Sotnia (UPA) – Wikipedia, wolna encyklopedia

Sotnia – samodzielny pododdział wojska. Nazwa wywodzi się od 100 żołnierzy (ros. setka, secina).

Sotnia była podstawową jednostką organizacyjną UPA w okresie walk partyzanckich (1942–56). Wielkością i organizacją w przybliżeniu odpowiadała kompanii, dzieliła się na 3–4 czoty (pluton) po 30–50 ludzi, te na roje (drużyna) po 10–12 ludzi, a roje na łanki (sekcje) 5–6 ludzi. Przy każdej sotni działał rój żandarmerii polowej. Kilka sotni tworzyło kureń (batalion).

Sotnie zwyczajowo przyjmowały nazwy od pseudonimów swoich dowódców, posiadały jednak również oznaczenia literowo-liczbowe (np. U-1, U-2 itp.), różne dla różnych kureni (U-Udarnyky, M-Mesnyky).

Przykłady sotni

[edytuj | edytuj kod]

Zobacz też

[edytuj | edytuj kod]