Spekulant – Wikipedia, wolna encyklopedia
Spekulant – osoba zarabiająca na wahaniach cen. Skupuje ona dany produkt, licząc że jego cena wzrośnie w danym okresie, co z kolei daje możliwość jego odsprzedaży i zarobienia na różnicy cen.
Spekulacja wiąże się z dużym ryzykiem. Współcześnie jest kojarzona głównie z rynkami finansowymi.
Spekulacja w PRL
[edytuj | edytuj kod]W okresie PRL było to pejoratywne określenie, będące jednym z elementów ówczesnej nowomowy, charakteryzujące drobnego handlarza[1]. Spekulacja w PRL polegała na wykupowaniu trudno dostępnego towaru w sklepach po cenie urzędowej (nierzadko wręczając łapówki lub korzystając ze znajomości), a następnie sprzedawaniu go po kilkakrotnie wyższej cenie rynkowej na rynku wtórnym. Propaganda państwowa przedstawiała spekulantów jako odpowiedzialnych za niedobory w sklepach[1]. Ze „spekulacją” walczono na równi z przestępstwami kryminalnymi[1].
Spekulacja była karalna w myśl uchwalonej 25 września 1981 r. przez Sejm ustawy o zwalczaniu spekulacji (Dz.U. z 1982 nr 36, poz. 243)[2].
Etykietka ta posiadała funkcję piętnującą i niewiele miała wspólnego z pierwotnym określeniem spekulant, którego etymologia związana jest głównie ze zorganizowanym rynkiem finansowym, surowcowym, towarowym, bądź nieruchomości[1].
Zobacz też
[edytuj | edytuj kod]Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ a b c d Bat na spekulantów. W: Joanna Cieślewska, Artur Wąsowski, Krzysztof Kurek: Wielka Kolekcja 1944-1989 Historia PRL. T. 2: 1946-1947. Warszawa ul. Altowa 28: New Media Concept sp. z o.o., 2009. ISBN 978-83-7558-508-7.
- ↑ Dz.U. z 1982 r. nr 36, poz. 243 Ustawa z dnia 25 września 1981 r. o zwalczaniu spekulacji.