Sopran – Wikipedia, wolna encyklopedia

Sopran (od wł. sopra z łac. supra „ponad”)^[1] – najwyższy głos żeński. Zwykle obejmuje skalę – w muzyce chóralnej – od c¹ do a². Od solistek wymaga się zazwyczaj c³, rzadziej cis³, d³ czy es³, a od niektórych rodzajów głosu nawet dźwięków e³ czy f³. Również o solistkach dysponującym tym typem głosu czasami mówi się po prostu sopran.

Sopran jest głosem przede wszystkim kobiecym, dysponują nim także dzieci (sopran chłopięcy), występował też u kastratów. Bardzo rzadko również mężczyźni śpiewają sopranem. Znanym polskim sopranistą jest Dariusz Paradowski.

Ze względu na rodzaj barwy oraz na ruchliwość wyróżnia się: koloraturowy, liryczny, dramatyczny, spinto oraz ich odmiany.

 Zobacz też kategorię: Soprany.

Zobacz hasło sopran w Wikisłowniku

• wysokość głosu