Rudoliczka rdzawobrzucha – Wikipedia, wolna encyklopedia

Rudoliczka rdzawobrzucha
Poospiza garleppi[1]
(von Berlepsch, 1893)
Ilustracja
Rudoliczka rdzawobrzucha na rysunku dołączonym do pierwszego opisu (czasopismo „Ibis”, 1893)
Systematyka
Domena

eukarionty

Królestwo

zwierzęta

Typ

strunowce

Podtyp

kręgowce

Gromada

ptaki

Podgromada

Neornithes

Infragromada

ptaki neognatyczne

Rząd

wróblowe

Podrząd

śpiewające

Rodzina

tanagrowate

Podrodzina

czywiki

Rodzaj

Poospiza

Gatunek

rudoliczka rdzawobrzucha

Synonimy
  • Compsospiza garleppi Berlepsch, 1893[2][3]
  • Compospiza garleppi Berlepsch, 1893
  • Cosmospiza garleppi Berlepsch, 1893
Kategoria zagrożenia (CKGZ)[4]

Zasięg występowania
Mapa występowania

Rudoliczka rdzawobrzucha[5] (Poospiza garleppi) – gatunek małego ptaka z rodziny tanagrowatych (Thraupidae). Endemit Boliwii. Nie wyróżnia się podgatunków[6]. Długość ciała około 17 cm[7]. Jest bliski zagrożenia[4].

Występowanie i środowisko

[edytuj | edytuj kod]

Rudoliczka rdzawobrzucha występuje tylko w Boliwii. Jej występowanie potwierdzono w departamentach Cochabamba i Potosí oraz sporadycznie w departamencie Chuquisaca. Badania wykazują, że w znanych lokalizacjach występują nie więcej niż 1–2 pary. Wyjątkiem jest Park Narodowy Tunari, gdzie ptak ten spotykany jest regularnie, a w 1994 roku stwierdzono populację ponad 20 osobników[4][7].

Ekologia i zachowanie

[edytuj | edytuj kod]

Preferowanym siedliskiem rudoliczki rdzawobrzuchej są obszary lasów mieszanych nieco poniżej głównej strefy występowania drzew z rodzaju Polylepis. Gatunek zamieszkuje gęste zarośla i cierniste krzaki. Zwykle występuje w przedziale wysokości 2950–3800 m n.p.m. Sporadycznie niżej do wysokości 2700 i wyżej do 3900 m n.p.m.[4][7]

Odżywia się głównie nasionami, chociaż w odchodach stwierdzono także części owadów, obserwowano też jak ptaki te pożywiały się ziemniakami. Aktywność lęgowa przypada na okres od stycznia do kwietnia. Szacuje się, że składa tylko 1–2 jaja. Obserwacje z dwóch gniazd wykazały, że inkubacja wynosi około 14 dni, a okres do opierzenia piskląt około 18 dni[4][7].

Status

[edytuj | edytuj kod]

W Czerwonej księdze gatunków zagrożonych IUCN rudoliczka rdzawobrzucha od 2021 roku klasyfikowana jest jako gatunek bliski zagrożenia (NT – Near Threatened); wcześniej (od 1994) była uznawana za gatunek zagrożony (EN – Endangered). W 1992 roku liczebność populacji szacowano na 400–4000 osobników (czyli około 270–2700 osobników dorosłych). Szacuje się, że populacja tego gatunku maleje z powodu utraty i degradacji siedlisk[4][7].

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Poospiza garleppi, [w:] Integrated Taxonomic Information System [dostęp 2021-01-31] (ang.).
  2. Denis Lepage: rudoliczka rdzawobrzucha Poospiza garleppi von Berlepsch, 1893. Avibase. [dostęp 2021-01-31]. (ang.).
  3. Cochabamba Mountain-finch (Compsospiza garleppi). IBC: The Internet Bird Collection. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-05-06)]. (ang.).
  4. a b c d e f BirdLife International, Poospiza garleppi, [w:] The IUCN Red List of Threatened Species 2018, wersja 2020-3 [dostęp 2021-01-31] (ang.).
  5. Systematyka i nazewnictwo polskie za: P. Mielczarek & M. Kuziemko: Podrodzina: Poospizinae Burns, Unitt & Mason, 2016 - czywiki - Warbler tanagers (Wersja: 2020-07-29). [w:] Kompletna lista ptaków świata [on-line]. Instytut Nauk o Środowisku Uniwersytetu Jagiellońskiego. [dostęp 2021-01-31].
  6. F. Gill, D. Donsker & P. Rasmussen (red.): Tanagers and allies. IOC World Bird List (v11.1). [dostęp 2021-01-31]. (ang.).
  7. a b c d e Species factsheet: Poospiza garleppi. BirdLife International, 2021. [dostęp 2021-12-17]. (ang.).

Linki zewnętrzne

[edytuj | edytuj kod]