Spandau – Wikipedia, wolna encyklopedia

Spandau
Dzielnica Berlina
ilustracja
Państwo

 Niemcy

Miasto

Berlin

Okręg administracyjny

Spandau

W granicach Berlina

1 października 1920

Powierzchnia

8,03 km²

Populacja (31 sierpnia 2013)
• liczba ludności


35 813

• gęstość

4460 os./km²

Strefa numeracyjna

030

Tablice rejestracyjne

B

Położenie na mapie okręgu
Położenie na mapie
52°32′N 13°12′E/52,533333 13,200000
Strona internetowa

Spandau, Berlin-Spandau (dolnołuż. Spandawa) – dzielnica (Ortsteil) Berlina w okręgu administracyjnym Spandau, dawne miasto. Od 1 października 1920 w granicach miasta. Liczy ok. 36 tys. mieszkańców.

Historia

[edytuj | edytuj kod]

Spandau był zasiedlony co najmniej od VI wieku przez połabskie plemię słowiańskie Hawelan, którzy ok. 720 roku zasiedlili tereny wokół rzek Haweli (dawniej rzeka Obła) i Sprewy. Na wyspie utworzonej przez rzekę Hawelę ok. roku 750 powstaje gród (obecna dzielnica Spandau). W 1197 po raz pierwszy wzmiankowano zamek Spandow. Wokół tego zamku powstała osada Spandow, która w 1232 uzyskała prawa miejskie, nadane przez margabiów Brandenburgii Jana I i Ottona III. W drugiej połowie XVI wieku wzniesiono istniejącą do dziś twierdzę bastionową. W 1878 zmieniono pisownię nazwy miasta ze Spandow na Spandau[1]. W latach 1886–1920 należał do rejencji rejencji poczdamskiej w prowincji Brandenburgia.

1 października 1920 włączono Spandau do Berlina. Po II wojnie światowej Spandau znalazł się w sektorze brytyjskim, a później w Berlinie Zachodnim. Po wojnie w więzieniu Spandau do 1987 r. wyrok odbywali zbrodniarze hitlerowscy.

Zabytki

[edytuj | edytuj kod]

Transport

[edytuj | edytuj kod]

Przez dzielnicę przebiega linia U7 metra z następującymi stacjami:

Osoby związane z dzielnicą

[edytuj | edytuj kod]

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Otto Kuntzemüller, Urkundliche Geschichte der Stadt und Festung Spandau von Entstehung der Stadt bis zur Gegenwart, Berlin 1928, s. 219.

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]
  • Amt für Statistik Berlin-Brandenburg, Poczdam