Specustawa – Wikipedia, wolna encyklopedia

Specustawa – potoczne określenie ustaw regulujących w sposób szczególny konkretną dziedzinę, zwykle ze względu na nieefektywność regulacji ogólnych lub procesów administracyjnych w danym obszarze[1][2][3]. Akt normatywny, który na pewien czas wyłącza obowiązywanie (stosowanie) obowiązujących przepisów. Uchwalana w takim samym trybie jak inne ustawy, lecz ma pierwszeństwo przed innymi ustawami. Np. na czas Euro 2012 w celu zwiększenia bezpieczeństwa.

Część wywłaszczeń dokonanych za pomocą specustaw została potem uznana za bezprawne w sądach[4], w innych przypadkach samorządy oraz GDDKiA z naruszeniem prawa odwlekają wypłacanie odszkodowań[5][6].

Przykładowe specustawy

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Konrad Majszyk, Ewa Maria Radlińska: Koniec specustawy na Euro 2012, zwykłe prawo znów utrudni inwestycje. Forsal.pl, 2013.
  2. Łukasz Grzesiak: Czemu (a raczej: komu?) mają służyć specustawy?. Urbanistyka.info.
  3. Karol Pogorzelski: Pogorzelski: Złowroga tradycja specustaw. Instytut Misesa, 2010.
  4. Krzywdowie wygrali, parking przy stadionie nielegalny. Gazeta Wrocławska, 2012.
  5. Samorządy nie mają gdzie inwestować, więc wywłaszczają. Ale nie płacą. Forsal.pl, 2012.
  6. NIK o nabywaniu nieruchomości pod budowę dróg krajowych. NIK, 2014.
  7. Zaliczana do tzw. specustaw od nowelizacji z 2006 na mocy ustawy z dnia 16 grudnia 2005 r. o zmianie ustawy o transporcie kolejowym oraz o zmianie innych ustaw (Dz.U. z 2006 r. nr 12, poz. 63) wprowadzającej rozdziału 2a: Budowa i przebudowa linii kolejowych określonych w Narodowym Planie Rozwoju (obecnie uchylony i zastąpiony „spec-” rozdziałem 2b: Szczególne zasady i warunki przygotowania inwestycji dotyczących linii kolejowych o znaczeniu państwowym).
  8. Pierwotnie jako ustawa o szczególnych zasadach przygotowania i realizacji inwestycji w zakresie dróg krajowych.
  9. Specustawa koronawirusowa już obowiązuje. TVN24. [dostęp 2020-03-09].