Słotowa – Wikipedia, wolna encyklopedia

Słotowa

wieś
Cmentarz wojenny nr 235 w Słotowej
Państwo	Polska
Województwo	podkarpackie
Powiat	dębicki
Gmina	Pilzno
Liczba ludności (2022)	1053[2]
Strefa numeracyjna	14
Kod pocztowy	39-223[3]
Tablice rejestracyjne	RDE
SIMC	0826415[4]
Położenie na mapie Polski Słotowa
Położenie na mapie województwa podkarpackiego Słotowa
Położenie na mapie powiatu dębickiego Słotowa
Położenie na mapie gminy Pilzno Słotowa
49°56′44″N 21°17′32″E/49,945556 21,292222[1]
Multimedia w Wikimedia Commons

Zobacz w indeksie Słownika geograficznego Królestwa Polskiego hasło Słotowa

Słotowa – wieś w Polsce, położona w województwie podkarpackim, w powiecie dębickim, w gminie Pilzno^[5][4].

W latach 1975–1998 wieś administracyjnie należała do województwa tarnowskiego.

Wieś jest siedzibą rzymskokatolickiej parafii Najświętszej Maryi Panny Królowej Polski należącej do dekanatu Pilzno w diecezji tarnowskiej.

Złotowa była wsią królewską starostwa niegrodowego pilzneńskiego w województwie sandomierskim w 1629 roku^[6].

• Cmentarz wojenny nr 235 - Słotowa

We wsi znajduje się zabytkowa kapliczka, która została wzniesiona z kamienia i cegły w 1720 roku. Fundatorką była Anna Złocka, żona ówczesnego właściciela dworu słotowskiego – wybudowała ją jako wotum dziękczynne za spełnienie modłów o urodzenie dziecka. Pisze na ten temat Józefa Łazowska:

„Pani Złocka z Witwickich mając syna straconego przez stronników Sasa a będąc w leciach 40. strwożoną się być czuła, że chrana ojczyźnie nie urodzi. O świtaniu widywana była u krzyża, gdzie zabili jej 18 lat mającego syna i ciało unieśli w nieznane. Opłakująca ją z dobrego serca kmiotka Rdzaczyna wprosiła się z radą, by u Matki Boskiej od Czystych Wód ratunku szukała, która wedle jej dworu, nad paryją wodną od wieków była umieszczona. Ona wtedy dłubaczowi słotowskiemu Bartłomiejowi Nowakowi kazała wyrzeźbić od nowa ową figurę i do niej o świtaniu chodziła, prosząc, aby narościło się jej łono jeszcze jednego syna na świadka losu rodziny i obrońcę kraju, chociaż jest w leciach. Gdy zbrzemieniała z wdzięczności kapliczkę ufundowała i w niej Matkę Boska od Czystych Wód umieściła. Uproszonym był u niej Karol, urodzony w 1720 roku, ożeniony z Zofią z Trzecieckich gawrzyłowskich. Z córka Karola – Zofia ożenił się Giżycki z Mazowsza ścigany przez saskich pachołków za wierność królowi Leszczyńskiemu. On przywiózł z sobą talizman narodowych nadziei – statuetkę Matki Boskiej Skępskiej Patronki Mazowsza. Statuetkę te umierająca Giżycka ofiarowała Jakubowi Rybie, który ją z kolei przekazał synom. Statuetka znajduje się w zbiorach Jana Wojnarowskiego."

Z dalszej części tego rękopisu wynika, że w 1809 roku Austriacy mszcząc się za ukrywanie powstańców, zabrali zgromadzone przez ludność zboże. Spowodowało to głód. Wówczas obnoszono figurę Matki Boskiej od Czystych Wód po polach. W rezultacie tatarka i rzepa tak obrodziły w jesieni, że uratowały ludzi od głodu. Nic dziwnego, że do kaplicy przyjeżdżały z okolicznych dworów i modliły się przed figurą Matki Boskiej wdowy i panny z Budynia, Dulczówki, Łęk, Dzwonowej i Strzegocic. Tekst ten dowodzi, że zarówno kaplica, jak i umieszczona w niej figura były przez długie lata otoczone kultem. Według pamięci Kazimierza Wojnarowskiego i Józefa Papiernika jeszcze w roku 1910 kobiety lubeckie paliły świece i modliły się przed figurą Matki Boskiej w kapliczce. Kult ten trwa do dziś.

• Słotowa, [w:] Słownik geograficzny Królestwa Polskiego, t. X: Rukszenice – Sochaczew, Warszawa 1889, s. 832 .
• Słotowa, [w:] Słownik geograficzny Królestwa Polskiego, t. XV, cz. 2: Januszpol – Wola Justowska, Warszawa 1902, s. 596 .