Siloksany – Wikipedia, wolna encyklopedia

Siloksany – związki chemiczne, w strukturze których atomy krzemu połączone są wiązaniami kowalencyjnymi z atomami tlenu, tworząc łańcuch −O−Si−[O−Si]_n−O−Si−. Do atomów krzemu przyłączone mogą być atomy wodoru lub grupy węglowodorowe (alkilowe lub arylowe).

Alkilo- i arylosiloksany są związkami krzemoorganicznymi nazywanymi silikonami^[1]. Pojedynczy element łańcucha ma postać:

gdzie R oznacza podstawnik, na przykład −H, −CH₃, −C₂H₅.

Słowo siloksany jest zbitką wyrazową utworzoną od silicon (z ang. krzem), oxygen (z ang. tlen) i alkany.

Znalazły zastosowanie w przemyśle kosmetycznym (do produkcji dezodorantów, pomadek, kremów, mydeł), spożywczym (jako konserwanty), do zabezpieczania antyadhezyjnego szyb samochodowych. W przemyśle chemicznym są surowcem do produkcji silikonów, które uzyskuje się z siloksanów na drodze polimeryzacji.

• Carsten Lassen, Charlotte Libak Hansen, Sonja Hagen Mikkelsen, Jakob Maag: Siloxanes – Consumption, Toxicity and Alternatives [1] (ang.)