Shendao – Wikipedia, wolna encyklopedia

Shendao (chiń. 神道; pinyin shéndào; dosł. „droga duchów”) – w chińskiej architekturze sakralnej rytualna droga, prowadząca do grobowca cesarza lub jakiegoś ważnego dostojnika. Shendao pojawiły się w połowie II wieku p.n.e., w okresie panowania zachodniej dynastii Han^[1].

Drogę duchów otwiera zazwyczaj brama pailou. Wzdłuż niej ustawione są symetrycznie rozmaite posągi mające pełnić funkcję strażników: mitycznych stworzeń, zwierząt, wojowników i dygnitarzy, a także kolumny huabiao i stele.

Zobacz też

Sandō

Przypisy

↑ Albert E. Dien: Six Dynasties Civilization. New Haven, Connecticut: Yale University Press, 2005, s. 189. ISBN 978-0-300-07404-8.

Bibliografia

Edward Kajdański: Chiny. Leksykon. Warszawa: Książka i Wiedza, 2005. ISBN 83-05-13407-5.

[1] Albert E. Dien: Six Dynasties Civilization. New Haven, Connecticut: Yale University Press, 2005, s. 189. ISBN 978-0-300-07404-8.

[1]