Srebro piorunujące – Wikipedia, wolna encyklopedia

Srebro piorunujące – substancja wybuchowa powstająca podczas przechowywania roztworów amoniakalnych kompleksów srebra(I), np. [Ag(NH3)2]OH. Uważane za azotek srebra (Ag3N)[1] lub mieszaninę azotku z imidkiem srebra (Ag2NH)[2]. Wytrąca się formie czarnych kryształków lub kożucha na powierzchni roztworu. Jest silnie wybuchowe, w stanie suchym wybuch może zostać zainicjowany dotknięciem, a nawet nastąpić samoistnie[2]. Nie należy mylić z piorunianem srebra.

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. ↑ Adam Bielański: Chemia ogólna i nieorganiczna. Warszawa: PWN, 1981, s. 637. ISBN 83-01-02626-X.
  2. ↑ a b Jerzy Chodkowski (red.): Mały słownik chemiczny. Wyd. V. Warszawa: Wiedza Powszechna, 1976.
Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Srebro_piorunujące&oldid=51664028”