Serafin Kiryłowicz – Wikipedia, wolna encyklopedia

Serafin Kiryłowicz
Data i miejsce urodzenia

18 września 1903
Łuck

Data i miejsce śmierci

24 września 1986
Warszawa

Miejsce spoczynku

Cmentarz prawosławny w Warszawie

Zawód, zajęcie

tłumacz

Odznaczenia
Medal 10-lecia Polski Ludowej

Serafin Kiryłowicz (ur. 18 września 1903 w Łucku, zm. 24 września 1986) – funkcjonariusz Urzędu do Spraw Wyznań, czołowy wykonawca polityki wyznaniowej Polskiej Zjednoczonej Partii Robotniczej w stosunku do mniejszości religijnych, znawca prawosławia, tłumacz literatury rosyjskiej.

Życiorys

[edytuj | edytuj kod]

Urodził się w rodzinie Dionizego i Aleksandry z Szumowskich. Ukończył szkołę średnią w Krzemieńcu[1]. W 1929 roku uzyskał magisterium w Studium Teologii Prawosławnej Uniwersytetu Warszawskiego[2]. W 1932 r. został kierownikiem Katedry Archeologii Chrześcijańskiej UW. W okresie międzywojennym był redaktorem czasopism teologicznych i kościelnych: „Rocznik Studium Teologii Prawosławnej Elpis”, „Wiadomości Metropolii Prawosławnej w Polsce”, „Wiestnik Bratstwa Prawoslawnych Bogoslowow”.

Po wojnie otrzymał zatrudnienie w Ministerstwie Administracji Publicznej, a następnie w Urzędzie do Spraw Wyznań. W tej ostatniej instytucji pełnił funkcje: naczelnika Wydziału Wyznań Nierzymskokatolickich (1950–1959 oraz 1965–1972), naczelnika Wydziału Ogólnego (1959–1962) i naczelnika Wydziału Zakonów (1962–1965).

Był autorem szeregu przyczynków na temat historii, sytuacji prawnej, doktryny i kultu prawosławia.

Od 1 października 1930 roku był mężem Olgi z Niechajewskich (zm. 1963)[1][3].

Zmarł 24 września 1986 r.[4]

Odznaczenia

[edytuj | edytuj kod]

Wybrane publikacje

[edytuj | edytuj kod]
  • Acta Sanctae Thomae Apostoli, jako źródło historyczne, Warszawa 1931.
  • Świadectwo historyczne o chrześcijaństwie w Indjach w związku z apostolatem św. Tomasza, Warszawa 1932.
  • Położenie prawne Kościoła prawosławnego w Grecji [w:] Wolność sumienia. Szkice i polemiki, red. Michał T. Staszewski, Warszawa 1973.
  • [tłumaczenie:] Władimir Kurojedow, Państwo radzieckie a Kościół, Warszawa 1979.
  • Prawosławie, [w:] Zarys dziejów religii, red. Józef Keller, Warszawa 1980.
  • Prawosławie, [w:] Religie uniwersalistyczne. Zarys dziejów, Warszawa 1982.
  • Z dziejów prawosławia w II Rzeczypospolitej Polskiej. Niektóre problemy na tle polityki wyznaniowej państwa 1918-1939, Warszawa 1985.

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. a b Stanisław Łoza (red.): Czy wiesz kto to jest? Uzupełnienia i sprostowania. Warszawa: 1939, s. 139. [dostęp 2021-07-31].
  2. Ryszard Michalak, Miejsce Kościołów protestanckich w polityce wyznaniowej PRL, [w:] Protestantyzm w Polsce na przestrzeni wieków, red. Piotr Gołdyn, Poznań 2009, s. 115
  3. Kiryłowicz Olga data śmierci 19.05.1963 » Zmarły « www.nekrologi-baza.pl [online] [dostęp 2021-07-31] (pol.).
  4. Kiryłowicz Serafin data śmierci 24.09.1986 » Zmarły « www.nekrologi-baza.pl [online] [dostęp 2021-07-31] (pol.).
  5. M.P. z 1955 r. nr 29, poz. 277 - Uchwała Rady Państwa z dnia 11 stycznia 1955 r. nr 0/78 - na wniosek Ministra-Szefa Urzędu Rady Ministrów.

Linki zewnętrzne

[edytuj | edytuj kod]

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]
  • Kazimierz Urban, Serafin Kiryłowicz (1903–1986), „Euhemer - Przegląd Religioznawczy”, 1987, nr 3–4.