Skaling – Wikipedia, wolna encyklopedia

Skaling – usuwanie kamienia nazębnego z powierzchni zębów.

Kamień nazębny usuwa się następującymi sposobami:

• konwencjonalnie – skalerem ręcznym
• mechanicznie – frezami (metoda trudna, rzadko stosowana)
• ultradźwiękowo – skalerem ultradźwiękowym
• dźwiękowo – falami dźwiękowymi z zakresu 6–8 kHz
• laserowo – skalerem laserowym
• chemicznie – z użyciem płukanek (np. 30% roztworu perhydrolu)^{[potrzebny przypis]}. Służy jedynie do zmiękczenia kamienia.
• piaskowaniem – przy pomocy piaskarki usuwa się drobiny kamienia nazębnego pozostałe po uprzednim skalingu.

Przed przystąpieniem do skalingu, stomatolog przeprowadza dokładną ocenę stanu jamy ustnej, w tym badanie dziąseł, zębów i ogólnej higieny jamy ustnej. Może to obejmować badanie kliniczne oraz diagnostykę radiologiczną. W przypadku głębokiego skalingu poddziąsłowego, zwłaszcza u pacjentów z wrażliwymi dziąsłami lub zaawansowaną chorobą przyzębia, można zastosować znieczulenie miejscowe.

• Skaling nadziąsłowy. Usuwanie kamienia nazębnego i płytki bakteryjnej znajdujących się powyżej linii dziąseł. Skaling nadziąsłowy jest zazwyczaj wykonywany za pomocą narzędzi ultradźwiękowych, które wibrują z dużą częstotliwością, rozbijając kamień nazębny. Może być również stosowany ręczny skaler, który pozwala na dokładne oczyszczenie powierzchni zębów.
• Skaling poddziąsłowy. Usuwanie kamienia nazębnego i płytki bakteryjnej z powierzchni korzeni zębów, które znajdują się poniżej linii dziąseł. Procedura ta jest bardziej skomplikowana i może wymagać zastosowania specjalistycznych narzędzi ręcznych lub końcówek ultradźwiękowych przeznaczonych do pracy poddziąsłowej.

Zobacz hasło skaling w Wikisłowniku