Samosąd – Wikipedia, wolna encyklopedia
Samosąd, lincz (ang. lynch[a]) – samowolne osądzenie i ukaranie domniemanego przestępcy przez osoby do tego nieuprawnione pomijając postępowanie sądowe[1][2]
Za przykład samosądu może posłużyć spontaniczne wykonanie kary śmierci przez tłum krótko po wzbudzającym silne emocje zdarzeniu.
Znane przypadki w Polsce
[edytuj | edytuj kod]- 28 czerwca 1794 – w czasie insurekcji kościuszkowskiej – wieszanie uwięzionych zdrajców (targowiczan) w Warszawie
- 15/16 sierpnia 1831 – w czasie powstania listopadowego zamordowano w Warszawie ok. 34 osób oskarżanych o szpiegostwo lub zdradę
- 1 lipca 2005 – lincz we Włodowie – recydywista nękający mieszkańców został zaatakowany przez rozwścieczonych mieszkańców
Zobacz też
[edytuj | edytuj kod]Uwagi
[edytuj | edytuj kod]- ↑ od nazwiska sędziego Charlesa Lyncha z Wirginii w USA
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ samosąd – Słownik języka polskiego PWN [online], sjp.pwn.pl [dostęp 2023-12-12] (pol.).
- ↑ n, samosąd - Wielki słownik języka polskiego PAN [online], wsjp.pl [dostęp 2023-12-12] (pol.).