Sebastian Klauziński – Wikipedia, wolna encyklopedia

Sebastian Klauziński (ur. 17 stycznia 1992 w Ostrowcu Świętokrzyskim) – polski dziennikarz; w latach 2018–2023 pracował w redakcji OKO.press, od 2024 przeszedł do redakcji TVN24.

Skończył studia wschodnie na Uniwersytecie Warszawskim (2012–2015)^[1]. Pracował w dziale krajowym i miejskim Gazety Wyborczej (2014–2017), potem w Newsweek Polska^[1] (gdzie publikował m.in. wywiady^[2]). W 2018 rozpoczął pracę w zespole śledczym OKO.press. Również w 2018 został członkiem Fundacji Reporterów. Od 2022 współtworzy wspólny zespół śledczy OKO.press i Fundacji Reporterów^[3]. W 2022 prowadził warsztaty dziennikarskie na festiwalu sztuki „Browart” w Ostrowcu Świętokrzyskim^[4].

W swojej pracy dziennikarskiej podejmował tematykę śledczą, polityczną i gospodarczą. Publikował na temat tuszowania przestępstw seksualnych w Kościele^[5][6]. W 2019 i 2020 w OKO.press opisał współpracę Wirtualnej Polski z ministerstwem sprawiedliwości, w ramach której artykuły krytyczne wobec Zbigniewa Ziobry były cenzurowane i blokowane, a seria publikacji różnych autorów promujących Fundusz Sprawiedliwości (którym dysponuje ministerstwo sprawiedliwości) ukazała się na łamach Wirtualnej Polski^[7][8]. Publikacje te ukazywały się pod fałszywym nazwiskiem Krzysztof Suwart, bo dziennikarze Wirtualnej Polski nie chcieli podpisywać się pod artykułami pod własnym nazwiskiem. Nazwiskiem „Krzysztof Suwart” podpisano m.in. teksty: „Miliony z Funduszu Sprawiedliwości. Na sprzęt medyczny dla dwóch kluczowych szpitali”, „Fundusz Sprawiedliwości pomaga ofiarom przestępstw. Są pieniądze na ośrodki pomocy” oraz pod artykułem o wyposażeniu łazienek^[8]. Nieistniejący dziennikarz we wrześniu 2018 roku miał przeprowadzić wywiad z Marcinem Romanowskim, dyrektorem Instytutu Wymiaru Sprawiedliwości^[7]. Wszystkie te publikacje w maju 2023 wciąż były dostępne na portalach Wirtualna Polska i Money.pl^[8]. Początkowo Wirtualna Polska utrzymywała, że dziennikarz OKO.press przekazał nieprawdę. Po ujawnieniu sprawy Tomasz Machała został odwołany z funkcji redaktora naczelnego i wiceprezesa Wirtualnej Polski^[8]. W oświadczeniu potwierdzono, że publikowano artykuły pod pseudonimami Krzysztof Suwart i Krzysztof Major^[8].

W styczniu 2024 zakończył pracę w OKO.press i związał się zawodowo z redakcją TVN24^[9].

Jest miłośnikiem kundli^[1].

• Nominacja do nagrody dziennikarskiej Grand Press w kategorii „News” za cykl tekstów o Funduszu Sprawiedliwości (2018)^[10]
• Nominacja doa Grand Press w kategorii „Dziennikarstwo śledcze” za cykl tekstów o współpracy Ministerstwa Sprawiedliwości z portalem Wirtualna Polska i jego ówczesnym redaktorem naczelnym (2020)^[11]
• Nominacja do Grand Press w kategorii „Dziennikarstwo śledcze” za cykl tekstów o „Układzie wrocławskim” publikowanych w OKO.press i Gazecie Wyborczej (2021)^[12]
• Finał Nagrody Radia ZET za cykl tekstów o „Układzie wrocławskim” (2021)^[1]
• Finał Nagrody im. Dariusza Fikusa za cykl tekstów o „Układzie wrocławskim” (2022)^[1][13]

• Teksty w serwisie OKO.press
• Cykl tekstów o Funduszu Sprawiedliwości