Samochwałowicze – Wikipedia, wolna encyklopedia

Samochwałowicze

Самахва́лавічы

Państwo	Białoruś
Obwód	miński
Rejon	miński
Sielsowiet	Samochwałowicze
Populacja (2009) • liczba ludności	2541[1]
Nr kierunkowy	+375 17
Kod pocztowy	223013
Położenie na mapie Białorusi Samochwałowicze
Położenie na mapie obwodu mińskiego Samochwałowicze
53°44′26″N 27°30′07″E/53,740556 27,501944
Multimedia w Wikimedia Commons

Samochwałowicze (biał. Самахвалавічы, Samachwaławiczy; ros. Самохваловичи, Samochwałowiczi) – agromiasteczko na Białorusi, w obwodzie mińskim, w rejonie mińskim, nad Ptyczą, administracyjne centrum rady wiejskiej. Wieś leży przy drodze Mińsk-Słuck (А243), około 10 km na południe od Mińska.

Dawniej wspólną nazwą Samochwałowicze określano miasteczko, wieś i folwark. Dobra samochwałowickie należały na początku XVIII wieku do Chaleckich, potem drogą wiana Anny z Chaleckich przeszły w ręce księcia Albrechta Radziwiłła, starosty rzeczyckiego, następnie drogą posagu w ręce Michała Puzyny. Ten złym zarządzaniem zmarnował dobra, których resztki odziedziczył po nim jego syn Eugeniusz, a po nim - siostra tego ostatniego, Pulcheria, po mężu Sierzpuchowska. Jej córka Zofia wyszła za Waleriana Bucewicza.

Po parcelacjach na rzecz dłużników, w końcu XIX wieku folwark posiadał jeszcze 20 włók dobrej ziemi i łąk, młyn, dość porządne - jak zaznaczyli autorzy Słownika geograficznego... - zabudowania. Miasteczko wyłącznie żydowskie, liczyło około 40 domów. Jak zaznaczono, miejscowi Żydzi mieli w okolicy smutną sławę koniokradów. Wieś liczyła 22 gospodarstwa.

Drewniana cerkiew pw. Ducha Świętego, fundacji Radziwiłłów, spłonęła w 1914 roku. Obecna murowana cerkiew pod tym samym wezwaniem, zbudowana po 1990 roku, stoi w innym miejscu.

• gmina Samochwałowicze

• Samochwałowicze, [w:] Słownik geograficzny Królestwa Polskiego, t. X: Rukszenice – Sochaczew, Warszawa 1889, s. 252 .
• Radzima.org (biał. • ang. • pol. • ros.)
• Globus.tut.by (ros.)