Rudka (gmina Ruda-Huta) – Wikipedia, wolna encyklopedia

Zobacz też: Rudka w innych znaczeniach tej nazwy.

Rudka

wieś
Kaplica rzymskokatolicka pw. św. Brata Alberta (Chmielowskiego)
Państwo	Polska
Województwo	lubelskie
Powiat	chełmski
Gmina	Ruda-Huta
Liczba ludności (2021)	154[2][3]
Strefa numeracyjna	82
Kod pocztowy	22-110[4]
Tablice rejestracyjne	LCH
SIMC	0106431[5]
Położenie na mapie Polski Rudka
Położenie na mapie województwa lubelskiego Rudka
Położenie na mapie powiatu chełmskiego Rudka
Położenie na mapie gminy Ruda-Huta Rudka
51°15′56″N 23°39′26″E/51,265556 23,657222[1]
Multimedia w Wikimedia Commons

Rudka na dawnych mapach

Rudka – wieś w Polsce, położona w województwie lubelskim, w powiecie chełmskim, w gminie Ruda-Huta^[5][6].

W latach 1975–1998 wieś administracyjnie należała do województwa chełmskiego.

Wieś nad rzeką Uherką, położona jest przy drodze wojewódzkiej nr 816 Dorohusk – Włodawa. W l. 1867–1954 miejscowość należała do gminy Świerże. Miejscowość dzieli się na Rudkę i Rudkę Kolonię.

Wieś stanowi sołectwo gminy Ruda-Huta^[7]. Według Narodowego Spisu Powszechnego (III 2011 r.) liczyła 180 mieszkańców i była jedenastą co do wielkości miejscowością gminy Ruda-Huta^[8].

Pod kon. XVIII i na pocz. XIX w. Rudka wchodziła w skład dóbr uhruskich, w 1836 r. wraz z dobrami rządowymi Ruda zakupionych przez Henryka Kamieńskiego. Według stanu z 1827 r. Rudka stanowiła własność rządową należącą do parafii Uhrusk, liczyła 31 domów i 215 mieszkańców. 19 lutego 1863 r. pod Rudką stoczona została potyczka oddziałów powstańczych dowodzonych przez Oswalda Radziejowskiego i Kazimierza Bogdanowicza z kolumną wojsk rosyjskich dowodzonych przez kapitana Raguzę. W trakcie walk poległo ok. 11 powstańców, 14 zostało rannych. Podczas pierwszej wojny światowej wieś została spalona, a mieszkańcy zmuszeni do wyjazdu za Bug. W l. 1918-1922 większość z nich powróciła do Rudki. Według spisu powszechnego z 30 września 1921 r. Rudkę zamieszkiwało 414 osób, z których narodowość polską deklarowało 396, rusińską (ukraińską) 1, żydowską 17, wyznanie rzym.-kat. 20, prawosławne 371, ewangelickie 6, mojżeszowe 17. W okresie międzywojennym we wsi mieściła się polska szkoła powszechna.

Z początkiem drugiej wojny światowej część mieszkańców wyjechała na tereny okupowane przez ZSRR. Po drugiej wojnie światowej w 1947 r. w ramach akcji „Wisła” ok. 90 rodzin wysiedlono na tereny północno-zachodniej Polski. Po latach część z nich powróciła w rodzinne strony. W 1956 r. miejscowość została zelektryfikowana. W Rudce znajduje się kaplica rzymskokatolicka pw. św. Brata Alberta Chmielowskiego należąca do parafii w Rudzie Hucie oraz zbór Kościoła Chrześcijan Baptystów, protestanckiej wspólnoty o charakterze ewangelicznym. W miejscowości do wiosny 2015 r. funkcjonował sklep. W 2000 r. wieś zamieszkiwało około 230 osób.

• Tabella miast, wsi i osad Królestwa Polskiego, t. II, Warszawa 1827, s. 148
• Skorowidz miejscowości Rzeczypospolitej Polskiej, t. IV: Województwo lubelskiej, Warszawa 1924, s. 15.
• A. Franecki, Ślady dziejów gminy Ruda Huta, Chełm-Ruda Huta 2010.
• A. Wawryniuk, Leksykon miejscowości powiatu chełmskiego, Chełm 2002.