Rusa IV – Wikipedia, wolna encyklopedia

Risa IV – ostatni król Urartu, panujący w latach 595–585 p.n.e., syn Rusy III, świadek zburzenia stolicy Tejszebaini.

O Rusie IV naukowcy dowiedzieli się po gruntownym zbadaniu glinianej plomby, zamykającej jeden ze spichlerzy w Tejszebaini. Plomba została zerwana w momencie szturmu na twierdzę. Napis zawierał słowa „syn Rusy”, jednak dopiero w 1960 roku udało się odczytać całe imię króla – „Rusa, syn Rusy”^[1]. W ten sposób ustalono, że ostatnim królem Urartu był Rusa IV, syn Rusy III.

Gliniana plomba przy pomocy sznurka opieczętowywała spichlerz. W celu uniemożliwienia fałszerstwa plomby odbijano na niej przy pomocy pieczęci cylindrycznej podpis stróża. Plomba została znaleziona w 1952 roku na wzniesieniu Karmir Blur podczas wykopalisk archeologicznych w Tejszebaini. Na zdjęciu widoczne są ślady podpisu i pieczęci.

Za panowania Rusy IV Urartyjczycy nie kontrolowali już centralnej części państwa nad jeziorem Wan. Próbowali jedynie utrzymywać swoje wpływy na Zakaukaziu. W ostatnim dziesięcioleciu istnienia Urartu miasto Argisztihinili zostało utracone podczas walk. Erebuni opuszczono, a wszystkie kosztowności z niego przewieziono do Tejszebaini^[2][3]. W 585 roku p.n.e. padła ówczesna stolica – Tejszebaini.

• „Историко-филологический журнал АН Армянской ССР” 1 (1960).
• Мартиросян А.А.. Аргиштихинили, Ереван 1974.
• Пиотровский Б.Б., Ванское царство (Урарту), Москва 1959.