Stéphane Dion – Wikipedia, wolna encyklopedia

Stéphane Maurice Dion
	; Stéphane Dion w 2016
Data i miejsce urodzenia	28 września 1955 ; Quebec
	11. lider Liberalnej Partii Kanady
Okres	od 2 grudnia 2006; do 10 grudnia 2008
Przynależność polityczna	Liberalna Partia Kanady
Poprzednik	Paul Martin
Następca	Michael Ignatieff
	Minister spraw zagranicznych Kanady
Okres	od 4 listopada 2015; do 10 stycznia 2017
Przynależność polityczna	Liberalna Partia Kanady
Poprzednik	Rob Nicholson
Następca	Chrystia Freeland
	Ambasador Kanady w Niemczech
Okres	od 1 maja 2017
Poprzednik	Marie Gervais-Vidricaire
	Multimedia w Wikimedia Commons

Stéphane Maurice Dion (ur. 28 września 1955 w Quebecu^[1]) – polityk i dyplomata kanadyjski, lider Liberalnej Partii Kanady w latach 2006–2008. Członek Izby Gmin z Montrealu (okręg Saint-Laurent–Cartierville) od 1996. Znany federalista i przeciwnik secesji Quebecu z Kanady.

Syn politologa i agentki handlu nieruchomościami, urodzonej w Paryżu, po której posiada francuskie obywatelstwo. Absolwent wydziału politologii Uniwersytetu Laval. Przez cztery lata studiował w Paryżu na Institut d'Etudes Politiques de Paris, czego kulminacją był doktorat z socjologii. Od 1984 do 1996 wykładał na Uniwersytecie Montrealu.

W 1996 został mianowany przez premiera Jeana Chrétiena ministrem ds. relacji z prowincjami i terytoriami. Wkrótce został nominowany jako kandydat Liberałów podczas wyborów uzupełniających w okręgu Saint-Laurent–Cartierville, który prawie zawsze wybiera kandydatów Partii Liberalnej. Został wybrany do Izby Gmin 25 marca 1996. Został ponownie wybrany w wyborach w 1997, a potem w 2000, 2004, oraz 2006.

W grudniu 2003 nowy premier, Paul Martin, usunął Diona z rządu w celu zdystansowania się od poprzedniego rządu Chrétiena. Dion został przywrócony do rady ministrów, tym razem jako minister środowiska, w czerwcu tego samego roku po tym gdy Liberałowie uzyskali jedynie mniejszość parlamentarną, tracąc znaczną liczbę posłów z Quebecu.

W 2006 Dion ogłosił swoją kandydaturę w wyborach na lidera Partii Liberalnej. Był postrzegany jako trzeci lub czwarty kandydat za Michealem Ignatieffem oraz Bobem Rae. Niespodziewanie jednak został wybrany 2 grudnia 2006 w czwartej rundzie głosowania, pokonując Ignatieffa stosunkiem 2521 głosów do 2084. Po przegranych wyborach i nieudanej próbie utworzenia koalicji z NDP ze wsparciem Bloc Quebecois w 2008 został zastąpiony na stanowisku lidera partii przez Michaela Ignatieffa^[1].

Od 4 listopada 2015 do 10 stycznia 2017 był ministrem spraw zagranicznych w rządzie Justina Trudeau^[2]^[3], a od 1 maja 2017 jest ambasadorem w Niemczech i specjalnym wysłannikiem w Unii Europejskiej^[4].

Jego żona, Janine, wykłada politologię i socjologię na Royal Military College of Canada. Mają adoptowaną córkę, Jeanne.

Przypisy

↑ ^a ^b ^c Index Di-Do. rulers.org. [dostęp 2022-05-11]. (ang.).
↑ Full list of Justin Trudeau's 2015 cabinet. CBC, 2015-11-04. [dostęp 2022-05-11]. [zarchiwizowane z tego adresu (2022-03-28)]. (ang.).
↑ Canadian ministries, etc.. rulers.org. [dostęp 2022-05-11]. (ang.).
↑ Steven Chase, Michelle Carbert: Stephane Dion’s ‘super ambassador’ role nixed amid EU concerns. The Globe and Mail, 2017-05-02. [dostęp 2022-05-11]. [zarchiwizowane z tego adresu (2021-08-26)]. (ang.).

[rulers1-1] Index Di-Do. rulers.org. [dostęp 2022-05-11]. (ang.).

[cbc-2] Full list of Justin Trudeau's 2015 cabinet. CBC, 2015-11-04. [dostęp 2022-05-11]. [zarchiwizowane z tego adresu (2022-03-28)]. (ang.).

[rulers2-3] Canadian ministries, etc.. rulers.org. [dostęp 2022-05-11]. (ang.).

[theglobeandmail-4] Steven Chase, Michelle Carbert: Stephane Dion’s ‘super ambassador’ role nixed amid EU concerns. The Globe and Mail, 2017-05-02. [dostęp 2022-05-11]. [zarchiwizowane z tego adresu (2021-08-26)]. (ang.).

[1]

[2]

[3]

[4]