Sławój Kucharski – Wikipedia, wolna encyklopedia
Sławój Kucharski (ur. 10 marca 1929 roku w Brześciu nad Bugiem, zm. 14 grudnia 2011 roku w Poznaniu) – polski profesor nauk farmaceutycznych[1].
10 lutego 1940 został deportowany wraz z rodziną na Syberię[2].
Był pracownikiem naukowym Akademii Medycznej im. Karola Marcinkowskiego w Poznaniu. Tytuł profesora uzyskał w 1990 r.[1] Grodzieński Instytut Medyczny nadał mu tytuł doktora honoris causa[potrzebny przypis].
W latach 80. należał do Zjednoczenia Patriotycznego „Grunwald”. W 1997 bez powodzenia kandydował do Senatu z ramienia Sojuszu Lewicy Demokratycznej[3].
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ a b Prof. dr hab. Sławój Kucharski, [w:] baza „Ludzie nauki” portalu Nauka Polska (OPI PIB) [dostęp 2011-12-16] .
- ↑ Sławój Kucharski. Archiwum Historii Mówionej. [dostęp 2017-03-07].
- ↑ Piotr Lisiewicz, Przeciw „syjonistom” i „naporowi germańskiemu”, „Gazeta Polska” z 27 sierpnia 1997
Kontrola autorytatywna (osoba):
Identyfikatory zewnętrzne: