Spoidło jąder grzbietowych wstęg bocznych – Wikipedia, wolna encyklopedia

Spoidło jąder grzbietowych wstęg bocznych, spoidło Probsta (łac. commissura nucleorum dorsalium lemniscorum lateralium)[1] – struktura anatomiczna mózgowia, łącząca jądro grzbietowe wstęgi bocznej (DNLL) z przeciwległym jądrem grzbietowym wstęgi bocznej. DNLL zawierają neurony GABA-ergiczne. Wykazano, że ich farmakologiczna blokada prowadzi do deficytów zdolności lokalizacji dźwięku w przestrzeni, podobny efekt osiągnięto przecinając spoidło Probsta u szczurów[2].

Nazwa eponimiczna upamiętnia austriackiego neuroanatoma Moriza Probsta, który opisał je jako pierwszy.

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. ↑ Maciej Ciołkowski (red.), Mianownictwo neuroanatomiczne, wersja polska Międzynarodowego mianownictwa neuroanatomicznego Międzynarodowego Programu do spraw Mianownictwa Anatomicznego Międzynarodowego Zrzeszenia Towarzystw Anatomicznych, Warszawa 2019, s. 52, ISBN 978-83-916931-5-5.
  2. ↑ Ito M, van Adel B, Kelly JB. Sound localization after transection of the commissure of Probst in the albino rat. „Journal of Neurophysiology”. 76 (5), s. 3493–502, 1996. PMID: 8930288. 

Przeczytaj ostrzeżenie dotyczące informacji medycznych i pokrewnych zamieszczonych w Wikipedii.

Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Spoidło_jąder_grzbietowych_wstęg_bocznych&oldid=74736809”