Spirala śmierci – Wikipedia, wolna encyklopedia

Oznaczenia spiral śmierci wg ISU
FiDs	przodem wewnątrz
FoDs	przodem zewnątrz
BiDs	tyłem wewnątrz
BoDs	tyłem zewnątrz

Spirala śmierci (ang. Death spiral) – to jeden z elementów łyżwiarskich obowiązkowych w konkurencji par sportowych. Jako klasyczną, tradycyjną spiralę śmierci uznaje się tę wykonywaną tyłem zewnątrz (BoDs).

W figurze tej partner stoi w tzw. pozycji cyrkla i trzyma za rękę partnerkę znajdującą się niemalże w pozycji leżącej, która objeżdża go na jednej nodze. W 2011 r. Międzynarodowa Unia Łyżwiarska (ISU) wprowadziła zasadę, według której, aby para sportowa otrzymała punkty i zaliczony odpowiedni poziom jakości za wykonanie spirali śmierci, głowa partnerki musi w pewnym momencie wykonywania elementu znajdować się poniżej kolana jej nogi, którą dotyka lodu^[1]. Wartość punktową spirali śmierci podnosi sposób wejścia i wyjścia z niej, ułożenia ciała partnerki itp.

Istnieją cztery rodzaje spirali śmierci:

przodem wewnątrz (ang. Forward Inside, FiDs)
przodem zewnątrz (ang. Forward Outside, FoDs)
tyłem wewnątrz (ang. Backward Inside, BiDs)
tyłem zewnątrz (ang. Backward Outside, BoDs)

Prekursorami spirali śmierci była niemiecka para sportowa Charlotte Oelschlagel / Curt Neumann, która wymyśliła ją w 1928 r^[2]. i wykonywała za pomocą trzymania obiema rękoma, a partnerka nie znajdowała się w pozycji leżącej. Wersja spirali śmierci z trzymaniem jednej ręki została rozpowszechniona w latach 40. XX wieku przez kanadyjską parę Suzanne Morrow / Wallace Diestelmeyer^[3]. Inne warianty spirali zostały wymyślone przez radziecką parę Ludmiła Biełousowa / Oleg Protopopow w latach 60. XX wieku i nazwane w następujący sposób: spirala kosmiczna (ang. Cosmic spiral) – tyłem wewnątrz (BiDs), spirala życia (ang. Life spiral) – przodem wewnątrz (FiDs), spirala miłości (ang. Love spiral) – przodem zewnątrz (FoDs)^[4].