Siodło (część samochodu ciężarowego) – Wikipedia, wolna encyklopedia

Siodło – element stanowiący połączenie ciągnika siodłowego, jako aktywnego środka transportu, z naczepą, będącą elementem biernym.

Siodło pełni równocześnie funkcje sprzęgu i łożyska ślizgowego. Naciski wywierane na siodło zawierają się w przedziale od 5 do 36 ton. Jednakże zasadniczy zakres nacisków to 15–29 ton. Zastosowanie tego elementu pozwala na znaczną poprawę manewrowości całego zestawu naczepowego przy jednoczesnym zachowaniu wszelkich warunków bezpieczeństwa w trakcie użytkowania. Układ mocowania sprzęgu składa się ze sworznia królewskiego oraz zamka blokującego sworzeń w siodle^[1].

Siodło zamocowane na ciągniku siodłowym
Siodło zamocowane na wózku (przyczepie)

Przypisy

↑ LeonL. Prochowski LeonL., AndrzejA. Żuchowski AndrzejA., Pojazdy samochodowe. Samochody ciężarowe i autobusy, Wydawnictwa Komunikacji i Łączności WKŁ, 2016, ISBN 978-83-206-1970-6 .

[1] LeonL. Prochowski LeonL., AndrzejA. Żuchowski AndrzejA., Pojazdy samochodowe. Samochody ciężarowe i autobusy, Wydawnictwa Komunikacji i Łączności WKŁ, 2016, ISBN 978-83-206-1970-6 .

[1]