Squatina – Wikipedia, wolna encyklopedia

Squatina
Duméril, 1806[1]
Ilustracja
Przedstawiciel rodziny – S. australis
Systematyka
Domena

eukarionty

Królestwo

zwierzęta

Typ

strunowce

Podtyp

kręgowce

Gromada

ryby chrzęstnoszkieletowe

Podgromada

spodouste

Rząd

raszplokształtne

Rodzina

raszplowate

Rodzaj

Squatina

Typ nomenklatoryczny

Squalus squatina Linnaeus, 1758

Synonimy
Gatunki

23 gatunki – zobacz opis w tekście

Squatinarodzaj morskich ryb chrzęstnoszkieletowych z rodziny raszplowatych (Squatinidae).

Rozmieszczenie geograficzne

[edytuj | edytuj kod]

Do rodzaju należą gatunki występujące w wodach oceanówIndyjskiego, Spokojnego i Atlantyckiego[11][12].

Morfologia

[edytuj | edytuj kod]

Długość ciała do 200 cm; masa ciała (największa opublikowana) do 70 kg[12].

Systematyka

[edytuj | edytuj kod]

Rodzaj zdefiniował w 1806 roku francuski zoolog André Marie Constant Duméril w publikacji własnego autorstwa poświęconej systematyce zoologicznej[1]. Gatunkiem typowym jest (późniejsze oznaczenie) raszpla zwyczajna (S. squatina)[11].

Etymologia

[edytuj | edytuj kod]
  • Squatina: łac. squatina ‘gatunek rekina lub rai’ wspomniany przez Pliniusza Starszego[13].
  • Rhina: gr. ῥιςrhis, ῥινος rhinos ‘nos, pysk’[14]. Gatunek typowy (oznaczenie monotypowe): Squalus squatina Linnaeus, 1758.
  • Squalraia: łac. squalus ‘brudny, paskudny’, także ‘starożytna nazwa ryb morskich uznawanych za nienadające się do spożycia przez ludzi, w tym rekinów’[15]; raia ‘płaszczka, drętwa’[16]. Gatunek typowy (późniejsze oznaczenie): Squalraia acephala De la Pylaie, 1835 (= Squalus squatina Linnaeus, 1758)[11].

Podział systematyczny

[edytuj | edytuj kod]

Do rodzaju należą następujące gatunki[11]:

  1. Nazwa nieważna, publikacja Schäffera została uznana nieważną na mocy uprawnień ICZN[2].
  2. Nazwa nieważna, publikacja Kleina została uznana za nieważną ze względu na niekonsekwentne stosowania nazewnictwa binominlanego, na mocy uprawniń ICZN.[4]
  3. Nazwa nieważna, odrzucona do celów nomenklatorycznych na mocy uprawnień ICZN[4]; umieszczona na „Oficjalnym Indeks Odrzuconych i Nieprawidłowych Nazw Rodzajowych w Zoologii”[2].
  4. a b Młodszy homonim Rhina Bloch & Schneider, 1801 (Rhinidae).
  5. Młodszy homonim Squatina Duméril, 1806.

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. a b A.M.C. Duméril: Zoologie analytique, ou, Méthode naturelle de classification des animaux: rendue plus facile a l’aide de tableaux synoptiques. Paris: Allais, libraire, 1806, s. 102, 342. (fr.).
  2. a b ICZN, Opinion 345. Rejection of a Proposal for the Use of the Plenary Powers for the Benefit of the Generic Name Rhina Latreille, [1802–1803] (Class Insecta, Order Coleoptera) and Addition of the Generic Name Rhina Schneider, 1801 (Class Elasmobranchii) To the Official List of Generic Names in Zoology; Designation Under the Plenary Powers for the Genera Rhinostomus Rafinesque, 1815, and Magdalis Germar, 1817 (Class Insecta, Order Coleoptera) of Type Species in Harmony with Accustomed Usage; Validation Under the Plenary Powers of the Specific Name Barbicornis Latreille, [1803-1804], As Published in the Combination Rhina Barbicornis (Class Insecta, Order Coleoptera), „Opinions and declarations rendered by the International Commission on Zoological Nomenclature”, 10 (12), 1955–1956, s. 353–388 (ang.).
  3. J.Ch. Schäffer: Epistola ad Regio-Borussicam Societatem Litterariam Duisburgensem: de studii ichthyologici faciliori ac tutiori methodo: adiectis nonnullis speciminibus una cum tabuvla aeri incisa figuras coloribus suis dist1nctas exhibente. Ratisbonae: Weiss & Montag, 1760, s. 20. (łac.).
  4. a b ICZN. Opinion 21. Shall the genera of Klein, 1744, reprinted by Walbaum, 1792, be accepted?. „Opinions and declarations rendered by the International Commission on Zoological Nomenclature”. 1B (3), s. 51–53, 1958. (ang.). 
  5. J.T. Klein: Neuer Schauplatz der Natur nach den richtigen Beobachtungen und Versuchen in Alphabetischer Ordnung. Cz. 3. Leipzig: M.G. Weidmanns Erben und Reich, 1776, s. 587. (niem.).
  6. Petri Artedi sueci genera piscium. In quibus systema totum ichthyologiæ proponitur cum classibus, ordinibus, generum characteribus, specierum differentiis, observationibus plurimis. Redactis speciebus 242 ad genera 52. J.J. Walbaum (red.). Cz. 3. Grypeswaldiæ: Impensis A.F. Röse, 1792, s. 580. (łac.).
  7. C.S. Rafinesque: Caratteri di alcuni nuovi generi e nuove specie di animali e piante della Sicilia, con varie osservazioni sopra i medesimi. Palermo: Sanfilippo, 1810, s. 14. (wł.).
  8. A. Risso: Ichthyologie de Nice, ou histoire naturelle des poissons du Département des Alpes Maritimes. Paris: F. Schoell, 1810, s. 45. (fr.).
  9. A.J.M.B. de la Pylaie. Recherches, en France, sur les poissons de l’Océan, pendant les années 1832 et 1833. „Congrès Scientifique de France”. 2, s. 527, 1835. (fr.). 
  10. T.N. Gill. Analytical synopsis of the order of Squali; and revision of the nomenclature of the genera. „Annals of the Lyceum of Natural History of New York”. 7, s. 408, 1862. (ang.). 
  11. a b c d Ron Fricke, William Neil Eschmeyer, Richard van der Laan (red.), SEARCH, [w:] Eschmeyer’s Catalog of Fishes, California Academy of Sciences, 5 marca 2024 [dostęp 2024-03-26] (ang.).
  12. a b R. Froese & D. Pauly: Squatina. FishBase (ver. (02/2024)). [dostęp 2024-03-26]. (ang.).
  13. Ch. Scharpf: Family Squatinidae Blainville 1816 (Angel Sharks). The ETYFish Project. [dostęp 2024-03-26]. (ang.).
  14. Jaeger 1959 ↓, s. 221.
  15. Jaeger 1959 ↓, s. 245.
  16. Jaeger 1959 ↓, s. 217.
  17. a b c FishBase.org za: Eugeniusz Grabda, Tomasz Heese: Polskie nazewnictwo popularne krągłouste i ryby – Cyclostomata et Pisces. Koszalin: Wyższa Szkoła Inżynierska w Koszalinie, 1991.
  18. a b Fritz Terofal, Claus Militz: Ryby morskie. Leksykon przyrodniczy. Przekład i adaptacja: Henryk Garbarczyk i Eligiusz Nowakowski. Warszawa: Świat Książki, 1996. ISBN 83-7129-306-2.

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]