Sacha Jones – Wikipedia, wolna encyklopedia

Sacha Jones

Państwo	Australia
Data i miejsce urodzenia	8 listopada 1990 Auckland
Wzrost	168 cm
Gra	praworęczna, oburęczny bekhend
Status profesjonalny	2008
Zakończenie kariery	2014
Gra pojedyncza
Wygrane turnieje	0 WTA, 10 ITF
Najwyżej w rankingu	150 (8 października 2012)
Australian Open	1R (2013)
Roland Garros	1Q (2011–2013)
Wimbledon	2Q (2011, 2013)
US Open	2Q (2011)
Gra podwójna
Wygrane turnieje	0 WTA, 2 ITF
Najwyżej w rankingu	169 (29 października 2012)
Australian Open	2R (2012)
Multimedia w Wikimedia Commons

Sacha Jones (ur. 8 listopada 1990 w Auckland) – australijska tenisistka, do 2012 roku reprezentująca Nową Zelandię, reprezentantka Nowej Zelandii w Fed Cup.

Karierę w zawodowych meczach rozpoczęła w wieku piętnastu lat, we wrześniu 2005 roku, na turnieju ITF w australijskim Mackay. Wygrała tam kwalifikacje i w turnieju głównym doszła do drugiej rundy. Tydzień później powtórzyła swoje osiągnięcie, tym razem na turnieju w Rockhampton. Rok później, w październiku 2006 roku otrzymała dziką kartę do turnieju w Traralgon, w którym dotarła do ćwierćfinału, pokonując po drodze Ellen Barry i Sandy Gumulyę. W ćwierćfinale trafiła na rodaczkę Marinę Erakovic, tenisistkę rozstawioną w tym turnieju z nr 4 i przegrała 1:6, 0:6. W 2007 roku osiągnęła dwa półfinały, w Vigo i Taizou, przegrywając odpowiednio z Mariną Erakovic i Han Xinyun.

W styczniu 2008 roku, z dzika kartą, wzięła udział w kwalifikacjach do turnieju wielkoszlemowego Australian Open, ale dopadła w pierwszej rundzie po przegranym meczu z Yuan Meng. Po tym nieudanym debiucie w turniejach WTA kontynuowała grę w turniejach ITF i w listopadzie osiągnęła swój pierwszy finał w Manili.

Rok 2009 przyniósł jej największe jak dotąd sukcesy w karierze, w postaci pięciu wygranych turniejów w grze pojedynczej i jednego w grze podwójnej rangi ITF. W czerwcu, w amerykańskim Brownsville wygrała zarówno turniej singlowy, pokonując w finale Ester Goldfeld jak i deblowy, w którym w parze z Ashley Weinhold pokonała parę Ester Goldfeld/Macall Harkins. 22 września rozpoczęła start do swoistego rekordu, wygranych 24 meczów z rzędu. Najpierw wygrała trzy turnieje w Australii, potem jeden w USA i w następnym dotarła do finału. Pokonała w nich, między innymi, trzykrotnie Alicię Molik, tenisistkę która wcześniej była nr 8 na świecie. Serię zwycięstw przerwała jej dopiero Varvara Lepchenko, z którą przegrała na turnieju w Phoenix. Po tym wielkim wyczynie tenisistka awansowała na 167 miejsce w światowym rankingu WTA.

W lutym 2010 roku wystąpiła po raz pierwszy w turnieju głównym WTA, w Pattaya, do którego dostała się z kwalifikacji. Przegrała jednak w pierwszej rundzie, po trzysetowym pojedynku, z Albertą Brianti. W 2011 roku po raz drugi zagrała w turnieju głównym, tym razem z dziką kartą, na turnieju w Auckland, ale przegrała w pierwszej rundzie ze Swietłaną Kuzniecową.

Reprezentowała również swój kraj w rozgrywkach Fed Cup.

W 2014 zakończyła karierę sportową.

	Data	Turniej	Kat.	($)	Naw.	Finalistka	Wynik
1.	21/06/2009	Brownsville	ITF	10 000	twarda	Ester Goldfeld	6:3, 2:6, 6:0
2.	27/09/2009	Darwin	ITF	25 000	ziemna	Bojana Bobusic	6:4, 6:1
3.	11/10/2009	Mount Gambier	ITF	25 000	twarda	Alicia Molik	4:6, 6:4, 6:3
4.	18/10/2009	Port Pirie	ITF	25 000	twarda	Alicia Molik	3:6, 6:1, 7:5
5.	08/11/2009	Rock Hill	ITF	25 000	twarda	Ani Mijačika	6:0, 6:4
6.	26/09/2010	Alice Springs	ITF	25 000	twarda	Ana Clara Duarte	5:7, 6:3, 6:3
7.	14/11/2010	Esperance	ITF	25 000	twarda	Çağla Büyükakçay	6:2, 6:3
8.	24/06/2012	Kristinehamm	ITF	25 000	ziemna	Magda Linette	6:4, 6:4
9.	02/09/2012	Cairns	ITF	25 000	twarda	Zhang Ling	6:0, 6:2
10.	23/09/2012	Port Pirie	ITF	25 000	twarda	Olivia Rogowska	6:2, 7:5

• Profil na stronie WTA [online], Women’s Tennis Association [dostęp 2017-12-08]  (ang.).
• Profil na stronie ITF [online], International Tennis Federation [dostęp 2017-12-08]  (ang.).
• Profil na stronie Pucharu Billie Jean King [online], Billie Jean King Cup [dostęp 2017-12-08]  (ang.).