Sarabanda – Wikipedia, wolna encyklopedia

Jan Sebastian Bach, Partita a-moll na flet solo (BWV 1013), część 3. Sarabanda; na flecie – Scott Goff

Sarabanda – powolny taniec dworski, pochodzenia prawdopodobnie perskiego^[1]^[2], rozpowszechniony w Hiszpanii od pocz. XVI w., tańczony także w Anglii i Francji^[1]^[2]. Ze względu na przesycone erotyką pozy tańczących, pozostawał przez wiele lat tańcem zabronionym w katolickiej Hiszpanii^[1]^[2].

W jego trójdzielnym metrum najważniejszą cechą jest mocne 2^[1].

Sarabanda jako taniec stylizowany jest integralną, najwolniejszą częścią suity barokowej^[1]. Zwykle w formie dwuczęściowej. Spotykana w twórczości Bacha, Händla aż do nowszych czasów (np. Claude Debussy w Pour le piano)^[1].

Przykładem inspiracji sarabandą jest progresywny album Jona Lorda Sarabande.

Zobacz też

petenera

Przypisy

↑ ^a ^b ^c ^d ^e ^f Andrzej Chodkowski (red.): Encyklopedia muzyki. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN, 1995, s. 787. ISBN 83-01-11390-1.
↑ ^a ^b ^c Willy Apel: Harvard Dictionary of Music. Wyd. 8. Cambridge: Harvard University Press, 1974, s. 750. ISBN 0-674-37501-7. (ang.).

[Chodkowski1995s787-1] ↑ ^a ^b ^c ^d ^e ^f Andrzej Chodkowski (red.): Encyklopedia muzyki. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN, 1995, s. 787. ISBN 83-01-11390-1.

[Harvard750-2] Willy Apel: Harvard Dictionary of Music. Wyd. 8. Cambridge: Harvard University Press, 1974, s. 750. ISBN 0-674-37501-7. (ang.).

[1]

[2]