Ryt Francuski – Wikipedia, wolna encyklopedia

Ryt Francuski – ryt wolnomularski stosowany głównie przez obediencje i loże krajów romańskich. Został skodyfikowany w 1786 roku, obecna nazwa stosowana jest od 1799 roku. W 1878 roku, po usunięciu przez Wielki Wschód Francji słów Wielki Budowniczy Świata z oficjalnych dokumentów lożowych, zmienił nieco swój charakter, tracąc elementy religijno-mistyczne, chociaż większość obediencji na świecie pozostała przy pierwotnej wersji obrządku.

Obrządek składa się z siedmiu stopni, oprócz trzech podstawowych – ucznia, czeladnika i mistrza, posiada cztery wyższe szczeble (tzw. Porządki Mądrości/Różanego Krzyża):

1° Kawaler Wybrany

2° Wielki Wybrany (Kawaler Szkocki)

3° Kawaler Wschodu (Rycerz Mason)

4° Kawaler Różanego Krzyża (Doskonały Wolnomularz)

Początkowo istniał jeszcze tzw. Piąty Porządek, o charakterze nierytualnym, zawierający 81 stopni wyższych szczeblem od Kawalera Różanego Krzyża. Do zadań jego członków należało prowadzenie badań porównawczych różnych rytów i systemów masońskich, a także sprawowanie funkcji administracyjnych i kierowniczych nad rytem francuskim. Z czasem zanikł by po latach odrodzić się w różnorodnych wariantach stosowanych obecnie przez liczne obediencje francuskie i brazylijskie.

W rycie francuskim pracuje Wielki Wschód Polski^[1], wraz z lożą założycielską Wolność Przywrócona^[2], lożą Universe^[3] oraz międzynarodową lożą Synergia^[4]; jak również kapituła Sokrates oraz Jedność Prawdziwa podlegające Wielkiej Kapitule Generalnej Rytu Francuskiego Wielkiego Wschodu Polski^[5].

• Ryt Szkocki Dawny i Uznany
• Wielki Wschód Polski
• Wolność Przywrócona

• Więcej na temat rytu na stronie wolnomularstwo.pl