Smithfield (Londyn) – Wikipedia, wolna encyklopedia

Smithfield
Dzielnica Londynu
Ilustracja
Budynek targu mięsnego w Smithfield
Państwo

 Wielka Brytania

Kraj

 Anglia

Region

Wielki Londyn

Miasto

Londyn

Gmina

City of London

Położenie na mapie Wielkiej Brytanii
Mapa konturowa Wielkiej Brytanii, na dole po prawej znajduje się punkt z opisem „Smithfield”
Położenie na mapie Anglii
Mapa konturowa Anglii, na dole po prawej znajduje się punkt z opisem „Smithfield”
Położenie na mapie Wielkiego Londynu
Mapa konturowa Wielkiego Londynu, w centrum znajduje się punkt z opisem „Smithfield”
Położenie na mapie City of London
Mapa konturowa City of London, u góry nieco na lewo znajduje się punkt z opisem „Smithfield”
Ziemia51°31′10″N 0°06′05″W/51,519444 -0,101389
Multimedia w Wikimedia Commons

Smithfield – obszar w centralnym Londynie, w północno-zachodniej części City of London. Jego przybliżone granice wyznaczają ulice: Charterhouse Street(inne języki) na północy, Farringdon Street(inne języki) na zachodzie[a], Holborn Viaduct na południu; wschodnia granica jest bliżej niezdefiniowana[1].

Głównym obiektem w obrębie dzielnicy jest największy w Wielkiej Brytanii[2] hurtowy targ mięsny Smithfield Market(inne języki). Znajdują się tu także kościół St Bartholomew-the-Great(inne języki), będący pozostałością po XII-wiecznym klasztorze augustiańskim, oraz najstarszy londyński szpital – St Bartholomew's Hospital(inne języki)[3].

Historia

[edytuj | edytuj kod]

W średniowieczu znajdowało się w tym miejscu trawiaste pole, położone tuż poza londyńskim murem obronnym(inne języki). Współczesna nazwa Smithfield powstała przez zniekształcenie staroangielskiej Smethefeld, oznaczającej gładkie, równe pole[4]. Co najmniej od XII wieku regularnie odbywały się tu targi zwierzęce o znacznej renomie, przede wszystkim koni, ale także owiec, świń i bydła[3].

W 1123 roku ulokowany został tutaj klasztor augustiański oraz hospicjum poświęcone świętemu Bartłomiejowi. Dziesięć lat później król Henryk I nadał mnichom prawo organizowania dorocznego, trzydniowego jarmarku, Bartholomew Fair(inne języki), przychody z którego finansowały działanie klasztoru. Jarmark rozpoczynał się 23 sierpnia, w przededniu dnia świętego Bartłomieja. Tradycja kontynuowana była przez wiele wieków, także po przeprowadzonej w XVI wieku kasacie klasztorów. Pierwotnie na jarmarku odbywał się przede wszystkim handel tkaninami. Z czasem, zwłaszcza od XVII wieku, przekształcił się on w wydarzenie o charakterze rozrywkowym. Odbywały się na nim występy grup teatralnych, pokazy artystyczne, akrobacyjne, zapaśnicze i inne. Podczas trwania jarmarku nagminne były przypadki awanturnictwa i nieobyczajnych zachowań, w związku z czym po 1855 roku zaprzestano jego organizacji[3].

Bliskość stolicy sprawiała, że Smithfield było popularnym miejscem rozgrywania turniejów rycerskich, niejednokrotnie przy obecności panującego monarchy; w XIV wieku odnotowano w tym miejscu co najmniej trzy takie wydarzenia. Podczas powstania chłopskiego w 1381 roku Smithfield wyznaczono miejscem negocjacji między przywódcą powstańców Watem Tylerem a królem Ryszardem II. Odmowa delegacji powstańców do złożenia broni w obecności króla doprowadziła do utarczki, podczas której burmistrz Londynu, William Walworth(inne języki) zasztyletował Tylera[3][4].

Co najmniej od XIV do XVII wieku Smithfield było jednym z kilku miejsc w Londynie, gdzie wykonywano publiczne wyroki kary śmierci. W 1305 roku stracony został tu przez powieszenie i poćwiartowanie szkocki bohater narodowy, William Wallace. W późniejszych latach przeprowadzano egzekucje osób oskarżanych o herezję, w tym licznych męczenników katolickich i protestanckich[b], a także domniemanych czarownic, przez spalenie na stosie oraz innymi metodami[3][4].

W XVII i XVIII wieku Londyn rozrósł się do tego stopnia, że Smithfield, uprzednio znajdujące się na jego rubieży, ze wszystkich stron otoczone było przez zabudowę miejską. W 1615 roku pole przekształcono w brukowany plac, doprowadzono kanalizację. Nadal regularnie odbywały się tu targi zwierzęce, głównie bydła. Mieszkańcy i właściciele sklepów wzdłuż ulic wiodących na targ skarżyli się na szkody wyrządzane przez zaganiane zwierzęta oraz warcholskie zachowanie towarzyszących im poganiaczy. Na placu targowym panowały złe warunki sanitarne; zalegały na nim w dużych ilościach odchody zwierzęce oraz wnętrzności i krew zarzynanych zwierząt. W 1855 roku zaprzestano sprzedaży żywych zwierząt, którą przeniesiono na nowo otwarty Metropolitan Cattle Market(inne języki) w Islington. W 1868 roku ukończono budowę hali targowej zaprojektowanej przez Horace'a Jonesa, w której mieści się od tej pory hurtowy targ mięsny Smithfield Market(inne języki)[3].

Galeria

[edytuj | edytuj kod]

Uwagi

[edytuj | edytuj kod]
  1. ↑ Dawniej zachodnią granicę wyznaczała rzeka Fleet[4], obecnie płynąca tunelem pod powierzchnią tej ulicy.
  2. ↑ Dokonano tu egzekucji m.in. Johna Badby'ego(inne języki) (1410), Johna Foresta (1538), wielu spośród tzw. męczenników królowej Marii (1534–1538), Anny Askew (1546) i Nicholasa Shaxtona(inne języki) (1556).

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. ↑ Smithfield, [w:] Encyclopædia Britannica [dostęp 2023-12-30] (ang.).
  2. ↑ Smithfield Market. [dostęp 2023-12-30]. (ang.).
  3. ↑ a b c d e f Christopher Hibbert, Ben Weinreb, John Keay, Julia Keay: The London Encyclopaedia. Wyd. 3. Macmillan, 2010, s. 45, 745–746, 842–843. ISBN 978-1-4050-4925-2.
  4. ↑ a b c d Smithfield. Map of Early Modern London. [dostęp 2023-12-30]. (ang.).
Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Smithfield_(Londyn)&oldid=73842389”