Siwe Stawy – Wikipedia, wolna encyklopedia
![](http://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/thumb/b/b8/Staw_w_Dolinie_Starole%C5%9Bnej_a1.jpg/250px-Staw_w_Dolinie_Starole%C5%9Bnej_a1.jpg)
![](http://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/thumb/1/1d/Dolina_Starolesna%2C_Siwe_Stawy.jpg/250px-Dolina_Starolesna%2C_Siwe_Stawy.jpg)
![](http://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/thumb/4/4a/Dolina_Starolesna%2C_Wyzni_Siwy_Staw.jpg/250px-Dolina_Starolesna%2C_Wyzni_Siwy_Staw.jpg)
Siwe Stawy, również Siwe Stawy Staroleśne (słow. Sivé plesá, niem. Schnittlauchseen, Lauch-Seen, węg. Metélőhagymás-tavak, Foghagymás-tavak, Hagymás-tavak) – grupa trzech stawów znajdujących się w górnych partiach Doliny Staroleśnej w słowackich Tatrach Wysokich. Siwe Stawy wchodzą w skład 27 Staroleśnych Stawów, które rozsypane są w całej Dolinie Staroleśnej. Leżą w małej kotlince zwanej Siwą Kotliną, u podnóża trzech potężnych ścian: Jaworowego Szczytu, Ostrego Szczytu i Małego Lodowego Szczytu.
W skład Siwych Stawów wchodzą:
- Niżni Siwy Staw, powierzchnia ok. 0,1 ha,
- Pośredni Siwy Staw, największy z nich o powierzchni ok. 1,07 ha,
- Wyżni Siwy Staw, dotąd niepomierzony.
Nazewnictwo
[edytuj | edytuj kod]Polskie nazewnictwo pochodzi od gwarowego słowa siwy, które oznacza kolor błękitny, niebieski lub granatowy. Spiskoniemieckie określenie Schnittlauch lub gwarowe Schnittloch, określające zazwyczaj szczypiorek lub czosnek, w Tatrach oznacza czosnek syberyjski lub czosnek skalny, który rośnie w pobliżu Siwych Stawów i ogólnie wysoko w Tatrach. Węgrzy zasugerowali się nazewnictwem niemieckim, więc funkcjonuje ono podobnie jak w tym języku. Mniej więcej do połowy XIX w. traktowano Siwe Stawy i Strzeleckie Stawy jako jedną grupę, więc posiadały one takie samo nazewnictwo.
Szlaki turystyczne
[edytuj | edytuj kod]– żółty szlak jednokierunkowy prowadzący ze Schroniska Téryego przez Czerwoną Ławkę do Schroniska Zbójnickiego (przebiega pomiędzy Pośrednim a Niżnim Siwym Stawem).
- Czas przejścia ze Schroniska Téryego na przełęcz: 1:30 h
- Czas przejścia z przełęczy do Schroniska Zbójnickiego: 1:45 h[1]
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ Tomasz Nodzyński, Marta Cobel-Tokarska: Tatry Wysokie i Bielskie: polskie i słowackie. Warszawa: ExpressMap, 2007. ISBN 978-83-60120-88-0.
Bibliografia
[edytuj | edytuj kod]- Zofia Radwańska-Paryska, Witold Henryk Paryski: Wielka encyklopedia tatrzańska. Poronin: Wydawnictwo Górskie, 2004. ISBN 83-7104-009-1.
- Tatry Wysokie słowackie i polskie. Mapa turystyczna 1:25 000. Warszawa: Wyd. Kartograficzne Polkart Anna Siwicka, 2005/06. ISBN 83-87873-26-8.