Savoir-vivre – Wikipedia, wolna encyklopedia
Savoir-vivre (fr. savoir – wiedzieć, vivre – żyć; „znajomość życia”) – ogłada, dobre maniery, bon-ton, konwenans towarzyski, znajomość obowiązujących zwyczajów, form towarzyskich i reguł grzeczności funkcjonujących w danej grupie[1][2].
Wyrażenie savoir-vivre pochodzi z języka francuskiego i jest złożeniem dwóch czasowników w formie bezokolicznika. Savoir znaczy wiedzieć, vivre znaczy żyć. Stąd savoir-vivre przetłumaczyć można jako sztuka życia. Ten splot słów można rozumieć jako znajomość obyczajów i form towarzyskich, reguł grzeczności oraz jako umiejętność postępowania w życiu i radzenia sobie w różnych trudnych sytuacjach.
Zasady savoir-vivre'u dotyczą przede wszystkim:
- zachowania się w szczególnych sytuacjach,
- form towarzyskich (np. w miejscu pracy, w rodzinie, na przyjęciach, w restauracji),
- komunikacji (także telefonicznej i internetowej),
- nakrywania i podawania do stołu, sposobów jedzenia oraz picia,
- wyglądu, prezencji (np. postawy, higieny) i właściwego ubioru (dress code).
Savoir-vivre jest uwarunkowany kulturowo, a więc znacząco różni się w zależności od regionu świata. Znajomość międzykulturowych zasad określana jest mianem cross-cultural savoir-vivre. Znajomość zasad savoir-vivre jest jednym z wyznaczników kultury osobistej człowieka.
Zobacz też
[edytuj | edytuj kod]Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ savoir-vivre. Słownik języka polskiego PWN
- ↑ Katarzyna Wrońska. Ogłada – nieobecny dyskurs w pedagogice. Próba (re)konstrukcji pojęcia. „Kwartalnik Pedagogiczny”. 2019, nr 4(254). s. 20-38. DOI: 10.5604/01.3001.0013.8457. ISSN 0023-5938. [dostęp 2020-02-13]. (pol.).