Spaniel francuski – Wikipedia, wolna encyklopedia

Spaniel francuski

Spaniel francuski
Inne nazwy	Spaniel francuski, French Spaniel Èpagneul Français
Kraj patronacki	Francja
Kraj pochodzenia	Francja[1]
Wymiary
Wysokość	53-61cm
Masa	20-25kg
Klasyfikacja
FCI	Grupa VII, Sekcja 1, nr wzorca 175
Wzorce rasy
FCI

Spaniel francuski – jedna z ras psów należąca do grupy wyżłów i seterów. Podlega próbom pracy^[1].

Pochodzenie tej rasy nie jest znane. Nie wytrzymała konkurencji z innymi wyżłami i była bliska wyginięcia, ale obecnie ma już zapewnioną przyszłość. Została wyhodowana do płoszenia i aportowania ptactwa.

Spaniel francuski to typowy wyżeł. Natura obdarzyła go wszechstronnymi umiejętnościami myśliwskimi, bardzo dobrym węchem oraz zamiłowaniem do wody.

Ten stosunkowo wysoki i mocno zbudowany pies, przedstawiciel jednej z najstarszych ras spanieli francuskich, zdradza wyraźne pokrewieństwo z seterami. Jego głowa jest kwadratowa, osadzona na krótkiej szyi łączącej ją z muskularnym, bardzo proporcjonalnym tułowiem. Sierść jest krótka, przylegająca, z obecnością "piór" z długiego włosa.

• Spaniel pikardyjski
• Wyżeł duński

• David Alderton „Psy”, Wiedza i Życie Warszawa 2006
• Alain Fournier: Ilustrowana encyklopedia psów rasowych. Warszawa: Carta Blanca. Grupa Wydawnicza PWN, 2012. ISBN 978-83-7705-179-5. Brak numerów stron w książce