Silnik hydrauliczny – Wikipedia, wolna encyklopedia

Silnik hydrauliczny – silnik zamieniający energię potencjalną lub / i kinetyczną cieczy w energię mechaniczną. Zasada jego działania jest odwrotnością pracy pompy hydraulicznej – zamienia on wysokie ciśnienie na siłę mechaniczną w ruchu obrotowym. Elementy robocze są takie same jak w pompie hydraulicznej, dlatego też stosowane są silniki hydrauliczne zębate i wielotłoczkowe. Konstrukcja silnika pozwala na wykorzystanie go jako urządzenia zasilającego. Wytwarza on wtedy ciśnienie niezależnie od kierunków obrotów wałka napędowego.

Silniki hydrauliczne dzielą się na:

• silniki hydrostatyczne, w których na energię mechaniczną zamieniana jest energia potencjalna (ciśnienia) cieczy,
• silniki hydrokinetyczne, w których na energię mechaniczną zamieniana jest energia kinetyczna (przepływu) cieczy.

• Tadeusz Dobrzański (red): Budowa maszyn. Warszawa: Wydawnictwa Naukowo-Techniczne, 1968, s. 711, seria: Encyklopedia techniki.