W 2003 roku znalazł się w składzie dotkniętej plagą kontuzji reprezentacji seniorów w rugby 7 na turniej King’s Cup w Bangkoku[12]. W lutym 2004 roku dołączył na dobre do drużyny[7], z którą przygotowywał się do turnieju Hong Kong Sevens, jednak ostatecznie nie znalazł się w 12-osobowym składzie[13]. Kilka miesięcy później trafił na zgrupowanie pierwszej reprezentacji „piętnastek”[13], debiutując w spotkaniu z Singapurem[14]. W następnym meczu, z Chinami 18-latek wystąpił już w pierwszym składzie, zdobywając dwa przyłożenia[15]. W tym samym roku rozpoczął studia prawnicze na angielskim Nottingham University[16].

W marcu 2005 roku wziął udział w swoim pierwszym turnieju Hong Kong Sevens, który pokrywał się wówczas z Pucharem Świata[17]. Choć Varty zdołał zdobyć przyłożenie w grupowym spotkaniu z Japonią, gospodarze przegrali wszystkie swoje mecze[18]. W 2006 roku – z uwagi na studia na drugiej półkuli – nie znalazł się w drużynie na turniej w Hongkongu, mimo iż to jego podobizna widniała na plakatach reklamujących zawody[19]. Niemniej wziął udział w późniejszych imprezach: w Singapurze[20], na Sri Lance[21] czy w ramach katarskich Igrzysk Azjatyckich. Podczas zawodów w Dosze Hongkończycy, po porażce w fazie grupowej z Koreą Południową, zajęli rozczarowujące piąte miejsce[22]. Także w kolejnym roku na arenie międzynarodowej Varty występował wyłącznie w rozgrywkach siedmioosobowych (wziął m.in. udział w oficjalnych turniejach IRB na własnym terenie[23] czy na Sri Lance[24]).

Przełomowy dla międzynarodowej kariery młodego skrzydłowego okazał się rok 2008, kiedy to ukończył studia w Anglii[25][26]. Wraz z zespołem siedmioosobowym automatycznie zakwalifikował się do turnieju Hong Kong Sevens[27], a jesienią zapewnił sobie awans na rozgrywane w kolejnym roku mistrzostwa świata[28]. W drużynie piętnastoosobowej wystąpił we wszystkich ośmiu spotkaniach międzynarodowych[b], w tym w czterech w ramach Asian Five Nations (mistrzostw Azji)[29][30][31][32]. Zdobył też pięć przyłożeń, w tym – co warte odnotowania – trzy w przegranym 29:75 wyjazdowym spotkaniu z Japonią[31] (pozostałe dwa w spotkaniu z Chińskim Tajpej)[33]. Wiosną Varty został uhonorowany mianem najlepszego zawodnika w regionie; otrzymał także zaproszenie do reprezentowania podczas turnieju Rome Sevens zespołu Penguins, brytyjskiego „wyjazdowego” klubu rugby[26]. Ponadto we wrześniu, obok Marka Wrighta i Keitha Robertsona został jednym z trzech pierwszych profesjonalnych hongkońskich rugbystów. Po raz pierwszy Hong Kong Rugby Football Union (HKRFU) zaoferowało wówczas zawodnikom reprezentacji profesjonalne kontrakty, umożliwiając im ponadto treningi w silniejszych pod względem sportowym krajach. Na mocy porozumienia Varty przez jeden sezon trenować miał z zespołem angielskiej Premiership London Irish i grać w niżej sklasyfikowanej drużynie Esher[25].

Lata 2009–2011

[edytuj | edytuj kod]

W 2009 roku uczestniczył w serii turniejów międzynarodowych, zarówno z zespołem „siódemek”, jak i „piętnastek”. W marcu wraz z reprezentacją w rugby 7 wziął udział w Pucharze Świata, który zorganizowano w Dubaju. Po trzech porażkach w grupie zespół trafił do etapu „Bowl”, najniższej części turniejowej drabinki[34]. Następnie po zwycięstwie nad Włochami Hongkong odpadł w ćwierćfinale Bowl przegrywając z Irlandią[35]. W tym samym miesiącu Varty znalazł się w składzie na turniej Hong Kong Sevens. Gospodarze po zwycięstwach nad Portugalią i Tonga zajęli drugie miejsce w grupie i awansowali do fazy Plate[36], gdzie jednak ulegli Kanadyjczykom[37]. W maju z reprezentacją „piętnastek” uczestniczył w turnieju Asian Five Nations – w spotkaniu z reprezentacją Singapuru zawodnik DeA Tigers zdobył hattrick przyłożeń[38][39], jednak wygrany 64:6 mecz był jedynym zwycięstwem Hongkończyków w rozgrywkach[40]. Z kolei w lipcu Varty brał udział w turnieju rugby 7 będącym częścią World Games 2009, które rozgrywano na Tajwanie. Podczas tych zawodów reprezentanci Hongkongu przegrali wszystkie swoje mecze i zajęli ostatnie, ósme miejsce[41][42]. Następnie we wrześniu uczestniczył w inaugurujących nowe rozgrywki mistrzostw Azji w rugby 7 zawodach Shanghai Sevens[43]. Niedługo później ogłoszono, że władze HKRFU zrezygnowały z pomysłu kontraktów zawodowych dla swoich wyróżniających się graczy[44]. W grudniu podczas rozgrywanych w Hongkongu Igrzysk Azji Wschodniej gospodarze dotarli do finału, gdzie mimo dwóch przyłożeń Varty’ego przegrali z Japonią[45][46]. Jeszcze przed końcem roku ten uczestniczył w pierwszej w historii reprezentacji Hongkongu w rugby piętnastoosobowej serii spotkań w Europie (rywalami były reprezentacje Niemiec, Holandii i Czech)[47].

W marcu 2010 roku podczas turnieju Hong Kong Sevens reprezentacja gospodarzy po słabych wynikach w fazie grupowej odniosła zwycięstwo w sekcji Shield (tytuł trzeciej kategorii). Dwa przyłożenia Varty’ego w finale z Rosją pomogły Hongkończykom sięgnąć po pierwsze od 2001 trofeum w rozgrywkach[48]. Dwa miesiące później zawodnik DeA Tigers uczestniczył w kolejnej edycji Asian Five Nations, które to rozgrywki służyły jednocześnie za kwalifikacje do Pucharu Świata 2011. Szansę na awans do nowozelandzkiego turnieju reprezentacja Hongkongu straciła ostatecznie po bardzo wysokiej porażce z Japonią[49]. Latem Varty podpisał kontrakt z beniaminkiem japońskiej Top League – Toyota Industries Shuttles[3][50]. Drużyna po zaledwie jednym sezonie spadła z ligi[51]. Jesienią znalazł się w składzie reprezentacji „siódemek”, która dotarła do finału Igrzysk Azjatyckich rozgrywanych w chińskim Kantonie. Mimo porażki w finale z Japonią 21:28, rugbyści wywalczyli pierwszy w historii Hongkongu medal tej imprezy w sportach drużynowych[52][53].

Po zakończeniu sezonu w Japonii, Varty wrócił do swojego macierzystego klubu, DeA Tigers. W 2011 roku dotarł z nim do finału Hong Kong Premiership, gdzie jednak „Tygrysy” musiały uznać wyższość rywali z zespołu Valley R.F.C.[54]. Następnie tradycyjnie już wziął udział w dorocznym turnieju „siódemek”[55] i mistrzostwach Azji „piętnastek” (przyłożenia w spotkaniach z Japonią[56][57] i Sri Lanką[58][59]). Przed turniejem Shanghai Sevens inaugurującym nową edycję mistrzostw Azji w rugby 7 wobec kontuzji Marka Wrighta został wybrany kapitanem drużyny narodowej[60]. W grudniu wraz z reprezentacją w rugby piętnastoosobowym uczestniczył w towarzyskim turnieju Cup of Nations. Hongkończycy zwyciężyli we wszystkich trzech spotkaniach – ze Zjednoczonymi Emiratami Arabskimi, Kenią i Brazylią, a Varty w każdym z tych spotkań zdobywał po przyłożeniu[61][62][63].

Lata 2012–2014

[edytuj | edytuj kod]
Varty podczas turnieju Hong Kong Sevens 2012

W związku z zapowiedzianą reformą rozgrywek i powiększeniem liczby stałych uczestników cyklu Sevens World Series począwszy od sezonu 2012/2013, w 2012 roku głównym celem reprezentacji Hongkongu w rugby siedmioosobowym było zapewnienie sobie jednego z trzech dostępnych miejsc. Decyzją IRB promocję uzyskiwały trzy najlepsze drużyny fazy Shield turnieju Hong Kong Sevens 2012[64]. Gospodarze pod wodzą Varty’ego pokonali wszystkich rywali w fazie grupowej (Urugwaj, Tonga i Chiny), po czym raz jeszcze nie byli w stanie pokonać lokalnych rywali, Japonii, i odpadli w fazie ćwierćfinałowej[65][66]. Pod koniec kwietnia, w inaugurującym kolejną edycję turnieju Asian Five Nations meczu ze Zjednoczonymi Emiratami Arabskimi zawodnik DeA Tigers zdobył cztery przyłożenia[67]. Tym samym w swoich sześciu kolejnych meczach w reprezentacji zdobył dziewięć przyłożeń[b]. Następnie dołączył do reprezentacji „siódemek”, która po zwycięstwach w regionalnych turniejach w Szanghaju[68] i Mumbaju[69] (w trzecim, Borneo Sevens dotarła do finału[70]) sięgnęła po pierwsze w historii Hongkongu mistrzostwo Azji w tej dyscyplinie[71][72]. Dwa tygodnie później w Singapurze Varty wraz z zespołem brał udział w czwartym turnieju, który rozstrzygał o kwalifikacji do Pucharu Świata rozgrywanego w Moskwie w czerwcu 2013 roku (awans uzyskiwały trzy czołowe drużyny). Hongkończycy dotarli do finału z Japonią, gdzie dwupunktowe zwycięstwo wywalczyli rywale[73].

Rok 2013 w wykonaniu urodzonego w Londynie rugbysty podporządkowany był niemal w całości rozgrywkom w skróconej odmianie rugby. W trakcie zawodów w Hongkongu gospodarze przegrali wszystkie trzy spotkania grupowe i trafili do dolnej części drabinki turniejowej[74]. Po zwycięstwie nad Argentyną i Stanami Zjednoczonymi miejscowa drużyna awansowała do finału fazy Bowl. W nim lepsi okazali się faworyzowani Anglicy, którzy wygrali w stosunku 42:5[75][76]. W maju drużyna Varty’ego brała udział w turnieju London Sevens, który stanowił kwalifikacje do kolejnej edycji Sevens World Series. W fazie ćwierćfinałowej Hongkończycy przegrali z Hiszpanią – drużyną, której w mijającym sezonie przysługiwał tytuł stałego członka cyklu[77]. W międzyczasie 27-latek otrzymał zaproszenie do drużyny Barbarian F.C. – „Baa-Baas” pod koniec maja rozgrywali dwa spotkania: z reprezentacją Anglii na stadionie Twickenham w Londynie, a następnie na Hong Kong Stadium z British and Irish Lions, którzy udawali się na serię spotkań do Australii[78]. W powszechnym przeświadczeniu obecność w składzie Varty’ego miała zachęcić miejscowych kibiców do przybycia na mecz z Lions[79][80], stąd o ile występ hongkońskiego zawodnika na Twickenham stał pod znakiem zapytania, o tyle miejsce w szerokim, 23-osobowym zestawieniu na drugi mecz miał on mieć niejako zagwarantowane[78][81]. Kiedy wychowanek DeA Tigers pojawił się na boisku na ostatnich 18 minut spotkania z Anglikami, został pierwszym hongkońskim członkiem elitarnego klubu Barbarians[81]. Wysoka porażka z zasadniczo drugą reprezentacją sprawiła, że ówczesny trener klubu zdecydował się wystawić przeciwko Lions najsilniejszy dostępny skład[79][82]. Oznaczało to pominięcie jedynego reprezentanta gospodarzy, który w dniu meczu jedynie pozostawał w pogotowiu z uwagi na niezaleczony uraz Mike’a Tindalla[79][82]. Niefortunny obrót wypadków został odnotowany zarówno przez miejscową jak i międzynarodową prasę[79][80][82][83]. Ostatecznie Baa-Baas – bez hongkońskiego zawodnika – ulegli British and Irish Lions 8:59[84]. Mniej więcej miesiąc później, w czasie czerwcowych mistrzostw świata Varty i koledzy z reprezentacji w fazie grupowej odnieśli tylko jedno zwycięstwo, 17:15 nad Portugalią, co wobec wysokich porażek z Anglią i Argentyną pozwoliło zaledwie na zajęcie ostatniego miejsca w grupie[85][86]. Następnie w ćwierćfinale fazy „Bowl” ulegli Gruzji i odpadli z dalszych rozgrywek[87]. Zaledwie dwa dni później Hongkończycy – jako mistrzowie Azji[88] – rozpoczęli swój udział w World Games w kolumbijskim mieście Cali. Po porażkach z Południową Afryka i Kanadą oraz zwycięstwie nad ekipą gospodarzy, drużyna HKRFU z trzeciego miejsca awansowała do fazy pucharowej. Porażka z Francją spowodowała, że Azjaci trafili do dolnej połówki zawodów. Tam zwycięstwa nad Urugwajem i Brazylią dały Varty’emu wraz z kolegami piąte miejsce na osiem startujących drużyn[89][90]. We wrześniu reprezentacja Hongkongu uczestniczyła w turnieju rugby 7 w ramach Chińskich Igrzysk Narodowych w Liaoningu. Dotarła tam do finału rozgrywek, gdzie mimo prowadzenia z Szantungiem 12:0 przegrała ostatecznie w kontrowersyjnych okolicznościach 12:14[91]. Niedługo później, tuż przed turniejem Thailand Sevens w ramach Asian Rugby Sevens Series, Varty zrezygnował z funkcji kapitana reprezentacji siedmioosobowej. Jednocześnie chcąc poświęcić więcej uwagi karierze prawniczej, zdecydował się na jedynie częściowe stypendium Hongkońskiego Instytutu Sportu (HKSI)[92]. Kolejną zmianę przyniósł grudzień 2013 roku, kiedy to HKSI utworzył specjalny program dla 40 miejscowych rugbystów, w tym Varty’ego, w nadziei na kwalifikację do Igrzysk Olimpijskich w Rio[93].

Początek roku 2014 ponownie upłynął urodzonemu w Londynie zawodnikowi pod znakiem przygotowań do turnieju Hong Kong Sevens[94][95]. W samym turnieju głównym – raz jeszcze podzielonym na część dla stałych uczestników cyklu i turniej kwalifikacyjny – reprezentacja gospodarzy zaliczyła cztery kolejne zwycięstwa (trzy w fazie grupowej, z Tunezją, Samoa Amerykańskim[96] i Włochami[97] oraz z Chile[98] w fazie ćwierćfinałowej). W półfinale Hongkończycy przegrali jednak 0:12 z reprezentacją Italii, którą dzień wcześniej pokonali w stosunku 19:0[99]. Na przełomie kwietnia i maja Varty dołączył do reprezentacji „piętnastek” przygotowującej się do Asian Five Nations. W pierwszym meczu turnieju zdobył jedno z szesnastu przyłożeń swojej drużyny, a Hongkong rozgromił Filipiny 108:0[100]. Reprezentacja regionu straciła szansę na końcowe zwycięstwo i bezpośredni awans do Pucharu Świata w Anglii, przegrywając w ostatniej kolejce z faworyzowaną Japonią[101]. Niemniej drugie miejsce w tabeli uprawniało Hongkończyków do udziału w międzykontynentalnym barażu[101]. W rozegranym w Montevideo spotkaniu pierwszej rundy Varty wystąpił w podstawowym składzie, jednak Azjaci przegrali z gospodarzami, Urugwajem, aż 3:28[102]. W październiku Varty wraz z reprezentacją w rugby 7 wywalczył drugie w swojej karierze mistrzostwo Azji – drużyna Hongkongu odniosła zwycięstwa we wszystkich trzech turniejach rankingowych, na własnym terenie, w Kuala Lumpur i Pekinie[103]. Także w październiku ten sam zespół wywalczył srebro podczas Igrzysk Azjatyckich w Inczon w Korei Południowej, po raz kolejny w najważniejszym meczu ulegając Japończykom, tym razem 12:14[104]. Niewiele wcześniej Varty zmienił barwy klubowe – przeniósł się z drużyny Tigers, której był wychowankiem, do Hong Kong Cricket Club (HKCC)[105]. W pierwszej połowie listopada zawodnik wziął jeszcze udział w spotkaniach reprezentacji w pełnej odmianie rugby, która dwukrotnie mierzyła się z Rosją o towarzyski tytuł „Ustinov Cup”. Pomimo tego, że skrzydłowy w obu spotkaniach przykładał piłkę na polu punktowym rywali, to jednak Rosjanie w obu przypadkach wychodzili z pojedynków zwycięsko[106][107].

Lata 2015–2017

[edytuj | edytuj kod]

W marcu 2015 roku Varty wziął udział w swoim dziesiątym turnieju Hong Kong Sevens[108]. Nowy sezon „siódemek” rozpoczynający się jesienią tego samego roku był dla hongkońskich rugbystów najważniejszy od wielu lat, gdyż oprócz próby obrony tytułu mistrza Azji mieli oni w perspektywie kwalifikacje do turnieju olimpijskiego w Rio de Janeiro[109]. Tym większym rozczarowaniem były wyniki drużyny, która w rozgrywkach Asian Rugby Sevens Series zajęła co prawda drugie miejsce, jednak w poszczególnych turniejach zajmowała lokaty piątą[110], trzecią i drugą[111]. W listopadzie hongkońska kadra brała udział w azjatyckim turnieju kwalifikacyjnym do igrzysk olimpijskich 2016. Zespół Varty’ego dotarł do finału z kompletem zwycięstw[112][113], jednak w finale raz jeszcze trafił na Japonię, której uległ 24:10[113][114]. Niemniej awans do fazy półfinałowej dał reprezentantom Hongkongu przepustkę do późniejszego turnieju repasażowego[114].

Wiosną 2016 roku po raz jedenasty brał udział w Hong Kong Sevens[115], gdzie gospodarze awansowali do finału fazy kwalifikacyjnej, decydującej o awansie do przyszłej edycji cyklu World Series. W ostatnim meczu Hongkończykom przyszło się jednak mierzyć z Japonią, która ostatecznie zwyciężyła 24:14[116]. W maju Varty rywalizował z tym samym przeciwnikiem, jednak wraz z reprezentacją w rugby piętnastoosobowym, w ramach Asia Rugby Championship[117]. Następnie w czerwcu wraz z zespołem „siódemek” uczestniczył w olimpijskim turnieju ostatniej szansy, który zorganizowano w Monako. Odniósłszy komplet zwycięstw w grupie[118], hongkońska kadra odpadła w fazie ćwierćfinałowej po porażce z Samoa. Końcowe zwycięstwo odnieśli Hiszpanie, których zespół z Azji pokonał pierwszego dnia turnieju w czasie rozgrywek grupowych[119]. Jesienią zawodnik HKCC uczestniczył w mistrzostwach Azji w rugby 7, które przyniosły mu trzeci złoty medal w karierze[120][121]. Następnie znalazł się w składzie reprezentacji „piętnastek” na mecz z Zimbabwe w ramach towarzyskiego turnieju Cup of Nations[122].

Varty wraz z kolegami z reprezentacji w rugby 7 rok 2017 rozpoczął od styczniowego turnieju towarzyskich zmagań na Fidżi[123], by następnie brać udział w zawodach Borneo Sevens[124], turnieju kwalifikacyjnym podczas Hong Kong Sevens[125] (porażka w ćwierćfinale)[126], a w końcu Singapore Sevens w ramach World Rugby Sevens Series[127]. W maju wziął także udział w pierwszym spotkaniu z Japonią w ramach Asia Rugby Championship[128].

Występy w reprezentacjach zakończył w 2017 roku[12], notując 43 występy w kadrze 15-osobowej i 59 turniejów w rugby 7[129]. Wkrótce zakończył karierę sportową z uwagi na kolejne wstrząśnienia mózgu, jakich doznawał od 2015 roku[12].

Statystyki

[edytuj | edytuj kod]

Stan na koniec 2017 roku[130]. W przypadku dwóch spotkań brak jest danych dla jednoznacznego potwierdzenia udziału zawodnika.

Podając wynik, na pierwszym miejscu wskazano punkty reprezentacji Hongkongu.

Nagrody i wyróżnienia

[edytuj | edytuj kod]
  • Przyznawane przez Hongkoński Komitet Olimpijski odznaczenie „Chief Executive’s Commendation for Community Service”
  • Wyróżnienie HKRFU „Hong Kong’s Hometown Legend” (2015)[4]
  • miejsce w galerii sław rodzimej federacji (HKRFU Hall of Fame, 2019)[129]

Życie osobiste

[edytuj | edytuj kod]

Varty ma mieszane, azjatycko-europejskie korzenie. Jego ojciec Paul, wychowany w Hongkongu Anglik, pracował w przeszłości jako biegły rzeczoznawca[5][170]. Matka Corinne urodziła się w Hongkongu w wywodzącej się z Makau prawniczej rodzinie Remedios o zarówno chińskich jak i portugalskich korzeniach[5][170][171]. Podobnie jak Rowan, z rugby związała się także jego młodsza siostra, Lindsay[5][172].

Rowan urodził się w Londynie, dokąd jego rodzice udali się specjalnie w tym celu, wobec niepewnej sytuacji politycznej związanej ze zbliżającym się przekazaniem Hongkongu Chinom[173]. W 2010, po blisko rocznych staraniach, zawodnikowi udało mu się uzyskać, kosztem brytyjskiego, hongkoński paszport przyznawany mieszkającym stale w Hongkongu obywatelom Chin[170][171][173]. Dokument ten był niezbędny do ewentualnego uczestnictwa w igrzyskach olimpijskich w barwach regionu[173].

Ukończył studia prawnicze na Uniwersytecie w Nottingham, a następnie podyplomowe studium prawnicze (PCLL) na Uniwersytecie Hongkongu. W 2014 roku rozpoczął praktykę w zawodzie radcy prawnego (barrister)[174].

Uwagi

[edytuj | edytuj kod]
  1. ↑ Statystyki odnoszą się wyłącznie do turniejów organizowanych w ramach cyklu World Rugby Sevens Series (wcześniej pn. „IRB Sevens World Series”).
  2. ↑ a b Więcej informacji w sekcji Statystyki.
  3. ↑ a b Brak jednoznacznych danych odnośnie do wskazanego spotkania.

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. ↑ a b c Rowan Varty, World Rugby [dostęp 2017-12-21] [zarchiwizowane z adresu 2017-11-21] (ang.).
  2. ↑ Player statistics Varty Rowan - club stats, It’s Rugby [dostęp 2017-12-21] [zarchiwizowane z adresu 2017-11-21] (ang.).
  3. ↑ a b ローワン・バーティー Rowan Varty, Top League [dostęp 2017-12-21] [zarchiwizowane z adresu 2015-04-06] (jap.).
  4. ↑ a b Rugby: Varty, Robertson named HK’s best-ever sevens players [online], sport-asia.com, 27 marca 2015 [dostęp 2017-12-21] [zarchiwizowane z adresu 2016-08-18] (ang.).
  5. ↑ a b c d Generations of Memories, „The South China Morning Post”, 27 listopada 2017 [dostęp 2017-12-21] [zarchiwizowane z adresu 2017-10-27] (ang.).
  6. ↑ a b c Alvin Sallay, Varty shows his promise with try hat-trick on HK debut, „The South China Morning Post”, 5 stycznia 2003 [dostęp 2017-12-21] [zarchiwizowane z adresu 2017-11-08] (ang.).
  7. ↑ a b Confident Rowan has a big future, „The South China Morning Post”, 2004-03-29, 20 listopada 2017 [zarchiwizowane z adresu 2017-11-20] (ang.).
  8. ↑ Jonathan Powell, Student champs take centre-stage, „The South China Morning Post”, 3 lipca 2003 [dostęp 2017-12-21] [zarchiwizowane z adresu 2017-11-20] (ang.).
  9. ↑ 2004 Sports Award Winners, „The South China Morning Post”, 28 czerwca 2004 [dostęp 2017-12-21] [zarchiwizowane z adresu 2017-11-20] (ang.).
  10. ↑ Meet the Hong Kong Rugby Sevens Team, „HK Magazine”, The South China Morning Post, 14 marca 2013 [dostęp 2017-12-21] [zarchiwizowane z adresu 2017-11-20] (ang.).
  11. ↑ Alvin Sallay, Bouloux left out in the cold, „The South China Morning Post”, 4 marca 2003 [dostęp 2017-12-21] [zarchiwizowane z adresu 2017-11-20] (ang.).
  12. ↑ a b c Sam Agars, Rowan Varty sails off into the sunset as one of Hong Kong rugby’s most decorated players, „The South China Morning Post”, 7 kwietnia 2019 [dostęp 2019-10-12] [zarchiwizowane z adresu 2019-04-29] (ang.).
  13. ↑ a b Alvin Sallay, Young Varty gets first HK call-up, „The South China Morning Post”, 18 maja 2004 [dostęp 2017-12-21] [zarchiwizowane z adresu 2017-11-20] (ang.).
  14. ↑ a b Alvin Sallay, HK on song despite whistle blower, „The South China Morning Post”, 23 maja 2004 [dostęp 2017-12-21] [zarchiwizowane z adresu 2017-11-20] (ang.).
  15. ↑ a b Alvin Sallay, Marvel Varty rises to international challenge, „The South China Morning Post”, 6 czerwca 2004 [dostęp 2017-12-21] [zarchiwizowane z adresu 2017-11-20] (ang.).
  16. ↑ 2 minutes with… Rowan Varty, „The South China Morning Post”, 30 maja 2004 [dostęp 2017-12-21] [zarchiwizowane z adresu 2017-11-20] (ang.).
  17. ↑ Alvin Sallay, Young guns Varty, Cheuk earn stripes, „The South China Morning Post”, 8 marca 2005 [dostęp 2017-12-21] [zarchiwizowane z adresu 2017-11-20] (ang.).
  18. ↑ A not so happy birthday for teenager varty, „The South China Morning Post”, 21 marca 2005 [dostęp 2017-12-21] [zarchiwizowane z adresu 2017-11-20].
  19. ↑ Alvin Sallay, Kwok spearheads local brigade, „The South China Morning Post”, 2006-03-10, 20 listopada 2017 [zarchiwizowane z adresu 2017-11-20] (ang.).
  20. ↑ Alvin Sallay, D'Acre leads sevens side for Singapore, „The South China Morning Post”, 6 kwietnia 2006 [dostęp 2017-12-21] [zarchiwizowane z adresu 2017-11-20] (ang.).
  21. ↑ Alvin Sallay, Varty and Robinson help HK home, „The South China Morning Post”, 17 września 2006 [dostęp 2017-12-21] [zarchiwizowane z adresu 2017-11-20] (ang.).
  22. ↑ Alvin Sallay, Sevens team left wondering what might have been, „The South China Morning Post”, 13 grudnia 2006 [dostęp 2017-12-21] [zarchiwizowane z adresu 2017-11-20] (ang.).
  23. ↑ Judy Ngao, HK to bank on speed, „The South China Morning Post”, 26 marca 2007 [dostęp 2017-12-21] [zarchiwizowane z adresu 2017-11-22] (ang.).
  24. ↑ Alvin Sallay, Victory for 'brilliant' HK, „The South China Morning Post”, 10 września 2007 [dostęp 2017-12-21] [zarchiwizowane z adresu 2017-11-22] (ang.).
  25. ↑ a b Alvin Sallay, Amateur days are over for HK's best, „The South China Morning Post”, 6 września 2008 [dostęp 2017-12-21] [zarchiwizowane z adresu 2017-11-22] (ang.).
  26. ↑ a b Alvin Sallay, Varty gets Penguins call, „The South China Morning Post”, 27 kwietnia 2008 [dostęp 2017-12-21] [zarchiwizowane z adresu 2017-11-22] (ang.).
  27. ↑ Every squad, every player, „The South China Morning Post”, 28 marca 2008 [dostęp 2017-12-21] [zarchiwizowane z adresu 2017-11-23] (ang.).
  28. ↑ Alvin Sallay, Celebrations as HK book World Cup spot, „The South China Morning Post”, 6 października 2008 [zarchiwizowane z adresu 2017-11-22] (ang.).
  29. ↑ a b Alvin Sallay, HK too strong for Arabian Gulf, „The South China Morning Post”, 27 kwietnia 2008 [dostęp 2017-12-21] [zarchiwizowane z adresu 2013-09-05] (ang.).
  30. ↑ a b Hong Kong 23 v Kazakhstan 17 [online], rugbyinternational.net [dostęp 2017-12-21] [zarchiwizowane z adresu 2017-11-23] (ang.).
  31. ↑ a b c Alvin Sallay, Varty steals show as Japan net title, „The South China Morning Post”, 19 maja 2008 [dostęp 2017-12-21] [zarchiwizowane z adresu 2017-11-22] (ang.).
  32. ↑ a b Korea 50 v Hong Kong 24 [online], rugbyinternational.net [dostęp 2017-12-21] [zarchiwizowane z adresu 2017-11-23] (ang.).
  33. ↑ a b Rebecca Tsui, Two big wins for Hong Kong, „The South China Morning Post”, 14 stycznia 2008 [dostęp 2017-12-21] [zarchiwizowane z adresu] (ang.).
  34. ↑ Alvin Sallay, Punchless Hong Kong pay for lack of fight, „The South China Morning Post”, 7 marca 2009 [dostęp 2017-12-21] [zarchiwizowane z adresu 2017-11-23] (ang.).
  35. ↑ Alvin Sallay, Hong Kong bow out with bowl semi-final defeat by Ireland, „The South China Morning Post”, 8 marca 2009 [dostęp 2017-12-21] [zarchiwizowane z adresu 2017-11-23] (ang.).
  36. ↑ Alvin Sallay, Hong Kong celebrate a day to remember, „The South China Morning Post”, 29 marca 2009 [dostęp 2017-12-21] [zarchiwizowane z adresu 2017-11-23] (ang.).
  37. ↑ HKG 5 - 26 CAN, World Rugby [dostęp 2017-12-21] [zarchiwizowane z adresu 2017-12-22] (ang.).
  38. ↑ a b Hong Kong 64-6 (HT 24-6) Singapore, World Rugby [dostęp 2017-12-21] [zarchiwizowane z adresu 2017-11-23] (ang.).
  39. ↑ a b Alvin Sallay, Rampant Hong Kong in nine-try blitz, „The South China Morning Post”, 17 maja 2009 [dostęp 2017-12-21] [zarchiwizowane z adresu 2017-11-23] (ang.).
  40. ↑ a b Alvin Sallay, HK fail to capitalise on Kazakhstan sin-bins, „The South China Morning Post”, 25 maja 2009 [dostęp 2017-12-21] [zarchiwizowane z adresu 2017-11-23] (ang.).
  41. ↑ Alvin Sallay, Rees takes chance to blood HK youngsters in sevens squad, „The South China Morning Post”, 1 lipca 2009 [dostęp 2017-12-21] [zarchiwizowane z adresu 2017-11-23] (ang.).
  42. ↑ Fiji retain World Games Gold, Międzynarodowa Rada Rugby, 25 lipca 2009 [zarchiwizowane z adresu 2013-10-31] (ang.).
  43. ↑ Alvin Sallay, HK still hopeful after third place in Shanghai, „The South China Morning Post”, 14 września 2009 [dostęp 2017-12-21] [zarchiwizowane z adresu 2017-11-24] (ang.).
  44. ↑ Alvin Sallay, Blow for Hong Kong professionals, „The South China Morning Post”, 6 października 2009 [dostęp 2017-12-21] [zarchiwizowane z adresu 2017-11-24] (ang.).
  45. ↑ Japan edge Hong Kong to gold [online], ur7s.com, 6 grudnia 2009 [dostęp 2017-12-21] [zarchiwizowane z adresu 2017-12-22] (ang.).
  46. ↑ Participant Information | Team name Hong Kong, Igrzyska Azji Wschodniej 2009 [dostęp 2017-12-21] [zarchiwizowane z adresu 2009-12-07] (ang.).
  47. ↑ Alvin Sallay, Rees finds warmth in chilly Europe, „The South China Morning Post”, 3 stycznia 2010 [dostęp 2017-12-21] [zarchiwizowane z adresu 2017-11-24] (ang.).
  48. ↑ Alvin Sallay, Hong Kong's local heroes savour Shield title success, „The South China Morning Post”, 29 marca 2010 [dostęp 2017-12-21] [zarchiwizowane z adresu 2017-11-24] (ang.).
  49. ↑ a b Alvin Sallay, Hong Kong's World Cup dream crushed, „The South China Morning Post”, 23 maja 2010 [dostęp 2017-12-21] [zarchiwizowane z adresu 2017-11-24] (ang.).
  50. ↑ Alvin Sallay, HK trio turn professional in Japan, „The South China Morning Post”, 24 maja 2010 [dostęp 2017-12-21] [zarchiwizowane z adresu 2017-11-25] (ang.).
  51. ↑ Alvin Sallay, HK sevens leader out of action after surgery, „The South China Morning Post”, 31 stycznia 2011 [dostęp 2017-12-21] [zarchiwizowane z adresu 2017-11-24] (ang.).
  52. ↑ Alvin Sallay, Bitter taste to historic HK medal, „The South China Morning Post”, 24 listopada 2010 [dostęp 2017-12-21] [zarchiwizowane z adresu 2017-11-25] (ang.).
  53. ↑ Japan mauls HK to avenge Sevens loss in Borneo, „China Daily”, 24 października 2010 [dostęp 2017-12-21] [zarchiwizowane z adresu 2016-08-26] (ang.).
  54. ↑ Alvin Sallay, Valley boys reduce Tigers to pussycats in grand final win, „The South China Morning Post”, 13 marca 2011 [dostęp 2017-12-21] [zarchiwizowane z adresu 2017-11-25] (ang.).
  55. ↑ The squads, „The South China Morning Post”, 25 marca 2011 [dostęp 2017-12-21] [zarchiwizowane z adresu 2017-11-25] (ang.).
  56. ↑ a b Both sides come away happy as feisty HK pull out all stops, „The South China Morning Post”, 1 maja 2011 [dostęp 2017-12-21] [zarchiwizowane z adresu 2017-11-25] (ang.).
  57. ↑ a b Hong Kong 22 (HT 3-31) 45 Japan, World Rugby [dostęp 2017-12-21] [zarchiwizowane z adresu 2014-12-06] (ang.).
  58. ↑ a b HK in seven-try blitz as Sri Lanka wilt in the heat, „The South China Morning Post”, 8 maja 2011 [dostęp 2017-12-21] [zarchiwizowane z adresu 2017-11-25] (ang.).
  59. ↑ a b Sri Lanka 3 (HT 3-22) 48 Hong Kong, World Rugby [dostęp 2017-12-21] [zarchiwizowane z adresu 2014-12-05] (ang.).
  60. ↑ Varty zeroes in on one goal - victory, „The South China Morning Post”, 27 sierpnia 2011 [dostęp 2017-12-21] [zarchiwizowane z adresu 2017-11-25] (ang.).
  61. ↑ a b HK too strong for outclassed UAE, „The South China Morning Post”, 11 grudnia 2011 [dostęp 2017-12-21] [zarchiwizowane z adresu 2017-11-26] (ang.).
  62. ↑ a b Front-row trio prove their worth as HK crush Kenya, „The South China Morning Post”, 15 grudnia 2011 [dostęp 2017-12-21] [zarchiwizowane z adresu 2017-11-26] (ang.).
  63. ↑ a b HK earn Cup after whipping Brazil, „The South China Morning Post”, 18 grudnia 2011 [dostęp 2017-12-21] [zarchiwizowane z adresu 2017-11-26] (ang.).
  64. ↑ Coach Dai aiming high, „The South China Morning Post”, 18 marca 2012 [dostęp 2017-12-21] [zarchiwizowane z adresu 2017-11-26] (ang.).
  65. ↑ On a terrific run, „The South China Morning Post”, 25 marca 2012 [dostęp 2017-12-21] [zarchiwizowane z adresu 2017-11-26] (ang.).
  66. ↑ Hong Kong heartbreak as sevens dream ends cruelly, „The South China Morning Post”, 26 marca 2012 [dostęp 2017-12-21] [zarchiwizowane z adresu 2017-11-26] (ang.).
  67. ↑ a b Varty, Maclay punch holes in UAE, „The South China Morning Post”, 29 kwietnia 2012 [dostęp 2017-12-21] [zarchiwizowane z adresu 2017-11-26] (ang.).
  68. ↑ Alvin Sallay, Hong Kong beat China to clinch Shanghai Sevens Cup, „The South China Morning Post”, 24 września 2012 [dostęp 2017-12-21] [zarchiwizowane z adresu 2016-02-11] (ang.).
  69. ↑ Alvin Sallay, Hong Kong beat Japan in Mumbai to become top side in Asia, „The South China Morning Post”, 15 października 2012 [dostęp 2017-12-21] [zarchiwizowane z adresu 2017-11-26] (ang.).
  70. ↑ Japan wins Borneo Sevens, Międzynarodowa Rada Rugby, 3 września 2012 [zarchiwizowane z adresu 2013-10-11] (ang.).
  71. ↑ HK win Mumbai Sevens to claim Asia Series, Międzynarodowa Rada Rugby, 15 października 2012 [zarchiwizowane z adresu 2014-02-02] (ang.).
  72. ↑ Hong Kong magic in Mumbai, Asian Rugby Football Union, 28 października 2012 [zarchiwizowane z adresu 2014-01-23] (ang.).
  73. ↑ Japan, HK, Philippines through to RWC Sevens, Międzynarodowa Rada Rugby, 3 listopada 2012 [zarchiwizowane z adresu 2014-02-03] (ang.).
  74. ↑ Alvin Sallay, Hong Kong focus on London after harsh reality check, „The South China Morning Post”, 24 marca 2013 [dostęp 2017-12-21] [zarchiwizowane z adresu 2017-11-26] (ang.).
  75. ↑ Alvin Sallay, Hong Kong belong with the big boys, says proud coach Rees, „The South China Morning Post”, 25 marca 2013 [dostęp 2017-12-21] [zarchiwizowane z adresu 2017-11-26] (ang.).
  76. ↑ Tang Zhe, Fiji's victory brings back good memories, „China Daily”, 26 marca 2013 [dostęp 2017-12-21] [zarchiwizowane z adresu 2014-03-28] (ang.).
  77. ↑ Alvin Sallay, Hong Kong suffer crushing blow for second year running, „The South China Morning Post”, 13 maja 2013 [dostęp 2017-12-21] [zarchiwizowane z adresu 2017-11-26] (ang.).
  78. ↑ a b Alvin Sallay, Hong Kong’s Rowan Varty invited to play for Barbarians against Lions, „The South China Morning Post”, 22 kwietnia 2013 [dostęp 2017-12-21] [zarchiwizowane z adresu 2017-11-26] (ang.).
  79. ↑ a b c d Mick Cleary, British and Irish Lions 2013: Barbarians selection row cast shadow over opening tour match, „The Daily Telegraph”, 29 maja 2013 [dostęp 2017-12-21] [zarchiwizowane z adresu 2013-06-28] (ang.).
  80. ↑ a b Paul Radley, Barbarians are smarting from the selection, „The National”, 30 maja 2013 [dostęp 2017-12-21] [zarchiwizowane z adresu 2017-11-26] (ang.).
  81. ↑ a b Alvin Sallay, Bring on the Lions, says Hong Kong’s Barbarian Varty, „The South China Morning Post”, 2017-11-26, 28 maja 2013 [zarchiwizowane z adresu 2017-11-26] (ang.).
  82. ↑ a b c Alvin Sallay, Varty set for Barbarians bench after day of torment, „The South China Morning Post”, 30 maja 2013 [dostęp 2017-12-21] [zarchiwizowane z adresu 2017-11-26] (ang.).
  83. ↑ Chris Hewett, Why are the Lions (sponsored by HSBC) in Asia anyway?, „The Independent”, 31 maja 2013 [dostęp 2017-12-21] [zarchiwizowane z adresu 2017-03-12] (ang.).
  84. ↑ Bryn Palmer, Barbarians 8-59 Lions, BBC Sport, 1 czerwca 2013 [dostęp 2017-12-21] [zarchiwizowane z adresu 2017-06-04] (ang.).
  85. ↑ Alvin Sallay, Argentina exact bloody revenge as Hong Kong collapse, „The South China Morning Post”, 29 czerwca 2013 [dostęp 2017-12-21] [zarchiwizowane z adresu 2017-11-26] (ang.).
  86. ↑ Alvin Sallay, First Sevens World Cup silverware in sight for Hong Kong, „The South China Morning Post”, 30 czerwca 2013 [dostęp 2017-12-21] [zarchiwizowane z adresu 2017-11-26] (ang.).
  87. ↑ Alvin Sallay, Hong Kong pay the price to finish empty handed at Rugby World Cup, „The South China Morning Post”, 1 lipca 2013 [dostęp 2017-12-21] [zarchiwizowane z adresu 2017-11-26] (ang.).
  88. ↑ Eight nations gear up for World Games gold, Międzynarodowa Rada Rugby, 24 lipca 2013 [zarchiwizowane z adresu 2013-07-28] (ang.).
  89. ↑ Schedule / Schedule by Date (Rugby Sevens) / Event Summary - Men's, World Games 2013 [dostęp 2017-12-21] [zarchiwizowane z adresu 2016-03-06] (ang.).
  90. ↑ Athletes / VARTY Rowan, World Games 2013 [dostęp 2017-12-21] [zarchiwizowane z adresu 2017-11-27] (ang.).
  91. ↑ Alvin Sallay, Sevens debut a national farce, „The South China Morning Post”, 8 września 2013 [dostęp 2017-12-21] [zarchiwizowane z adresu 2013-10-03] (ang.).
  92. ↑ Alvin Sallay, Rowan Varty stood down as Hong Kong sevens team captain, „The South China Morning Post”, 19 września 2013 [dostęp 2017-12-21] [zarchiwizowane z adresu 2017-11-27] (ang.).
  93. ↑ Varty among 40 players to join elite sevens training programme, „The South China Morning Post”, 12 grudnia 2013 [dostęp 2017-12-21] [zarchiwizowane z adresu 2017-11-27] (ang.).
  94. ↑ Double delight as Hong Kong men and women dominate in Darwin, „The South China Morning Post”, 26 stycznia 2014 [dostęp 2017-12-21] [zarchiwizowane z adresu 2017-11-27] (ang.).
  95. ↑ Alvin Sallay, Ex-skipper Mark Wright out to make late charge into Sevens squad, „The South China Morning Post”, 12 marca 2014 [dostęp 2017-12-21] [zarchiwizowane z adresu 2017-11-27] (ang.).
  96. ↑ Hong Kong shrug off shaky start to end a ‘perfect’ first day at the Sevens, „The South China Morning Post”, 28 marca 2014 [dostęp 2017-12-21] [zarchiwizowane z adresu 2014-04-02] (ang.).
  97. ↑ Hong Kong beat Italy to book quarter-final against Chile, „The South China Morning Post”, 29 marca 2014 [dostęp 2017-12-21] [zarchiwizowane z adresu 2017-11-28] (ang.).
  98. ↑ Hong Kong scrape past Chile to move closer to World Series dream, „The South China Morning Post”, 30 marca 2017 [dostęp 2017-12-21] [zarchiwizowane z adresu 2014-04-02] (ang.).
  99. ↑ Hong Kong’s World Series dream crushed by ‘smarter’ Italians [online], 30 marca 2014 [dostęp 2017-12-21] [zarchiwizowane z adresu 2017-11-28] (ang.).
  100. ↑ a b Alvin Sallay, Hong Kong crush Philippines in 16-try Asian Five Nations opener, „The South China Morning Post”, 26 kwietnia 2014 [dostęp 2017-12-21] [zarchiwizowane z adresu 2017-11-28] (ang.).
  101. ↑ a b c Andrew McKirdy, Japan punches ticket to Rugby World Cup in final sporting event at national stadium, „The Japan Times”, 25 maja 2014 [dostęp 2017-12-21] [zarchiwizowane z adresu 2016-07-11] (ang.).
  102. ↑ a b Uruguay 28 - 3 Hong Kong, Międzynarodowa Rada Rugby, 2 sierpnia 2014 [zarchiwizowane z adresu 2014-08-11] (ang.).
  103. ↑ Alvin Sallay, Best in Asia: stylish Hong Kong seal sevens series title, „The South China Morning Post”, 19 października 2014 [dostęp 2017-12-21] [zarchiwizowane z adresu 2015-07-23] (ang.).
  104. ↑ Alvin Sallay, Hong Kong lose to Japan in Asian Games men’s gold medal final, „The South China Morning Post”, 2 października 2014 [dostęp 2017-12-21] [zarchiwizowane z adresu 2017-05-15] (ang.).
  105. ↑ New coach and infusion of talent show HKCC’s intent [online], 23 września 2014 [dostęp 2017-12-21] [zarchiwizowane z adresu 2017-11-28] (ang.).
  106. ↑ a b Alvin Sallay, Hong Kong find the going tough against powerful Russia, „The South China Morning Post”, 9 listopada 2014 [dostęp 2017-12-21] [zarchiwizowane z adresu 2015-08-21] (ang.).
  107. ↑ a b Alvin Sallay, Hong Kong make it tough for Russia before conceding series, „The South China Morning Post”, 16 listopada 2014 [dostęp 2017-12-21] [zarchiwizowane z adresu 2017-11-28] (ang.).
  108. ↑ Alvin Sallay, Forward Mark Wright returns as Hong Kong target World Series, „The South China Morning Post”, 20 marca 2015 [dostęp 2017-12-21] [zarchiwizowane z adresu 2017-11-28] (ang.).
  109. ↑ Kevin Kung, All-star Max Woodward takes charge of Hong Kong sevens squad, „The South China Morning Post”, 1 września 2015, 2017-11-28 [dostęp 2017-12-21] [zarchiwizowane z adresu] (ang.).
  110. ↑ Hong Kong coach Gareth Baber keeps faith with tried and tested squad for Thailand Sevens, „The South China Morning Post”, 24 września 2015 [dostęp 2017-12-21] [zarchiwizowane z adresu 2017-11-28] (ang.).
  111. ↑ Results >> AR7S >> 2015, Asia Rugby [dostęp 2017-12-21] [zarchiwizowane z adresu 2016-09-18] (ang.).
  112. ↑ Asia Rugby Sevens Qualifier 2015 (Men) | Hong Kong (Men) [online], macoocoo.com [dostęp 2017-12-21] [zarchiwizowane z adresu 2015-11-09] (ang.).
  113. ↑ a b Asia Rugby Sevens Qualifier 2015 (Men) | Hong Kong (Men) : Knockouts [online], macoocoo.com [dostęp 2017-12-21] [zarchiwizowane z adresu 2015-11-09] (ang.).
  114. ↑ a b Mathew Scott, Hurt goes on: Brave Hong Kong bow to Japan in Asian sevens qualifier for Olympics, „The South China Morning Post”, 8 listopada 2015 [dostęp 2017-12-21] [zarchiwizowane z adresu 2015-12-12] (ang.).
  115. ↑ Woodward loses fitness battle, „The Standard”, 6 kwietnia 2016 [dostęp 2017-12-21] [zarchiwizowane z adresu 2017-12-03] (ang.).
  116. ↑ Japan win promotion to 2016-17 Series, [w:] World Rugby Sevens Series [online], World Rugby [zarchiwizowane z adresu 2016-08-14] (ang.).
  117. ↑ HONG KONG OUT TO GAUGE IMPROVEMENT AGAINST JAPAN, Hong Kong out to gauge improvement against Japan, Hong Kong Rugby Football Union, 26 maja 2016 [dostęp 2017-12-21] [zarchiwizowane z adresu 2017-12-03] (ang.).
  118. ↑ Hong Kong set up showdown with Samoa at Olympic repechage, Hong Kong Rugby Football Union, 16 czerwca 2016 [dostęp 2017-12-21] [zarchiwizowane z adresu 2016-06-29] (ang.).
  119. ↑ Sam Agars, Samoa crush Hong Kong’s Olympic dream at the repêchage quarter-final stage, „The South China Morning Post”, 19 czerwca 2016 [dostęp 2017-12-21] [zarchiwizowane z adresu 2017-12-03] (ang.).
  120. ↑ Sam Agars, Mind games: Hong Kong display new-found mental strength in dominant Asia Rugby Sevens Series win, „The South China Morning Post”, 25 września 2016 [dostęp 2017-12-21] [zarchiwizowane z adresu 2017-12-04] (ang.).
  121. ↑ Hong Kong Men's Sevens side claim Asian Sevens crown, Asia Rugby, 16 października 2016 [zarchiwizowane z adresu 2016-10-17] (ang.).
  122. ↑ a b Hong Kong 34 (HT 17-3) 11 Zimbabwe, World Rugby [zarchiwizowane z adresu 2016-11-16] (ang.).
  123. ↑ Sevens season kicks off in Fiji for Hong Kong, „The Standard”, 20 stycznia 2017 [dostęp 2017-12-21] [zarchiwizowane z adresu 2017-12-05] (ang.).
  124. ↑ Hong Kong head to Borneo Sevens for first tournament under new coach Paul John, „The South China Morning Post”, 16 marca 2017 [dostęp 2017-12-21] [zarchiwizowane z adresu 2017-12-05] (ang.).
  125. ↑ Sam Agars, Captain Woodward ready to take it to the Max as Hong Kong look to join World Series elite, „The South China Morning Post”, 31 marca 2017 [dostęp 2017-12-21] [zarchiwizowane z adresu 2017-07-04] (ang.).
  126. ↑ Grahame Carder, Heartbreak for Hong Kong, „The Epoch Times”, 8 kwietnia 2017 [dostęp 2017-12-21] [zarchiwizowane z adresu 2017-12-05] (ang.).
  127. ↑ Sam Agars, Power the name of the game as Hong Kong turn to Jack Capon and Charlie Higson-Smith for Singapore Sevens, „The South China Morning Post”, 14 kwietnia 2017 [dostęp 2017-12-21] [zarchiwizowane z adresu 2017-07-21] (ang.).
  128. ↑ a b Sam Agars, Hard-fought loss to Japan means nothing if improving Hong Kong can’t back it up: Leigh Jones, „The South China Morning Post”, 6 maja 2017 [dostęp 2017-12-21] [zarchiwizowane z adresu 2017-05-18] (ang.).
  129. ↑ a b Hall of Fame & Honorary Member inductees [online], Hong Kong Rugby Football Union, 7 maja 2019 [dostęp 2019-10-12] [zarchiwizowane z adresu 2019-10-12] (ang.).
  130. ↑ Hong Kong International Rugby Results [online], rugbyinternational.net [dostęp 2017-12-21] [zarchiwizowane z adresu 2017-12-21] (ang.).
  131. ↑ Hong Kong 64 V China-Taipei 17 [online], rugbyinternational.net [dostęp 2017-12-21] [zarchiwizowane z adresu 2017-12-14] (ang.).
  132. ↑ Hong Kong 52 V China-Taipei 27 [online], rugbyinternational.net [dostęp 2017-12-21] [zarchiwizowane z adresu 2017-12-14] (ang.).
  133. ↑ Hong Kong 25 V Tunisia 12 [online], rugbyinternational.net [dostęp 2017-12-21] [zarchiwizowane z adresu 2017-12-14] (ang.).
  134. ↑ Alvin Sallay, HK take on Tunisia in return to full game, „The South China Morning Post”, 3 kwietnia 2008 [dostęp 2017-12-21] [zarchiwizowane z adresu 2017-12-14] (ang.).
  135. ↑ Alvin Sallay, HK gamble on Leung to shine in new position, „The South China Morning Post”, 26 kwietnia 2008 [dostęp 2017-12-21] [zarchiwizowane z adresu 2017-12-14] (ang.).
  136. ↑ HONG KONG 20 V ARABIAN GULF 12 [online], rugbyinternational.net [dostęp 2017-12-21] [zarchiwizowane z adresu 2017-12-16] (ang.).
  137. ↑ Japan 75-29 Hong Kong, World Rugby [dostęp 2017-12-21] [zarchiwizowane z adresu 2017-12-16] (ang.).
  138. ↑ Hong Kong 6-29 (HT 6-26) Japan, World Rugby [dostęp 2017-12-21] [zarchiwizowane z adresu 2017-11-23] (ang.).
  139. ↑ Alvin Sallay, Hong Kong the victims of nine-try Japan romp, „The South China Morning Post”, 3 maja 2009 [dostęp 2017-12-21] [zarchiwizowane z adresu 2017-11-23] (ang.).
  140. ↑ Korea 36-34 (HT 31-3) Hong Kong, World Rugby [dostęp 2017-12-21] [zarchiwizowane z adresu 2017-11-23] (ang.).
  141. ↑ Kazakhstan 25-6 (HT 14-3) Hong Kong, World Rugby [dostęp 2017-12-21] [zarchiwizowane z adresu 2017-11-23] (ang.).
  142. ↑ Germany 24 (HT 16-0) 14 Hong Kong, World Rugby [dostęp 2017-12-21] [zarchiwizowane z adresu 2017-12-14] (ang.).
  143. ↑ Czech Republic 17 v Hong Kong 5 [online], rugbyinternational.net [dostęp 2017-12-21] [zarchiwizowane z adresu 2016-09-08] (ang.).
  144. ↑ Netherlands 25 (HT 15-10) 10 Hong Kong, World Rugby [dostęp 2017-12-21] [zarchiwizowane z adresu 2017-12-14] (ang.).
  145. ↑ Hong Kong 32 (HT 10-8) 8 Korea, World Rugby [dostęp 2017-12-21] [zarchiwizowane z adresu 2017-12-14] (ang.).
  146. ↑ Arabian Gulf 16 (HT 13-3) 9 Hong Kong, World Rugby [dostęp 2017-12-21] [zarchiwizowane z adresu 2017-12-14] (ang.).
  147. ↑ Hong Kong 19 (HT 14-6) 15 Kazakhstan, World Rugby [dostęp 2017-12-21] [zarchiwizowane z adresu 2017-12-14] (ang.).
  148. ↑ Japan 94 (HT 45-0) 5 Hong Kong, World Rugby [dostęp 2017-12-21] [zarchiwizowane z adresu 2017-12-14] (ang.).
  149. ↑ Hong Kong gears up for toughest A5N Campaign to date New captain named in Kowloon’s Tom McColl, Hong Kong Rugby Football Union, 14 kwietnia 2011 [zarchiwizowane z adresu 2011-08-21] (ang.).
  150. ↑ Home Hong Kong extinguish Philippines Volcanoes in first official test match, Hong Kong Rugby Football Union, 16 kwietnia 2011 [zarchiwizowane z adresu 2011-08-21] (ang.).
  151. ↑ Kazakhstan 10 (HT 3-20) 23 Hong Kong, World Rugby [dostęp 2017-12-21] [zarchiwizowane z adresu 2014-12-05] (ang.).
  152. ↑ Hong Kong 72 (HT 36-7) 14 United Arab Emirates, World Rugby [dostęp 2017-12-21] [zarchiwizowane z adresu 2016-04-11] (ang.).
  153. ↑ Hong Kong 44 (HT 10-12) 17 Kenya, World Rugby [dostęp 2017-12-21] [zarchiwizowane z adresu 2016-04-11] (ang.).
  154. ↑ Hong Kong 37 (HT 10-3) 3 Brazil, World Rugby [dostęp 2017-12-21] [zarchiwizowane z adresu 2016-04-11] (ang.).
  155. ↑ United Arab Emirates 10 (HT 10-39) 85 Hong Kong, World Rugby [dostęp 2017-12-21] [zarchiwizowane z adresu 2014-11-30] (ang.).
  156. ↑ Hong Kong 19 (HT 6-14) 21 Korea, World Rugby [dostęp 2017-12-21] [zarchiwizowane z adresu 2014-11-30] (ang.).
  157. ↑ Japan 67 (HT 29-0) 0 Hong Kong, World Rugby [dostęp 2017-12-21] [zarchiwizowane z adresu 2014-11-30] (ang.).
  158. ↑ Seven-try Hong Kong relegate Kazakhstan [online], Agence France Presse, 26 maja 2012 [dostęp 2017-12-21] [zarchiwizowane z adresu 2017-12-16] (ang.).
  159. ↑ Hong Kong 28 (HT 12-17) 17 Belgium, World Rugby [dostęp 2017-12-21] [zarchiwizowane z adresu 2017-12-16] (ang.).
  160. ↑ Hong Kong wary of Belgian Backlash [online], rugbyredefined.com, 21 grudnia 2013 [dostęp 2017-12-21] [zarchiwizowane z adresu 2016-08-07] (ang.). za: Hong Kong Rugby Football Union
  161. ↑ Alvin Sallay, Sri Lanka attempt ‘Fijian fix’ for Hong Kong clash, „The South China Morning Post”, 30 kwietnia 2014 [dostęp 2017-12-21] [zarchiwizowane z adresu 2014-05-03] (ang.).
  162. ↑ Hong Kong make RWC history with 39-6 win over South Korea, „The South China Morning Post”, 10 maja 2014 [dostęp 2017-12-21] [zarchiwizowane z adresu 2014-05-16] (ang.).
  163. ↑ Japan 49 (HT 27-3) 8 Hong Kong, World Rugby [dostęp 2017-12-21] [zarchiwizowane z adresu 2014-12-04] (ang.).
  164. ↑ Hong Kong 10 (HT 3-23) 31 Russia, World Rugby [dostęp 2017-12-21] [zarchiwizowane z adresu 2017-12-16] (ang.).
  165. ↑ Hong Kong 27 (HT 10-29) 39 Russia, World Rugby [dostęp 2017-12-21] [zarchiwizowane z adresu 2017-12-16] (ang.).
  166. ↑ Japan 59 (HT 24-10) 17 Hong Kong, World Rugby [dostęp 2017-12-21] [zarchiwizowane z adresu 2017-12-16] (ang.).
  167. ↑ Japan 29 (HT 12-10) 17 Hong Kong, World Rugby [dostęp 2017-12-21] [zarchiwizowane z adresu 2017-12-16] (ang.).
  168. ↑ Presentation Ceremony of Commemorative Plaque to Sports Celebrities receiving Honour Roll 2011, Federacja Sportowa i Komitet Olimpijski Hongkongu, 20 grudnia 2011 [dostęp 2017-12-21] [zarchiwizowane z adresu 2017-03-05] (ang.).
  169. ↑ Presentation Ceremony of Commemorative Plaques to Sports Celebrities receiving Honour Roll 2015 and IOC Trophy 2015 – Sport and Innovation, Federacja Sportowa i Komitet Olimpijski Hongkongu, 30 grudnia 2015 [dostęp 2017-12-21] [zarchiwizowane z adresu 2016-03-30] (ang.).
  170. ↑ a b c Robby Nimmo, Enjoying the best of both worlds, „The South China Morning Post”, 26 marca 2010 [dostęp 2017-12-21] [zarchiwizowane z adresu 2017-11-18] (ang.).
  171. ↑ a b Alvin Sallay, Rugby team confident they can deliver historic victory, „The South China Morning Post”, 7 listopada 2010 [zarchiwizowane z adresu 2017-11-20] (ang.).
  172. ↑ Jonathan Powell, Women’s rugby stars ready for battle, „The South China Morning Post” [dostęp 2017-12-21] [zarchiwizowane z adresu 2017-11-18] (ang.).
  173. ↑ a b c Rowan Varty, „HK Mag”, The South China Morning Post, 10 kwietnia 2013 [dostęp 2017-12-21] [zarchiwizowane z adresu 2017-11-20] (ang.).
  174. ↑ Rowan Varty | solicitor, Tanner De Witt Solicitors [dostęp 2017-12-21] [zarchiwizowane z adresu 2017-03-18] (ang.).
Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Rowan_Varty&oldid=72017512”