Schroniska w Łupkowie – Wikipedia, wolna encyklopedia

Schroniska w Łupkowie
Państwo

 Polska

Pasmo

Bieszczady Zachodnie

Data otwarcia

1938 / 1965

Właściciel

PTT / PTTK

brak współrzędnych

Schroniska w Łupkowie – nieistniejące obecnie schroniska turystyczne położone na terenie wsi: Łupków (Nowy Łupków) oraz Stary Łupków w Bieszczadach.

Schronisko PTT w Starym Łupkowie

[edytuj | edytuj kod]

W okresie przedwojennym na terenie obecnego Starego Łupkowa istniało schronisko turystyczne, prowadzony przez oddział Polskiego Towarzystwa Tatrzańskiego z Sanoka. Mieściło się ono w dzierżawionym od grudnia 1936 roku od Dyrekcji PKP we Lwowie budynku tzw. "Wartowni" w bezpośrednim sąsiedztwie tunelu kolejowego w Łupkowie, położonym na wysokości 624 m n.p.m. Oferowało 40 miejsc noclegowych (18 łóżek, 22 sienniki). W latach 1937–1938 prowadzono w nim prace remontowe, jednocześnie udzielając noclegów (w tym okresie nocowało w nim 50 osób). Oficjalnie obiekt otwarto 6 stycznia 1938 roku, a jego dzierżawcą została Franciszka Strzelecka. Działało do lata 1938 roku, kiedy to zostało zdewastowane przez robotników, pracujących przy remoncie tunelu. Nie wiadomo, czy było czynne w okresie późniejszym.

Szlaki turystyczne w 1936 r.

[edytuj | edytuj kod]

Schronisko PTTK w Nowym Łupkowie

[edytuj | edytuj kod]

Po II wojnie światowej PTTK uruchomił na terenie ówczesnego Nowego Łupkowa schronisko turystyczne. Było położone w pobliżu stacji kolejowej. Powstało na bazie baraku, wybudowanego w latach 19531955 dla robotników uruchamiających Bieszczadzką Kolejkę Leśną. Zostało otwarte latem 1965 roku. Posiadało 32 miejsca noclegowe i prowadziło bufet turystyczny. Działało jeszcze w latach 80. XX wieku.

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]