SMS S 90 – Wikipedia, wolna encyklopedia

S 90
Klasa	niszczyciel
Typ	S 90
	Historia
Stocznia	Schichau, Elbląg
Położenie stępki	1898
Wodowanie	26 lipca 1899
	Kaiserliche Marine
Wejście do służby	24 października 1899
Los okrętu	samozatopiony 17 października 1914
	Dane taktyczno-techniczne
Wyporność	310 t projektowa; 394 t pełna
Długość	63 m
Szerokość	7 m
Zanurzenie	2,83 m
	Napęd
	3 kotły parowe; 2 pionowe 3-cylindrowe maszyny parowe potrójnego rozprężania, moc indykowana 5900 KM, 2 śruby
Prędkość	26,5 węzłów
Zasięg	830 Mm przy 17 w
	Uzbrojenie
	3 armaty kal. 50 mm L/40 (3x1); 3 wyrzutnie torped 450 mm (3x1)
Załoga	57 (2 oficerów)

S 90 – niemiecki niszczyciel z początku XX wieku i okresu I wojny światowej. Należał do pierwszego typu niemieckich niszczycieli S 90 (klasyfikowanego oficjalnie jako "torpedowce pełnomorskie" lub "duże torpedowce"). Służył na wodach chińskich, gdzie został zatopiony przez załogę w 1914 roku. Odznaczył się zatopieniem japońskiego krążownika „Takachiho”.

Budowa

Stępkę pod budowę okrętu położono w 1898 roku^[1] w niemieckiej stoczni Schichau w Elblągu (wówczas Elbing), pod numerem budowy 644^[2]. Był on pierwszym okrętem typu, określanego od niego typem S 90. Okręt wodowano 26 lipca 1899, a wszedł do służby w Kaiserliche Marine 24 października 1899.

Służba

S 90 służył od początku na wodach chińskich, bazując w niemieckiej kolonii Qingdao; do 1902 roku – wraz z S 91 i S 92^[2]. Z uwagi na służbę zagraniczną, wyjątkowo wśród niemieckich torpedowców i niszczycieli, były one malowane początkowo na biało, z żółtymi nadbudówkami i kominami. Od połowy 1912 S 90 był malowany na szaro (inne: na czarno)^[3].

Po wybuchu I wojny światowej nadal służył w Qingdao. Podczas japońsko-brytyjskiego oblężenia Qingdao w nocy 17 października 1914 S 90 wyszedł z bazy i storpedował japoński krążownik „Takachiho”, który w następstwie tego zatonął. Nie mogąc jednak przerwać blokady morskiej, S 90 wyrzucił się na brzeg^[4] ok. 35 mil na południowy zachód od Qingdao, w rejonie pozycji 35°32′N 119°36′E/35,533333 119,600000^[2].

Przypisy

↑ S. Trubicyn, s.31
↑ ^a ^b ^c E. Gröner, ss.42-43
↑ E. Gröner, ss.14, 43
↑ Roger Chesneau, Eugène Kolesnik (red.): Conway's All the World's Fighting Ships, 1860–1905. London: Conway Maritime Press, 1979, s. 265.

Bibliografia

Erich Gröner: Die deutschen Kriegsschiffe 1815-1945. Band 2: Torpedoboote, Zerstörer, Schnellboote, Minensuchboote, Minenräumboote, Koblencja: Bernard & Graefe Verlag, 1983, ISBN 3-7637-4801-6, (niem.)
S.W. Trubicyn, Eskadriennyje minonoscy i minonoscy Giermanii (1871-1918 gg.), Sankt Peteresburg, 2000, (ros.)

[trub-1] S. Trubicyn, s.31

[groner-2] E. Gröner, ss.42-43

[3] E. Gröner, ss.14, 43

[conw1860-4] Roger Chesneau, Eugène Kolesnik (red.): Conway's All the World's Fighting Ships, 1860–1905. London: Conway Maritime Press, 1979, s. 265.

[1]

[2]

[3]

[4]


Klasa	niszczyciel
Typ	S 90
Historia
Stocznia	Schichau, Elbląg
Położenie stępki	1898
Wodowanie	26 lipca 1899
Kaiserliche Marine
Wejście do służby	24 października 1899
Los okrętu	samozatopiony 17 października 1914
Dane taktyczno-techniczne
Wyporność	310 t projektowa 394 t pełna
Długość	63 m
Szerokość	7 m
Zanurzenie	2,83 m
Napęd
3 kotły parowe 2 pionowe 3-cylindrowe maszyny parowe potrójnego rozprężania, moc indykowana 5900 KM, 2 śruby
Prędkość	26,5 węzłów
Zasięg	830 Mm przy 17 w
Uzbrojenie
3 armaty kal. 50 mm L/40 (3x1) 3 wyrzutnie torped 450 mm (3x1)
Załoga	57 (2 oficerów)