Skały melanokratyczne – Wikipedia, wolna encyklopedia

Skały melanokratyczne – skały magmowe, odznaczające się ciemną barwą.

• Zawierają od ok. 60–65 do 90% minerałów ciemnych: hornblenda, biotyt, granat, chromit, piroksen, oliwin.
• Należy do nich duża część skał zasadowych.
• W skład tej grupy wchodzą skały głębinowe i znacznie rzadsze żyłowe.
• Skały te nie tworzą większych intruzji ani form wylewnych, towarzyszą masywom skał obojętnych z rodziny gabra lub zasadowych oraz tworzą żyły.

Skały melanokratyczne są reprezentowane przez: perydotyt, dunit, piroksenit, hornblendyt, pikryt.

• skały magmowe
• skały leukokratyczne – skały magmowe odznaczające się jasną barwą.

• WacławW. Ryka WacławW., AnnaA. Maliszewska AnnaA., Słownik petrograficzny, Warszawa: Wydawnictwa Geologiczne, 1982, ISBN 83-220-0150-9, OCLC 69507580 . Brak numerów stron w książce