French
DeutschSkolopendry – Wikipedia, wolna encyklopedia
| Scolopendromorpha | |
 | |
| Systematyka | |
| Domena | |
|---|---|
| Królestwo | |
| Typ | |
| Podtyp | |
| Gromada | |
| Rząd | skolopendry |
Skolopendry, skolopendrokształtne[1] (Scolopendromorpha) – rząd drapieżnych pareczników (Chilopoda) obejmujący stawonogi o dość silnie wydłużonym ciele osiągającym 1–30 cm (zazwyczaj do kilkunastu centymetrów) długości, często jaskrawo ubarwionym, złożonym z 21–23 segmentów. Każdy segment jest pokryty chitynowym pancerzem i zaopatrzony w parę odnóży tułowiowych zakończonych pazurkami. Głowa jest wyraźnie oddzielona od reszty ciała. Na jej końcu umieszczone są 2 długie, segmentowane czułki. Wśród Scolopendromorpha są gatunki mające oczka (ocelli) oraz ślepe[1]. Ze względu na silny jad, skolopendry są obiektem badań w medycynie i toksykologii.
Występowanie
[edytuj | edytuj kod]Skolopendry żyją w suchych, piaszczystych i ciepłych biotopach, zwykle ukryte pod kamieniami. Skolopendry są kosmopolityczne, ale większość z około 700 znanych gatunków występuje w strefie tropikalnej[1] w Afryce, Azji i Ameryce Południowej. Kilka gatunków, m.in. skolopendra paskowana (Scolopendra cingulata), występuje pospolicie w Europie Południowej, w strefie śródziemnomorskiej.
Biologia
[edytuj | edytuj kod]
Samice opiekują się jajami i potomstwem[2]. Prowadzą przeważnie nocny tryb życia. Skolopendry dysponują silnym jadem, którym zabijają owady i pajęczaki, a czasem żaby i jaszczurki. Jad ten wywołuje u człowieka silny i długotrwały ból[2], a ukąszenie największego przedstawiciela tej grupy pareczników – osiągającej do 30 cm długości[3] skolopendry olbrzymiej (Scolopendra gigantea) – bywa dla człowieka śmiertelne[4].
Klasyfikacja
[edytuj | edytuj kod]Klasyfikacja biologiczna tej grupy stawonogów nie jest ustalona. Wyróżniono 34 rodzaje klasyfikowane w kilku rodzinach (i podrodzinach), z których zazwyczaj wymieniane są:
ale spotykane są też inne ujęcia[5].
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ a b c Czesław Jura: Bezkręgowce : podstawy morfologii funkcjonalnej, systematyki i filogenezy. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN, 2007. ISBN 978-83-01-14595-8.
- ↑ a b Mały słownik zoologiczny. Bezkręgowce. Warszawa: Wiedza Powszechna, 1984. ISBN 83-214-0428-6.
- ↑ Biologia. Multimedialna encyklopedia PWN Edycja 2.0. pwn.pl Sp. z o.o., 2008. ISBN 978-83-61492-24-5.
- ↑ Multimedialna Encyklopedia Powszechna WIEM edycja 2006. Young Digital Poland S.A., 2006.
- ↑ Gregory D. Edgecombe, Markus Koch. Phylogeny of scolopendromorph centipedes (Chilopoda): morphological analysis featuring characters from the peristomatic area. „Cladistics”. 24, s. 872–901, 2008. DOI: 10.1111/j.1096-0031.2008.00220.x. (ang.).
Bibliografia
[edytuj | edytuj kod]- Gregory D. Edgecombe, Markus Koch. Phylogeny of scolopendromorph centipedes (Chilopoda): morphological analysis featuring characters from the peristomatic area. „Cladistics”. 24, s. 872–901, 2008. DOI: 10.1111/j.1096-0031.2008.00220.x. (ang.).
- Mały słownik zoologiczny. Bezkręgowce. Warszawa: Wiedza Powszechna, 1984. ISBN 83-214-0428-6.
- Multimedialna Encyklopedia Powszechna WIEM edycja 2006. Young Digital Poland S.A., 2006.