Sluter – Wikipedia, wolna encyklopedia

Sluter - typ osprzętu żaglowego, jednomasztowy, posiadający trzy żagle podstawowe: jeden przymasztowy i dwa przednie. Żagle przednie rozpinane są na dwóch sztagach zbiegających się w jednym miejscu na pokładzie, co uniemożliwia ich jednoczesne używanie i odróżnia sluter od kutra. Sluter to również żaglowiec noszący ten typ osprzętu.

Jeden ze sztagów, forsztag, mocowany jest do topu masztu; drugi, stensztag, pomiędzy topem, a salingiem. Na sztagach podnoszone są odpowiednio: duży i mały fok. Sluter z podniesionym dużym fokiem podobny jest do slupa topowego, a z małym do slupa 7/8. W czasie żeglugi na dużym foku stensztag jest zazwyczaj zdejmowany. Przeważnie maszt umiejscowiony jest bardziej w stronę rufy niż na slupie, jednak nie tak bardzo jak na kutrze. Ze względu na bardzo podobny wygląd bywa utożsamiany ze slupem.

J. Czajewski (red.), 1996, Encyklopedia żeglarstwa, Warszawa, PWN, ISBN 83-01-11914-4