Sikorka (Dąbrowa Górnicza) – Wikipedia, wolna encyklopedia

Sikorka
Dzielnica Dąbrowy Górniczej
Ilustracja
Ul. Relaksowa w Sikorce
Państwo

 Polska

Województwo

 śląskie

Miasto

Dąbrowa Górnicza

Data założenia

XIII w.

W granicach Dąbrowy Górniczej

1 lutego 1977

Powierzchnia

3,46 km²

Kod pocztowy

42-522

Położenie na mapie Polski
Mapa konturowa Polski, na dole znajduje się punkt z opisem „Sikorka”
Położenie na mapie województwa śląskiego
Mapa konturowa województwa śląskiego, blisko centrum na prawo znajduje się punkt z opisem „Sikorka”
Położenie na mapie Dąbrowy Górniczej
Mapa konturowa Dąbrowy Górniczej, blisko centrum u góry znajduje się punkt z opisem „Sikorka”
Ziemia50°23′18″N 19°17′50″E/50,388333 19,297222

Sikorka (do XIX w., Sikorki) – dzielnica Dąbrowy Górniczej. Zajmuje powierzchnię 3,46 km² i leży w odległości ok. 14 km na północny wschód od centrum miasta[1].

Historia

[edytuj | edytuj kod]

Wzmianki o tej dzielnicy sięgają XIII wieku. W 1457 roku wioska praktycznie przestała istnieć poprzez doszczętne zrabowanie i spalenie jej przez wojska czeskie i polskie powracających bez żołdu po wojnie z Krzyżakami. Zniszczeń w Sikorce dokonał wówczas m.in. Janusz Oświęcimski. Pod koniec XIV wieku w skład wsi wchodziło 12 łanów kmiecych (z czego 2 należały do sołtysa), dwór z folwarkiem pod przysiółkiem Bugaj oraz młyn Smardz nad Trzebyczką. Wieś należała w drugiej połowie XV wieku do Mateusza Ujejskiego herbu Nowina, sędziego siewierskiego. Od Ujejskich przeszła w roku 1550 do Jana Podczaszego i znajdowała się w jego rodzinie do 1580 roku. W 1581 wchodziła w skład klucza sławkowskiego, należącego do biskupów krakowskich.

Przed wybuchem II wojny światowej, większość gruntów ornych w Sikorce było własnością rodzin żydowskich a Sikorka należała do gminy Wojkowice Kościelne. Po II wojnie światowej przechodziły kolejno pod administrację gminy Wojkowice Kościelne (1945-1949)[2][3][4], gminy Ząbkowice (1950-1954)[5], gromady Tuczna Baba (1954–72)[6], gminy Ząbkowice (1973-1975)[7], miasta Ząbkowice (1975-1977)[8] i wreszcie miasta Dąbrowy Górniczej od 1 lutego 1977[9][10].

Przyroda

[edytuj | edytuj kod]

W dwudziestoleciu międzywojennym przez Sikorkę przepływała rzeka Trzebyczka, która następnie zanikła na jej terenie z powodu wybudowania studni głębinowych na terenie wsi. Na terenie Sikorki znajduje się pomnik przyrody - bożodrzew, rosnący przy ul. Hallerczyków 165, mający ok. 130 cm obwodu.

Przystanek kolejowy Dąbrowa Górnicza Sikorka - widok od strony ul. Gilowej

W skład dzielnicy Sikorka wchodzą obecnie następujące ulice: Czajkowa, Gilowa, Grabowa, Hallerczyków, Idzikowskiego, Pomłynie, Ptasia, Relaksowa, Skowronkowa, Słowikowa, Sowia, Szpakowa i Wilgowa.

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Mapa w serwisie maps.google.com. s. maps.google.com. [dostęp 2010-07-24]. (pol.).
  2. Podział administracyjny województwa śląsko-dąbrowskiego wraz ze skorowidzem gmin i gromad (stan z dnia 1 stycznia 1946) wydany przez Wydawnictwa Instytutu Śląskiego w 1947
  3. Informator adresowy miast i gmin wiejskich Rzeczypospolitej Polskiej. Warszawa: Instytut Wydawniczy Kolumna, 1948.
  4. Podział administracyjny Rzeczypospolitej Polskiej: Praca zespołowa pod redakcją prof. Stanisława Srokowskiego. Warszawa: Biblioteka Samorządowca Nr 77, 1948.
  5. Dz.U. z 1950 r. nr 28, poz. 255
  6. Uchwała Nr 14/54 Wojewódzkiej Rady Narodowej w Stalinogrodzie z dnia 5 października 1954 r. w sprawie podziału na gromady powiatu będzińskiego; w ramach Zarządzenia Prezydium Wojewódzkiej Rady Narodowej w Stalinogrodzie z dnia 15 listopada 1954 r. w sprawie ogłoszenia uchwał Wojewódzkiej Rady Narodowej w Stalinogrodzie z dnia 5 października 1954 r., dotyczących reformy podziału administracyjnego wsi (Dziennik Urzędowy Wojewódzkiej Rady Narodowej w Stalinogrodzie z dnia 1 grudnia 1954 r., Nr. 10, Poz. 54)
  7. Uchwała Nr XX/99/72 Wojewódzkiej Rady Narodowej w Katowicach z dnia 6 grudnia 1972 r. w sprawie utworzenia gmin w województwie katowickim (Dziennik Urzędowy Wojewódzkiej Rady Narodowej w Katowicach z dnia 20 grudnia 1972 r., Nr. 12, Poz. 103)
  8. Dz.U. z 1975 r. nr 15, poz. 88
  9. Dz.U. z 1977 r. nr 3, poz. 13
  10. Dz.U. z 1977 r. nr 3, poz. 15

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]
  • Stefan Pobideł: Encyklopedia Dąbrowy Górniczej. Wyd. pierwsze. Dąbrowa Górnicza: Towarzystwo Przyjaciół Dąbrowy Górniczej, 1996, s. 172-173. ISBN 83-901687-6-6.