Igła skalna – Wikipedia, wolna encyklopedia

Igła Deotymy

Igła skalna, igła lub iglica – rodzaj skalicy (skałki). Jest to wypreparowana z podłoża skała, zrośnięta z nim tylko podstawą i charakteryzująca się ostro zakończonym szczytem i dużą wysokością w stosunku do średnicy[1].

W Tatrach jest wiele turni i skał o kształcie iglicy. Niektóre z nich mają nazwę własną Igła, np. Basztowa Igła, Durna Igła, Igła w Banówce[2]. Igły skalne występują także na wyżynach i nizinach, np. Igła Deotymy w Ojcowskim Parku Narodowym.

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Piotr Migoń: Geomorfologia. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN, 2013, s. 245. ISBN 978-83-01-15979-5.
  2. Zofia Radwańska-Paryska, Witold Henryk Paryski: Wielka encyklopedia tatrzańska. Poronin: Wyd. Górskie, 2004. ISBN 83-7104-009-1.