Ryt ormiański – Wikipedia, wolna encyklopedia

Ryt ormiański (armeński) – obrządek liturgiczny używany przez Apostolski Kościół Ormiański i Kościół katolicki obrządku ormiańskiego.

Tradycja przypisuje autorstwo modlitw tego rytu św. Grzegorzowi Oświecicielowi, założycielowi i patronowi Kościoła ormiańskiego. Ryt ormiański jest odgałęzieniem liturgii zachodnio-syryjskiej.

Liturgia ta uległa tak silnym wpływom Bizancjum i Rzymu, że nie sposób odtworzyć jej początkowego kształtu^[1]. W odróżnieniu od tradycji bizantyjskiej, kościoły rytu ormiańskiego nie posiadają ikonostasu, ale wyposażone są w zasłonę, oddzielającą kapłana i ołtarz od wiernych uczestniczących w liturgii. Zwyczaj ten pochodzi, według Tradycji, z czasów apostolskich. Używanie przez biskupów mitry oraz sprawowanie liturgii na chlebie przaśnym (niekwaszonym) jest prawdopodobnie wpływem zachodnich misjonarzy, podobnie jak śpiew z akompaniamentem organów.

• Pieśń zakładania szat
• Modlitwa u stopni ołtarza
• Modlitwa wstawiennicza
• Akt pokuty (spowiedź powszechna)
• Psalm 43
• Modlitwa w Przybytku Świętości
• Przygotowanie darów
• Okadzenie

• Introit (w zwykłe niedziele jest nim hymn Jednorodzony Synu)
• Modlitwa godziny południowej
• Małe wejście (Trisagion)
• Wielka litania godziny południowej
• Czytania (fragment psalmu, czytanie z Pisma Świętego, werset z Alleluja, Ewangelia)
• Wyznanie wiary

• Wielkie wejście
• Ofiarowanie
• Znak pokoju
• Prefacja
• Pieśń Serafinów (Sanctus)
• Słowa ustanowienia
• Hymn do Ojca
• Hymn pochwalny
• Hymn do Syna
• Epikleza
• Hymn do Ducha Świętego
• Litania upamiętniająca

• Modlitwa Pańska
• Podniesienie
• Doksologia
• Komunia kapłańska (w tym czasie chór śpiewa hymn Ter woghormja)
• Komunia wiernych
• Dziękczynienie
• Błogosławieństwo i rozesłanie^[2].

• ryt antiocheński

• BronisławB. Mokrzycki BronisławB., Droga chrześcijańskiego wtajemniczenia, Warszawa 1983 .