Ssaki morskie – Wikipedia, wolna encyklopedia

Fokowąs brodaty (Erignathus barbatus)
Kotik karłowaty (Arctocephalus pusillus)
Niedźwiedź polarny jest zaliczany do gatunków najbardziej narażonych na wyginięcie w wyniku globalnego ocieplenia klimatu.

Ssaki morskiessaki, które większość swojego życia spędzają w słonych wodach mórz lub oceanów. Grupa ta obejmuje ponad sto gatunków ssaków wywodzących się od przodków prowadzących lądowy tryb życia. Są wtórnie przystosowane do życia w wodzie. Charakteryzują się dużymi rozmiarami ciała, opływowym kształtem, termoizolacyjnymi właściwościami skóry i – u większości gatunków – przekształceniem kończyn w płetwy. U waleni kończyny tylne zanikły a ogon przekształcił się w poziomo ustawioną płetwę ogonową. U niektórych wytworzyła się płetwa grzbietowa. Większość ssaków morskich utraciła typowe dla ssaków lądowych owłosienie, z wyjątkiem włosów czuciowych.

Niektóre z tych zwierząt całkowicie związały się ze środowiskiem wodnym, inne wychodzą na ląd lub wpływają do estuariów i wód słodkich, zwykle na czas okresu godowego i rozrodu lub w poszukiwaniu pokarmu.

Do ssaków morskich zaliczane są walenie, brzegowce, ssaki płetwonogie (foki, uchatki i morsy), dwa gatunki łasicowatych (kałan morski i wydra patagońska) oraz niedźwiedź polarny. Najliczniejszą w gatunki grupę stanowią walenie.

Większość ssaków morskich stanowiła dla człowieka cel polowań. Pozyskiwano z nich tłuszcz, spermacet, skóry i mięso. Kły morsów cenione są podobnie do ciosów słoni. W wyniku działalności człowieka populacje ssaków morskich zostały drastycznie ograniczone. Obecnie większość gatunków jest objęta ochroną.

Do morskich ssaków polskiej strefy Morza Bałtyckiego zaliczane są:

Zobacz też

[edytuj | edytuj kod]

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]
  • Jan Błachuta, Leszek Karnas, Henryk Szypuła: Ssaki morskie. Wrocław: Wydawnictwo Dolnośląskie, 2005. ISBN 83-7384-196-2.
  • Kazimierz Kowalski: Ssaki, zarys teriologii. Warszawa: PWN, 1971.