SU-8 – Wikipedia, wolna encyklopedia
Dane podstawowe | |
Państwo | |
---|---|
Typ pojazdu | |
Trakcja | gąsienicowa |
Załoga | 6 |
Dane techniczne | |
Silnik | 2 silniki GAZ-80 o łącznej mocy 170 KM (125 kW) |
Długość | 4,29 m |
Szerokość | 2,50 m |
Masa | ok. 12,0 t |
Moc jedn. | 14,2 KM/t |
Osiągi | |
Prędkość | 30 km/h |
Dane operacyjne | |
Uzbrojenie | |
1× armata przeciwlotnicza wz. 1931 kalibru 76 mm |
SU-8 (ros. СУ-8) – radzieckie prototypowe samobieżne działo przeciwlotnicze opracowane w latach 30. XX wieku. Pojazd zbudowany był na podwoziu czołgu T-28 i uzbrojony był w armatę przeciwlotniczą wz. 1931 kalibru 76 mm.
Prace nad SU-8, będące kolejną próbą stworzenia samobieżnego działa przeciwlotniczego dla Armii Czerwonej (wcześniejsze, nieudane próby podejmowano z wykorzystaniem podwozi samochodów ciężarowych oraz czołgu T-24), rozpoczęto w 1933 roku. Rozwoju projektu zaniechano, a nieukończony prototypowy egzemplarz pojazdu w 1934 roku przebudowano na standardowy czołg T-28.
W 1939 roku ponownie pojawił się pomysł budowy pojazdu SU-8, przy czym poza wariantem przeciwlotniczym rozważano wyposażenie pojazdu w haubicę kalibru 152 mm lub moździerz kalibru 203 mm. Żaden z tych projektów nie uzyskał jednak akceptacji, a wszelkie prace nad pojazdem porzucono.
Bibliografia
[edytuj | edytuj kod]- СУ-8 76-мм зенитная самоходная артиллерийская установка. aviarmor.net, 2018-09-07. [dostęp 2021-01-18]. (ros.).